Duygudaşlık, “kendini başkasının yerine koyarak onun duygularını ya da yaşadıklarını anlayabilme yeteneği” olarak tanımlanır. Psikiyatrist Dr. Rick Hanson “Duygudaşlık kanımızda var” diyor.

ŞUNU DÜŞÜNÜN: İnsanlar neden başka hiçbir canlıyla kıyaslanamayacak ölçüde duygudaşlık gösterebiliyor? Kutsal Kitap Tanrı’nın insanları Kendi benzeri olarak yarattığını söyler (Başlangıç 1:26). Bu ne anlama gelir? Tanrı’nın benzeri olarak yaratıldığımızdan O’nun kişiliğini yansıtabiliyor, yani güzel niteliklerini bir ölçüde sergileyebiliyoruz. Dolayısıyla insanlar duygudaşlık gösterip başkalarına yardım ettiğinde, aslında Yaratıcıları Yehova Tanrı’nın şefkatini yansıtmış olurlar (Özdeyişler 14:31).

Yaratıcımız biz insanlara duygudaşlık gösterir ve acı çektiğimizi görmekten nefret eder. Kutsal Kitap, geçmişte Tanrı’nın halkı Mısır’da köleyken ve ardından 40 yıl boyunca çölde zor yıllar geçirirken Tanrı’nın hissettikleri hakkında şöyle der: “Sıkıntı çektiklerinde O da sıkıntı çekti” (İşaya 63:9, Yeni Çeviri). Dikkat ettiyseniz Tanrı sadece onların çektiklerini fark etmekle kalmadı, onların acısını da hissetti. “Çektikleri acıları çok iyi biliyorum” dedi (Çıkış 3:7). Ayrıca Tanrı şöyle der: “Size dokunan Benim gözbebeğime dokunmuş olur” (Zekeriya 2:8). Başkaları bizi üzdüğünde Yaratıcımız da bizimle birlikte üzülür.

Belki suçluluk duygusuyla boğuşuyorsunuz veya kendinizi Tanrı’nın şefkatine layık görmüyorsunuz, ancak Kutsal Kitap şu güvenceyi verir: “Tanrı yüreğimizden büyüktür ve her şeyi bilir” (1. Yuhanna 3:19, 20). Tanrı bizi bizden daha iyi tanır. Koşullarımızın, tüm düşünce ve duygularımızın farkındadır. Evet, Tanrı hissettiklerimizi anlar.

 Kutsal Kitaptan bize güven veren sözler:

• “Sen seslenirdin, Yehova cevap verirdi; sen yardım dilerdin, O ‘Buradayım!’ derdi” (İŞAYA 58:9).

• “‘Hakkınızda neler düşündüğümü Ben bilirim’, Yehova’nın sözü, ‘Size umut vermeyi ve iyi bir gelecek sağlamayı düşünüyorum; felaket değil esenlik getirmeyi amaçlıyorum. O zaman Bana seslenecek, gelip yakaracaksınız ve Ben de sizi dinleyeceğim’” (YEREMYA 29:11, 12).

• “Gözyaşlarımı tulumunda biriktir. Bunlar zaten Senin kitabında yazılı değil mi?” (MEZMUR 56:8).

Tanrı’nın bize duygudaşlık gösterdiğini bilmek zorluklarla başa çıkmamıza yardım eder mi? Maria’nın yaşadıklarına bakalım.

“Oğlum 2 yıl kanserle mücadele ettikten sonra 18 yaşında hayatını kaybedince çok büyük bir acı yaşadım. Bunun hiç adil olmadığını ve hayatın bana acımasız davrandığını düşündüm. Müdahale etmediği ve oğlumu iyileştirmediği için Yehova’ya çok kızgındım.”

“Altı yıl sonra, cemaatteki şefkatli ve duygudaş bir arkadaşıma Yehova’nın beni sevmediğini düşündüğümü söyledim. Beni saatlerce, sözümü kesmeden dinledikten sonra çok etkileyici bir ayete değindi: 1. Yuhanna 3:19, 20. Orada şöyle yazıyor: ‘Tanrı yüreğimizden büyüktür ve her şeyi bilir.’ Sonra arkadaşım, Yehova’nın çektiğimiz sıkıntıları çok iyi anladığını açıkladı.”

“Buna rağmen öfkemi dindirmem kolay olmadı. Sonra Mezmur 94:19’daki şu sözleri okudum: ‘Huzursuz düşünceler içimi sardığında, tesellilerin gönlümü okşar.’ Sanki bu ayetler benim için yazılmıştı! Sonunda beni dinlediğine ve anladığına güvenerek Yehova’yla konuşabildim ve bu beni çok rahatlattı.”

Tanrı’nın bizi ve duygularımızı anladığını bilmek gerçekten çok rahatlatıcı! O halde neden bu kadar çok acı var? Tanrı hatalarımız yüzünden bizi cezalandırıyor olabilir mi? Tanrı tüm acıları ortadan kaldırmak için bir şey yapacak mı? Bu sorular sonraki makalelerde cevaplanacak.