จดหมายถึงคริสเตียนในกรุงโรม 2:1-29
2 ดังนั้น พี่น้องครับ ไม่ว่าคุณเป็นใคร+ ถ้าคุณตัดสินคนอื่น คุณก็ไม่มีข้อแก้ตัว คุณตัดสินคนอื่นเรื่องอะไร คุณก็ตัดสินตัวเองเรื่องนั้นด้วย เพราะคุณทำแบบเดียวกับคนที่คุณตัดสิน+
2 และพวกเรารู้ดีว่า พระเจ้าตัดสินลงโทษทุกคนที่ทำสิ่งเหล่านั้นตามความเป็นจริง
3 พี่น้องครับ คุณคิดว่าจะหนีพ้นการตัดสินลงโทษจากพระเจ้าได้หรือ ในเมื่อคุณตัดสินคนที่ทำผิดแต่ตัวคุณกลับทำผิดเสียเอง
4 พระเจ้ากรุณาต่อคุณมาก+และอยากให้คุณกลับใจ+ แล้วคุณจะดูหมิ่นความกรุณาและความอดทนอดกลั้น+ที่พระองค์มีอย่างมากมายต่อมนุษย์อย่างนั้นหรือ?
5 แต่ในเมื่อคุณดื้อรั้นและไม่ยอมกลับใจ คุณก็ทำให้พระเจ้าโกรธคุณมากขึ้น และพระองค์จะแสดงความโกรธนี้ออกมาในวันที่พระองค์มาตัดสินอย่างยุติธรรม+
6 พระเจ้าจะตอบแทนทุกคนตามการกระทำของเขา+
7 พระองค์จะให้ชีวิตตลอดไปกับคนที่พยายามจะได้ฐานะสูงส่งและมีเกียรติ และอยากมีร่างกายที่ไม่เน่าเปื่อย+ ถ้าเขาทำความดีอย่างไม่ย่อท้อ
8 แต่พระองค์จะโกรธและลงโทษคนที่ชอบทะเลาะวิวาทและคนที่ไม่ได้ใช้ชีวิตสอดคล้องกับความจริง แต่กลับทำชั่ว+
9 ทุกคนที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนจะต้องเจอความยากลำบากและความทุกข์เดือดร้อน เริ่มจากคนยิวก่อน แล้วต่อมาก็คนกรีกด้วย
10 แต่คนที่ทำความดีจะได้รับฐานะที่สูงส่งและมีเกียรติ และความสงบสุข เริ่มจากคนยิวก่อน+ แล้วต่อมาก็คนกรีกด้วย+
11 เพราะพระเจ้าไม่เลือกปฏิบัติ+
12 คนที่ทำบาปเมื่อไม่ได้อยู่ภายใต้กฎหมาย ก็ต้องตายทั้ง ๆ ที่ไม่มีกฎหมาย+ ส่วนคนที่ทำบาปเมื่ออยู่ภายใต้กฎหมาย ก็จะถูกตัดสินลงโทษตามกฎหมาย+
13 คนที่ได้ฟังกฎหมาย พระเจ้าไม่ถือว่าเขาเป็นที่ยอมรับของพระองค์* แต่คนที่ทำตามต่างหากที่พระองค์ถือว่าเป็นที่ยอมรับ+
14 แม้แต่คนที่ไม่รู้จักพระเจ้าและไม่รู้กฎหมายของพระองค์+ก็ยังทำเหมือนที่กฎหมายนั้นบอกโดยไม่รู้ตัว นั่นแสดงว่าเขามีกฎหมายอยู่ในตัวเขา
15 และแสดงว่าหลักการของกฎหมายนั้นอยู่ในใจเขา เพราะความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในตัวเขาบอกให้รู้ว่าเขาถูกหรือผิด และเมื่อคิดหาเหตุผลแล้ว เขาก็ตำหนิตัวเองหรือไม่ก็รู้สึกสบายใจ
16 ทั้งหมดนี้จะเห็นได้ในวันที่พระเจ้าให้พระคริสต์เยซูมาตัดสินสิ่งที่มนุษย์คิดหรือทำอย่างลับ ๆ+ ข่าวดีที่ผมประกาศก็บอกเรื่องนี้ไว้ด้วย
17 ถ้าคุณได้ชื่อว่าเป็นคนยิว+ที่หวังพึ่งในกฎหมาย และภูมิใจว่าเป็นคนของพระเจ้า
18 และถ้าคุณรู้ว่าพระองค์ต้องการอะไร และสิ่งไหนมีค่ามากเพราะคุณได้รับการสอนจากกฎหมายของโมเสส+
19 และถ้าคุณมั่นใจว่าคุณเป็นคนนำทางให้คนตาบอด เป็นแสงสว่างให้คนที่อยู่ในความมืด
20 เป็นครูสอนคนโง่ เป็นครูสอนเด็ก ๆ และรู้จักเค้าโครงของความรู้และความจริงในกฎหมายของโมเสส
21 ถ้าอย่างนั้น เมื่อคุณสอนคนอื่น คุณไม่ได้สอนตัวเองด้วยหรือ?+ คุณสอนว่า “อย่าขโมย”+ แต่คุณเองขโมยหรือ?
22 คุณบอกว่า “อย่าเล่นชู้”+ แต่คุณเองเล่นชู้หรือ? คุณรังเกียจรูปเคารพ แต่คุณเองกลับขโมยของจากวิหารของรูปเคารพหรือ?
23 คุณภูมิใจว่ามีกฎหมาย แต่คุณเองกลับทำให้พระเจ้าเสียชื่อด้วยการทำผิดกฎหมายของโมเสสหรือ?
24 เหมือนที่พระคัมภีร์บอกไว้ว่า “ชื่อของพระเจ้าถูกดูหมิ่นในหมู่คนต่างชาติก็เพราะพวกคุณ”+
25 ที่จริง การเข้าสุหนัต+จะมีประโยชน์ก็ต่อเมื่อคุณทำตามกฎหมายทั้งหมด+ แต่ถ้าคุณทำผิดกฎหมาย การเข้าสุหนัตของคุณก็ไม่มีประโยชน์อะไร
26 ดังนั้น ถ้าคนที่ไม่ได้เข้าสุหนัต+ทำตามข้อกำหนดของพระเจ้าในกฎหมายของโมเสส ถึงเขาจะไม่ได้เข้าสุหนัตแต่พระเจ้าก็ถือว่าเขาเหมือนคนเข้าสุหนัตไม่ใช่หรือ?+
27 เมื่อคนต่างชาติที่ไม่ได้เข้าสุหนัตทำตามกฎหมายของโมเสส พวกเขาก็ทำให้เห็นว่าคุณมีความผิด เพราะคุณมีตัวบทกฎหมายและเข้าสุหนัต แต่ก็ยังทำผิดกฎหมายนั้น
28 แสดงว่าคนที่เป็นคนยิวแท้ไม่ได้เป็นที่ภายนอก+ และการเข้าสุหนัตของเขาก็ไม่ได้ทำที่ร่างกาย+
29 แต่คนยิวแท้เป็นคนยิวจากภายใน+ และการเข้าสุหนัตของเขาก็ทำที่หัวใจ+ด้วยพลังของพระเจ้า ไม่ใช่แค่ทำตามตัวบทกฎหมาย+ คนแบบนั้นจะได้รับการยกย่องจากพระเจ้า ไม่ใช่จากมนุษย์+
เชิงอรรถ
^ หรือ “เขามีความถูกต้องชอบธรรม”
ข้อมูลสำหรับศึกษา
วีดีโอและรูปภาพ
ที่ประชุมของชาวยิวในเมืองออสเตีย
นี่เป็นภาพถ่ายซากปรักหักพังของที่ประชุมของชาวยิวในเมืองออสเตียซึ่งเป็นเมืองท่าของกรุงโรม เชื่อกันว่าอาคารนี้สร้างขึ้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 1 เพื่อใช้เป็นที่ประชุมของชาวยิว แต่ต่อมาก็ถูกบูรณะและปรับเปลี่ยนบางอย่าง การมีที่ประชุมของชาวยิวที่เมืองออสเตียแสดงให้เห็นว่ามีชาวยิวอาศัยอยู่ในกรุงโรมนานแล้ว ถึงแม้ชาวยิวถูกจักรพรรดิคลาวดิอัสไล่ออกจากกรุงโรมประมาณ ปี ค.ศ. 49 หรือ 50 แต่ก็เป็นไปได้ที่ต่อมายังมีชุมชนชาวยิวหลงเหลืออยู่ในบริเวณนั้น (กจ 18:1, 2) หลังจากคลาวดิอัสตายในปี ค.ศ. 54 มีชาวยิวหลายคนกลับมาที่กรุงโรม ตอนที่เปาโลเขียนจดหมายถึงพี่น้องในกรุงโรมประมาณปี ค.ศ. 56 ประชาคมนี้ก็มีทั้งคริสเตียนที่เป็นชาวยิวและที่เป็นคนต่างชาติ นี่ทำให้รู้ว่าที่เปาโลพูดหลายเรื่องที่เกี่ยวข้องกับทั้งชาวยิวและคนต่างชาติก็เพื่อช่วยให้พวกเขาอยู่ร่วมกันอย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน—รม 1:15, 16
1. โรม
2. ออสเตีย
