เขียนโดยยอห์น 18:1-40

18 เมื่อพระเยซูอธิษฐานเสร็จแล้วก็ออกไปกับพวกสาวก ข้ามหุบเขาขิดโรน+ แล้วเข้าไปในสวนแห่งหนึ่ง+ ² ยูดาสคนที่ทรยศพระเยซูก็รู้จักสวนนั้นด้วย+ เพราะพระเยซูไปที่นั่นกับพวกสาวกบ่อย ๆ ³ ยูดาสจึงพาทหารกลุ่มหนึ่งกับเจ้าหน้าที่ของพวกปุโรหิตใหญ่และของพวกฟาริสีไปที่นั่น พวกเขาถือคบไฟ ตะเกียง และอาวุธมาด้วย+ ⁴ พระเยซูรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท่าน ท่านจึงก้าวออกมาและถามพวกเขาว่า “มาตามหาใคร?” ⁵ พวกเขาตอบว่า “เยซูชาวนาซาเร็ธ”+ พระเยซูบอกพวกเขาว่า “ผมเอง” ยูดาสคนทรยศก็ยืนอยู่กับพวกเขาด้วย+ ⁶ เมื่อพระเยซูพูดว่า “ผมเอง” พวกเขาถึงกับผงะถอยหลังล้มลงกับพื้น+ ⁷ ท่านจึงถามอีกครั้งว่า “มาตามหาใคร?” พวกเขาตอบว่า “เยซูชาวนาซาเร็ธ” ⁸ พระเยซูบอกว่า “ก็บอกแล้วว่าผมนี่แหละ ถ้าพวกคุณมาตามหาผม ก็ปล่อยคนพวกนี้ไปเถอะ” ⁹ ที่พระเยซูทำอย่างนี้ก็เพื่อให้เป็นไปตามที่ท่านเคยบอกไว้ว่า “ผมปกป้องคนที่พระองค์ยกให้ผมไว้ ไม่ให้หายไปแม้แต่คนเดียว”+ ¹⁰ ซีโมนเปโตรมีดาบอยู่เล่มหนึ่ง เขาชักดาบออกฟันทาสของมหาปุโรหิตโดนหูขวาขาด+ ทาสคนนั้นชื่อมัลคัส ¹¹ แต่พระเยซูบอกเปโตรว่า “เก็บดาบใส่ฝักซะ+ ถ้วยที่พ่อให้ผมดื่ม ผมจะไม่ดื่มได้หรือ?”+ ¹² แล้วทหารกับผู้บังคับบัญชาและเจ้าหน้าที่ของผู้นำชาวยิวก็จับพระเยซูมัดไว้ ¹³ แล้วพาไปหาอันนาสก่อน เพราะเขาเป็นพ่อตาของเคยาฟาส+ที่เป็นมหาปุโรหิตในปีนั้น+ ¹⁴ เคยาฟาสคนนี้เคยแนะนำผู้นำชาวยิวว่า จะเป็นประโยชน์กับพวกเขาเอง ถ้าให้คนหนึ่งตายแทนประชาชน+ ¹⁵ ซีโมนเปโตรกับสาวกอีกคนหนึ่งตามพระเยซูไป+ สาวกคนนั้นรู้จักกับมหาปุโรหิต เขาจึงตามพระเยซูเข้าไปในลานบ้านของมหาปุโรหิต ¹⁶ แต่เปโตรยืนอยู่ตรงทางเข้า แล้วสาวกคนที่รู้จักกับมหาปุโรหิตก็ออกมาพูดกับสาวใช้ที่เฝ้าประตูอยู่ และพาเปโตรเข้าไปข้างใน ¹⁷ สาวใช้คนนั้นถามเปโตรว่า “คุณเป็นสาวกของคนนั้นด้วยไม่ใช่หรือ?” เขาตอบว่า “เปล่า ผมไม่ได้เป็น”+ ¹⁸ พวกทาสกับเจ้าหน้าที่เอาถ่านมาก่อกองไฟ แล้วยืนผิงไฟกันอยู่เพราะอากาศหนาว เปโตรก็เข้าไปยืนผิงไฟกับพวกเขาด้วย ¹⁹ ปุโรหิตใหญ่ซักถามพระเยซูเกี่ยวกับพวกสาวกและคำสอนของท่าน ²⁰ พระเยซูตอบเขาว่า “ผมพูดต่อหน้าทุกคนอย่างเปิดเผย ผมสอนอยู่ในที่ประชุมและในวิหาร+ที่พวกยิวทุกคนมาชุมนุมกัน ผมไม่ได้พูดอะไรในที่ลับเลย ²¹ มาถามผมทำไม? ไปถามคนที่ได้ยินผมพูดสิ พวกเขาก็รู้” ²² พอพระเยซูพูดอย่างนั้น เจ้าหน้าที่คนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็ตบหน้าพระเยซู+และพูดว่า “ตอบปุโรหิตใหญ่แบบนี้ได้ยังไง?” ²³ พระเยซูตอบเขาว่า “ถ้าผมพูดอะไรผิด ก็เอาหลักฐานมายืนยันสิ แต่ถ้าผมพูดถูก มาตบผมทำไม?” ²⁴ แล้วอันนาสก็ให้คนส่งตัวพระเยซูที่ถูกมัดอยู่ไปให้มหาปุโรหิตเคยาฟาส+ ²⁵ ส่วนซีโมนเปโตรยืนผิงไฟอยู่ คนที่อยู่ที่นั่นก็ถามเขาว่า “คุณเป็นสาวกของคนนั้นด้วยไม่ใช่หรือ?” เขาปฏิเสธว่า “เปล่า ผมไม่ได้เป็น”+ ²⁶ ทาสคนหนึ่งของมหาปุโรหิต ซึ่งเป็นญาติกับคนที่ถูกเปโตรฟันหูขาด+พูดขึ้นมาว่า “ผมเห็นคุณอยู่กับคนนั้นในสวนด้วยนี่” ²⁷ เปโตรปฏิเสธอีก ทันใดนั้นไก่ก็ขัน+ ²⁸ ตอนเช้าตรู่ พวกเขาเอาตัวพระเยซูจากบ้านของเคยาฟาสไปที่บ้านผู้ว่าราชการ+ แต่พวกเขาไม่ยอมเข้าไปในบ้าน เพราะถือว่าจะทำให้ตัวเขาไม่สะอาด+และจะกินอาหารปัสกาไม่ได้ ²⁹ ปีลาตจึงออกมาหาพวกเขาข้างนอกและถามว่า “พวกคุณฟ้องผู้ชายคนนี้ด้วยข้อหาอะไร?” ³⁰ พวกเขาตอบปีลาตว่า “ถ้าคนนี้ไม่ได้ทำอะไรผิด* พวกเราคงไม่ส่งตัวมาให้ท่านหรอก” ³¹ ปีลาตจึงบอกพวกเขาว่า “เอาตัวเขาไปพิพากษากันเองตามกฎหมายของพวกคุณเถอะ”+ ผู้นำชาวยิวบอกว่า “พวกเราไม่มีอำนาจจะประหารใคร”+ ³² เรื่องนี้เป็นไปตามที่พระเยซูเคยบอกไว้ว่าท่านจะตายอย่างไร+ ³³ ปีลาตกลับเข้าไปในบ้าน แล้วเรียกพระเยซูมาถามว่า “คุณเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?”+ ³⁴ พระเยซูพูดว่า “ที่ถามอย่างนี้ คุณคิดเองหรือว่ามีคนบอกคุณ?” ³⁵ ปีลาตตอบว่า “ผมไม่ใช่คนยิวซะหน่อย คนชาติเดียวกับคุณและพวกปุโรหิตใหญ่ส่งตัวคุณมาให้ผม คุณไปทำอะไรมา?” ³⁶ พระเยซูตอบว่า+ “รัฐบาล*ของผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้+ ถ้ารัฐบาลของผมเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ คนของผมก็คงต่อสู้ไม่ให้พวกยิวจับผมได้+ แต่จริง ๆ แล้ว รัฐบาลของผมไม่ได้รับอำนาจจากโลกนี้” ³⁷ ปีลาตจึงถามพระเยซูว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณเป็นกษัตริย์หรือเปล่า?” พระเยซูตอบว่า “ผมเป็นกษัตริย์อย่างที่คุณว่า+ และเหตุผลที่ผมเกิดมาและเข้ามาในโลกก็เพื่อเป็นพยานยืนยันความจริง+ ทุกคนที่รักความจริงจะฟังผม”+ ³⁸ ปีลาตถามพระเยซูว่า “แล้วความจริงคืออะไรล่ะ?” พอพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็ออกไปหาผู้นำชาวยิวอีกและพูดว่า “ผมไม่เห็นว่าคนนี้มีความผิดอะไร+ ³⁹ อีกอย่าง พวกคุณมีธรรมเนียมให้ผมปล่อยนักโทษคนหนึ่งให้คุณในช่วงเทศกาลปัสกา+ อยากให้ปล่อยตัวกษัตริย์ของชาวยิวไหม?” ⁴⁰ คนพวกนั้นตะโกนว่า “ไม่เอาคนนี้ จะเอาบารับบัส” บารับบัสคนนี้เป็นโจร+

เชิงอรรถ

^ หรือ “ไม่ได้เป็นผู้ร้าย”

^ หรือ “ราชอาณาจักร”

ข้อมูลสำหรับศึกษา

หุบเขาขิดโรน: หรือ “ลำธารขิดโรน” มีการพูดถึงหุบเขาขิดโรนครั้งเดียวในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกคือในข้อนี้ หุบเขานี้คั่นระหว่างภูเขามะกอกกับกรุงเยรูซาเล็ม หุบเขานี้ทอดยาวจากทิศเหนือไปทิศใต้และอยู่ทางฝั่งตะวันออกของกรุงนี้ ปกติแล้วหุบเขาขิดโรนมักไม่มีน้ำแม้แต่ในฤดูหนาวยกเว้นในช่วงที่มีฝนตกหนัก คำกรีก เฆ่มาร์รอส ที่แปลว่า “หุบเขา” ในข้อนี้มีความหมายตรงตัวว่า “ลำธารฤดูหนาว” ซึ่งก็คือลำธารที่มีน้ำไหลเชี่ยวในช่วงที่ฝนตกหนักในฤดูหนาว มีการใช้คำกรีกนี้มากกว่า 80 ครั้งในฉบับเซปตัวจินต์ เพื่อแปลคำฮีบรู นาคาล ที่มีความหมายว่า “หุบเขา” เมื่อพูดถึงหุบเขาขิดโรนในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู (2ซม 15:23; 1พก 2:37) คำฮีบรูและกรีกที่แปลว่า “หุบเขา” อาจหมายถึงลำธารได้ด้วย (ฉธบ 10:7; โยบ 6:15; อสย 66:12; อสค 47:5) แต่ส่วนใหญ่แล้วมักใช้คำนี้เพื่อหมายถึงหุบเขาที่เกิดจากการกัดเซาะของกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยวจนกลายเป็นทางน้ำไหลในช่วงฤดูหนาวที่มีฝนตกหนัก (กดว 34:5; ยชว 13:9; 17:9; 1ซม 17:40; 1พก 15:13; 2พศ 33:14; นหม 2:15; พซม 6:11) และหลายครั้งก็มีการแปล 2 คำนี้ว่า “ลำน้ำ”—ดูส่วนอธิบายศัพท์คำว่า “ลำน้ำ”

ทหารกลุ่มหนึ่ง: คำกรีก สเพ่รา ที่ใช้ในข้อนี้ทำให้รู้ว่ากำลังพูดถึงทหารโรมัน ในหนังสือข่าวดีทั้ง 4 เล่ม ยอห์นเป็นคนเดียวที่บอกว่าตอนพระเยซูถูกจับมีทหารโรมันกลุ่มหนึ่งอยู่ที่นั่นด้วย—ยน 18:12

ฟันทาสของมหาปุโรหิต: เหตุการณ์นี้มีบันทึกอยู่ในหนังสือข่าวดีทั้ง 4 เล่ม และบันทึกทั้งหมดก็ให้ข้อมูลที่เสริมกัน (มธ 26:51; มก 14:47; ลก 22:50) ลูกาซึ่งเป็น “หมอที่พี่น้องรัก” (คส 4:14) เป็นคนเดียวที่บอกว่าพระเยซู “แตะใบหูของคนนั้นและเขาก็หาย” (ลก 22:51) ส่วนยอห์นก็เป็นผู้เขียนหนังสือข่าวดีคนเดียวที่บอกว่าซีโมนเปโตรเป็นคนชักดาบขึ้นมาฟันทาสคนนั้นที่ชื่อมัลคัสจนหูขาด ดูเหมือนว่ายอห์นคือสาวกที่ “รู้จักกับมหาปุโรหิต” และคนในบ้านของเขา (ยน 18:15, 16) จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะบอกได้ว่าทาสคนที่บาดเจ็บชื่ออะไร บันทึกใน ยน 18:26 ก็ทำให้เห็นด้วยว่ายอห์นคุ้นเคยกับคนในบ้านของมหาปุโรหิตเป็นอย่างดี เพราะในข้อนั้นยอห์นบันทึกว่าทาสที่บอกว่าเปโตรเป็นสาวกของพระเยซูเป็น “ญาติกับคนที่ถูกเปโตรฟันหูขาด”

ดื่มจากถ้วย: ในคัมภีร์ไบเบิล คำว่า “ถ้วย” มักใช้ในความหมายเป็นนัยหมายถึงความต้องการของพระเจ้า หรือ “ส่วนแบ่งที่ให้” กับคนหนึ่ง (สด 11:6; 16:5; 23:5) การ “ดื่มจากถ้วย” ในข้อนี้หมายถึงการยอมทำตามความต้องการของพระเจ้า สำหรับพระเยซู “ถ้วย” ไม่ได้หมายถึงการที่ท่านต้องทนทุกข์และตายเพราะถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทพระเจ้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการที่ท่านถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตายและมีชีวิตอมตะในสวรรค์อีกด้วย

ขอให้ถ้วยนี้ผ่านพ้นไป: ในคัมภีร์ไบเบิล คำว่า “ถ้วย” มักใช้ในความหมายเป็นนัยหมายถึงความต้องการของพระเจ้า หรือ “ส่วนแบ่งที่ให้” กับคนหนึ่ง (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:22) พระเยซูคงต้องเป็นห่วงมากที่การตายของท่านในข้อหาหมิ่นประมาทและปลุกระดมจะทำให้ชื่อของพระเจ้าเสื่อมเสีย ความรู้สึกนี้กระตุ้นพระเยซูให้อธิษฐานขอให้ “ถ้วย” นี้ผ่านพ้นไปจากท่าน

ถ้วยที่พ่อให้ผมดื่ม: ในคัมภีร์ไบเบิล คำว่า “ถ้วย” มักใช้ในความหมายเป็นนัยหมายถึงความต้องการของพระเจ้า หรือ “ส่วนแบ่งที่ให้” กับคนหนึ่ง (สด 11:6; 16:5; 23:5) การดื่มจากถ้วยในข้อนี้หมายถึงการยอมทำตามความต้องการของพระเจ้า สำหรับพระเยซู “ถ้วย” ไม่ได้หมายถึงการที่ท่านต้องทนทุกข์และตายเพราะถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทพระเจ้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการที่ท่านถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตายและมีชีวิตอมตะในสวรรค์อีกด้วย—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:22; 26:39

ผู้บังคับบัญชา: คำกรีก ฆิลีอาร์ฆอส (ผู้บังคับกองพัน) แปลตรงตัวว่า “ผู้ปกครองคน 1,000 คน” ซึ่งหมายถึงทหาร 1,000 นาย คำกรีกนี้เป็นตำแหน่งหัวหน้าหน่วยทหารโรมัน ทหารโรมัน 1 กองพันมี 6 หน่วย แต่ทหาร 1 กองพันไม่ได้มีผู้บัญชาการ 6 คนปกครองพร้อม ๆ กัน แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ผู้บัญชาการของแต่ละหน่วยจะผลัดเปลี่ยนกันปกครองทหารทั้งกองพันเป็นเวลา 1 ใน 6 ของปี ผู้บัญชาการหน่วยหรือนายทหารชั้นผู้ใหญ่แบบนี้มีอำนาจมาก รวมทั้งมีสิทธิ์จะแต่งตั้งและมอบหมายงานให้กับนายร้อย คำกรีกนี้ยังอาจหมายถึงนายทหารระดับสูงทั่ว ๆ ไป ตอนที่จับพระเยซูผู้บังคับบัญชาทหารโรมันก็ไปกับพวกทหารด้วย

อันนาสเป็นปุโรหิตใหญ่ และเคยาฟาส: เมื่อพูดถึงช่วงเวลาที่ยอห์นผู้ให้บัพติศมาเริ่มต้นงานรับใช้ ลูกาบอกว่าในปีนั้นคณะปุโรหิตถูกปกครองโดยคนที่มีอำนาจ 2 คน อันนาสได้รับการแต่งตั้งเป็นมหาปุโรหิตประมาณปี ค.ศ. 6 หรือ 7 โดยคีรินิอัสผู้ว่าราชการชาวโรมันที่ปกครองแคว้นซีเรีย อันนาสอยู่ในตำแหน่งนี้จนถึงประมาณปี ค.ศ. 15 ต่อมาแม้เขาจะถูกโรมปลดออกจากตำแหน่งมหาปุโรหิตแล้ว แต่ดูเหมือนเขายังมีอิทธิพลมากในฐานะปุโรหิตใหญ่และยังมีสิทธิ์มีเสียงมากในกลุ่มผู้นำระดับสูงของชาวยิว ลูกชาย 5 คนของอันนาสเคยเป็นมหาปุโรหิต และเคยาฟาสลูกเขยของเขาก็เป็นมหาปุโรหิตตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 18 จนถึงประมาณปี ค.ศ. 36 ดังนั้น ถึงแม้ในปี ค.ศ. 29 เคยาฟาสจะเป็นมหาปุโรหิต แต่อันนาสก็ยังมีอิทธิพลในฐานะ “ปุโรหิตใหญ่” อยู่—ยน 18:13, 24; กจ 4:6

พาไปหาอันนาสก่อน: มีแต่ยอห์นเท่านั้นที่บอกว่าพระเยซูถูกพาไปหาอันนาส ซึ่งได้รับการแต่งตั้งเป็นมหาปุโรหิตประมาณปี ค.ศ. 6 หรือ 7 โดยคีรินิอัสผู้ว่าราชการชาวโรมันที่ปกครองแคว้นซีเรีย อันนาสอยู่ในตำแหน่งนี้จนถึงประมาณปี ค.ศ. 15 ต่อมาแม้เขาจะถูกโรมปลดออกจากตำแหน่งมหาปุโรหิตแล้ว แต่ดูเหมือนเขายังมีอิทธิพลมากในฐานะปุโรหิตใหญ่และยังมีสิทธิ์มีเสียงมากในกลุ่มผู้นำระดับสูงของชาวยิว ลูกชาย 5 คนของอันนาสเคยเป็นมหาปุโรหิต และเคยาฟาสลูกเขยของเขาก็เป็นมหาปุโรหิตตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 18 จนถึงประมาณปี ค.ศ. 36 ซึ่งรวมปีนั้นคือปี ค.ศ. 33 ที่พระเยซูถูกประหารด้วย—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ลก 3:2

สาวกที่ท่านรัก: คือสาวกที่พระเยซูรักเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งที่ 2 ในทั้งหมด 5 ครั้งที่พระคัมภีร์พูดถึงสาวกคนนี้ ซึ่งครั้งอื่นมีการพูดถึงเขาว่า “สาวกคนหนึ่งที่พระเยซูรัก” “สาวกคนนั้นที่พระเยซูรัก” หรือ “สาวกคนที่พระเยซูรัก” (ยน 13:23; 20:2; 21:7, 20) เชื่อกันว่าสาวกคนนี้คืออัครสาวกยอห์น—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 13:23

สาวกคนหนึ่งที่พระเยซูรัก: คือสาวกที่พระเยซูรักเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งแรกในทั้งหมด 5 ครั้งที่พระคัมภีร์พูดถึงสาวกคนนี้ ซึ่งครั้งอื่นก็พูดถึงเขาว่า “สาวกที่ท่าน [หรือ “พระเยซู”] รัก” “สาวกคนที่พระเยซูรัก” หรือ “สาวกคนนั้นที่พระเยซูรัก” (ยน 19:26; 20:2; 21:7, 20) เชื่อกันว่าสาวกคนนี้คืออัครสาวกยอห์นลูกของเศเบดี และเป็นพี่น้องกับยากอบ (มธ 4:21; มก 1:19; ลก 5:10) เหตุผลหนึ่งที่เชื่ออย่างนั้นคือ อัครสาวกยอห์นไม่เคยพูดถึงชื่อตัวเองในหนังสือข่าวดีที่เขาเขียน และที่ ยน 21:2 เขาเรียกตัวเองว่า “ลูกของเศเบดี” อีกเหตุผลหนึ่งอยู่ที่ ยน 21:20-24 ซึ่งในข้อนั้นพูดถึง “สาวกคนที่พระเยซูรัก” ว่าเป็นคนเขียนหนังสือข่าวดีเล่มนี้ นอกจากนั้น พระเยซูยังพูดถึงอัครสาวกคนนั้นว่า “ถ้าผมอยากให้เขาอยู่จนถึงตอนที่ผมมา นั่นก็ไม่เกี่ยวกับคุณ” ข้อนี้ทำให้รู้ว่าอัครสาวกคนนั้นจะอายุยืนกว่าเปโตรและอัครสาวกคนอื่น ๆ ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากอัครสาวกยอห์น—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ชื่อหนังสือยอห์น และ ยน 1:6; 21:20

สาวกคนนั้นที่พระเยซูรัก: คือสาวกที่พระเยซูรักเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งที่ 3 ในทั้งหมด 5 ครั้งที่พระคัมภีร์พูดถึงสาวกคนนี้ ซึ่งครั้งอื่นพูดถึงเขาว่า “สาวกคนหนึ่งที่พระเยซูรัก” “สาวกที่ท่าน [พระเยซู] รัก” หรือ “สาวกคนที่พระเยซูรัก” (ยน 13:23; 19:26; 20:2; 21:7, 20) เชื่อกันว่าสาวกคนนี้คืออัครสาวกยอห์น (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 13:23; 18:15) ในข้ออื่น ๆ อีก 4 ข้อที่พูดถึงสาวกคนนี้มีการใช้คำกรีก อากาพาโอ แต่ในข้อนี้ใช้คำกรีก ฟิเละโอ ที่มีความหมายเหมือนกัน และมีการใช้คำกรีก ฟิเละโอ ในพระคัมภีร์อีกหลายข้อด้วย—มธ 10:37; ยน 11:3, 36; 16:27; 21:15-17; 1คร 16:22; ทต 3:15; วว 3:19; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 5:20; 16:27; 21:15

สาวกคนที่พระเยซูรัก: คือสาวกที่พระเยซูรักเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งที่ 4 ในทั้งหมด 5 ครั้งที่พระคัมภีร์พูดถึงสาวกคนนี้ ซึ่งครั้งอื่นก็พูดถึงเขาว่า “สาวกคนหนึ่งที่พระเยซูรัก” “สาวกที่ท่าน [หรือ “พระเยซู”] รัก” หรือ “สาวกคนนั้นที่พระเยซูรัก” (ยน 13:23; 19:26; 20:2; 21:7, 20) เชื่อกันว่าสาวกคนนี้คืออัครสาวกยอห์นลูกของเศเบดี และเป็นพี่น้องกับยากอบ—มธ 4:21; มก 1:19; ลก 5:10; ยน 21:2; เหตุผลในเรื่องนี้อยู่ที่ข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 13:23; 21:20

สาวกคนที่พระเยซูรัก: คือสาวกที่พระเยซูรักเป็นพิเศษ นี่เป็นครั้งสุดท้ายในทั้งหมด 5 ครั้งที่พระคัมภีร์พูดถึงสาวกคนนี้ ซึ่งครั้งอื่นก็พูดถึงเขาว่า “สาวกคนหนึ่งที่พระเยซูรัก” “สาวกที่ท่าน [หรือ “พระเยซู”] รัก” หรือ “สาวกคนนั้นที่พระเยซูรัก” (ยน 13:23; 19:26; 20:2; 21:7, 20) เชื่อกันว่าสาวกคนนี้คืออัครสาวกยอห์นลูกของเศเบดี และเป็นพี่น้องกับยากอบ (มธ 4:21; มก 1:19; ลก 5:10; ยน 21:2) ท้องเรื่องของ ยน 21:20-24 แสดงให้เห็นว่า “สาวกคนที่พระเยซูรัก” เป็นคนเดียวกับ ‘สาวกคนนี้ที่เขียน’ หนังสือข่าวดีของยอห์น—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ชื่อหนังสือยอห์น; 1:6; 13:23

สาวกอีกคนหนึ่ง: น่าจะเป็นอัครสาวกยอห์น ดูได้จากสไตล์การเขียนของเขาที่ไม่บอกชื่อของตัวเองในหนังสือข่าวดีที่เขาเขียน (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 13:23; 19:26; 20:2; 21:7; 21:20) นอกจากนั้น ในบันทึกที่ ยน 20:2-8 ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังพระเยซูฟื้นขึ้นจากตายมีการพูดถึงยอห์นกับเปโตรคู่กัน คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้บอกว่ายอห์นซึ่งเป็นสาวกจากแคว้นกาลิลีมารู้จักกับมหาปุโรหิตได้อย่างไร แต่การที่ยอห์นคุ้นเคยกับคนในบ้านของมหาปุโรหิตทำให้เขาสามารถคุยกับคนเฝ้าประตูเพื่อจะเข้าไปที่ลานบ้านของมหาปุโรหิตได้ และยังสามารถพาเปโตรเข้าไปข้างในได้ด้วย—ยน 18:16

ถ่าน: หมายถึงถ่านคาร์บอนที่มีสีดำ เนื้อเปราะ และมีรูพรุน มักจะได้จากการเผาไม้ คนในสมัยโบราณเผาถ่านโดยเอาไม้มาสุม เอาดินกลบ แล้วเผาไม้ช้า ๆ เป็นเวลาหลายวัน โดยจะมีการปล่อยอากาศเข้าไปเล็กน้อยพอที่จะเผาไล่ก๊าซออกไป หลังจากเผาเสร็จก็จะได้ถ่านคาร์บอนที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ ถึงแม้การเผาถ่านเป็นขั้นตอนที่ใช้เวลานานและต้องคอยเฝ้าตลอด แต่ถ้าได้รับความร้อนที่มากพออย่างต่อเนื่องก็จะได้เชื้อเพลิงที่ไม่มีควัน มีการใช้ถ่านเป็นเชื้อเพลิงสำหรับก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่น (อสย 47:14; ยรม 36:22) ถ่านยังเหมาะเป็นเชื้อเพลิงสำหรับทำอาหารด้วยเพราะให้ความร้อนสม่ำเสมอและไม่มีควันกับเปลวไฟ—ยน 21:9

ปุโรหิตใหญ่: คืออันนาส—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ยน 18:13; กจ 4:6

อันนาสปุโรหิตใหญ่: อันนาสได้รับการแต่งตั้งเป็นมหาปุโรหิตประมาณปี ค.ศ. 6 หรือ 7 โดยคีรินิอัสผู้ว่าราชการชาวโรมันที่ปกครองแคว้นซีเรีย อันนาสอยู่ในตำแหน่งนี้จนถึงประมาณปี ค.ศ. 15 ต่อมาแม้เขาจะถูกโรมปลดออกจากตำแหน่งมหาปุโรหิตแล้ว แต่ดูเหมือนเขายังมีอิทธิพลมากในฐานะปุโรหิตใหญ่และยังมีสิทธิ์มีเสียงมากในกลุ่มผู้นำระดับสูงของชาวยิว ลูกชาย 5 คนของอันนาสเคยเป็นมหาปุโรหิต และเคยาฟาสลูกเขยของเขาก็เป็นมหาปุโรหิตตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 18 จนถึงประมาณปี ค.ศ. 36 (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ ลก 3:2) ที่ ยน 18:13, 19 มีการเรียกอันนาสว่า “ปุโรหิตใหญ่” คำกรีกเดียวกันนี้ (อาร์ฆิเอะรือส) สามารถใช้เพื่อหมายถึงคนที่เป็นมหาปุโรหิตในปัจจุบัน หรือคนสำคัญ ๆ ในคณะปุโรหิตซึ่งรวมถึงมหาปุโรหิตที่ออกจากตำแหน่งไปแล้ว—ดูส่วนอธิบายศัพท์คำว่า “ปุโรหิตใหญ่”

ไปให้มหาปุโรหิตเคยาฟาส: ดูภาคผนวก ข12 เพื่อจะเห็นตำแหน่งที่น่าจะเป็นบ้านของเคยาฟาส

ไก่ขัน: หนังสือข่าวดีทั้ง 4 เล่มพูดถึงเหตุการณ์นี้ แต่เฉพาะมาระโกเท่านั้นที่บอกว่าไก่ขันเป็นครั้งที่สอง (มธ 26:34, 74, 75; มก 14:30; ลก 22:34, 60, 61; ยน 13:38; 18:27) หนังสือมิชนาห์บอกว่ามีการเลี้ยงไก่ในกรุงเยรูซาเล็มสมัยพระเยซูซึ่งเป็นการสนับสนุนบันทึกนี้ในคัมภีร์ไบเบิล ไก่ที่พูดถึงในข้อนี้น่าจะขันก่อนเช้ามืด—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มก 13:35

ไก่ก็ขัน: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มก 14:72

ตอนเช้าตรู่: คือเช้าของวันที่ 14 เดือนนิสานซึ่งเป็นวันที่พระเยซูถูกสอบสวนและถูกประหาร วันปัสกาเริ่มต้นแล้วในตอนเย็นก่อนหน้านั้น และอย่างที่บอกไว้ในหนังสือข่าวดีเล่มอื่น ๆ พระเยซูกับอัครสาวกได้กินอาหารปัสกากันไปแล้ว (มธ 26:18-20; มก 14:14-17; ลก 22:15) ดังนั้น การกินอาหารปัสกาในข้อนี้ต้องหมายถึงการกินอาหารในวันที่ 15 เดือนนิสานซึ่งเป็นวันแรกของเทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อ ในสมัยพระเยซูบางครั้งมีการเรียกวันปัสกา (วันที่ 14 เดือนนิสาน) และเทศกาลขนมปังไม่ใส่เชื้อ (วันที่ 15-21 เดือนนิสาน) รวมกันว่า “ปัสกา”—ลก 22:1

บ้านผู้ว่าราชการ: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 27:27

บ้านผู้ว่าราชการ: บ้านพักผู้ว่าราชการโรมันในภาษากรีกคือ ไพรโทริออน (มาจากภาษาละติน ไปรโตเรียน ) บ้านพักนี้ในกรุงเยรูซาเล็มอาจเป็นวังที่เฮโรดมหาราชสร้างไว้ วังนี้อยู่ที่มุมทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองส่วนบน ซึ่งก็คือทางใต้ของกรุงเยรูซาเล็ม (ดูภาคผนวก ข12 เพื่อจะรู้ตำแหน่งของบ้าน) ปีลาตจะพักอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มบางช่วงเท่านั้น เช่น ในช่วงเทศกาล เพราะเป็นช่วงที่อาจเกิดความไม่สงบได้ง่าย ปกติแล้วเขาจะอยู่ที่เมืองซีซารียา

คุณเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 27:11

คุณเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?: ในประเทศต่าง ๆ ที่อยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิโรมัน ไม่มีใครเป็นกษัตริย์ได้เว้นแต่จะได้รับการเห็นชอบจากซีซาร์ ดังนั้น ดูเหมือนปีลาตสนใจที่จะสอบสวนในประเด็นที่ว่าพระเยซูเป็นกษัตริย์จริงหรือเปล่า

รัฐบาลของผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้: คำตอบนี้ของพระเยซูไม่ได้ตอบคำถามของปีลาตที่ถามว่า “คุณไปทำอะไรมา?” (ยน 18:35) แต่ท่านตอบคำถามแรกที่ปีลาตถามว่า “คุณเป็นกษัตริย์ของชาวยิวหรือ?” (ยน 18:33) ในคำตอบสั้น ๆ นี้ของพระเยซู ท่านพูดถึงรัฐบาลของพระเจ้าถึง 3 ครั้ง ซึ่งเป็นรัฐบาลที่ท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์ การที่พระเยซูบอกว่ารัฐบาลของท่าน “ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้” แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ารัฐบาลนี้ไม่ได้มาจากมนุษย์ นี่สอดคล้องกับคำพูดก่อนหน้านี้ของท่านที่พูดถึง “รัฐบาลสวรรค์” หรือ “รัฐบาลของพระเจ้า” (มธ 3:2; มก 1:15) และพระเยซูก็เคยพูดว่าสาวกของท่าน “ไม่ได้เป็นคนของโลก” ซึ่งก็คือสังคมมนุษย์ที่ไม่นมัสการพระเจ้า ไม่มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับพระองค์ และไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของผู้รับใช้พระองค์ (ยน 17:14, 16) คำพูดที่พระเยซูพูดกับเปโตรก่อนหน้านี้ในตอนเย็นแสดงว่าสาวกของท่านต้องไม่ต่อสู้เพื่อปกป้องท่านเหมือนกับที่คนทั่วไปต่อสู้เพื่อปกป้องกษัตริย์ของตัวเอง—มธ 26:51, 52; ยน 18:11

เป็นอย่างที่คุณพูด: พระเยซูไม่ได้หลบเลี่ยงไม่ตอบคำถามของเคยาฟาส เพราะท่านรู้ว่ามหาปุโรหิตมีอำนาจสั่งให้ท่านสาบานว่าจะพูดความจริง (มธ 26:63) ดูเหมือนว่านี่เป็นสำนวนที่ชาวยิวใช้เพื่อยืนยันว่าคำพูดของอีกคนหนึ่งเป็นความจริง บันทึกเหตุการณ์เดียวกันในหนังสือมาระโกก็สนับสนุนเรื่องนี้ เพราะในข้อนั้นพระเยซูตอบว่า “ใช่แล้ว”—มก 14:62; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 26:25; 27:11

ผมเป็นกษัตริย์อย่างที่คุณว่า: คำตอบนี้ของพระเยซูเป็นการยืนยันว่าท่านเป็นกษัตริย์ (มธ 27:11; เทียบกับข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 26:25, 64) แต่การเป็นกษัตริย์ของพระเยซูไม่ได้เป็นแบบที่ปีลาตคิด เพราะรัฐบาลของพระเยซู “ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้” จึงไม่เป็นภัยต่อโรม—ยน 18:33-36

เป็นพยานยืนยัน: คำกรีกที่แปลว่า “เป็นพยานยืนยัน” (มาร์ทูเระโอ) และ “พยาน” (มาร์ทูเรีย; มาร์ทูส) ในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกมีความหมายกว้าง ทั้งสองคำมีความหมายหลักว่า การยืนยันเกี่ยวกับความจริงที่ได้รู้เห็นมาด้วยตัวเอง แต่บางครั้ง 2 คำนี้ก็ยังหมายถึง “การประกาศ การยืนยัน การพูดสนับสนุน” พระเยซูไม่ได้ยืนยันหรือประกาศความจริงที่ท่านเชื่อมั่นเท่านั้น แต่การใช้ชีวิตของท่านก็สนับสนุนความจริงเกี่ยวกับคำสัญญาและคำพยากรณ์ของพระเจ้าด้วย (2คร 1:20) ความประสงค์ของพระเจ้าเกี่ยวกับรัฐบาลของพระองค์และกษัตริย์เมสสิยาห์มีบอกไว้ล่วงหน้าอย่างละเอียด การใช้ชีวิตของพระเยซูตอนอยู่บนโลกโดยเฉพาะการสละชีวิตเป็นเครื่องบูชาทำให้คำพยากรณ์ทั้งหมดเกี่ยวกับท่านเกิดขึ้นจริง รวมทั้งคำพยากรณ์เกี่ยวกับเงาของสิ่งที่จะมีมาซึ่งบอกไว้ในสัญญาเกี่ยวกับกฎหมาย (คส 2:16, 17; ฮบ 10:1) จึงอาจพูดได้ว่าพระเยซู “เป็นพยานยืนยันความจริง” ทั้งโดยคำพูดและการกระทำ

ความจริง: พระเยซูไม่ได้พูดถึงความจริงทั่ว ๆ ไป แต่พูดถึงความจริงเกี่ยวกับความประสงค์ของพระเจ้า สิ่งสำคัญเกี่ยวกับความประสงค์ของพระเจ้าก็คือ พระเยซูผู้เป็น “ลูกหลานของดาวิด” รับใช้ในฐานะมหาปุโรหิตและเป็นผู้ปกครองในรัฐบาลของพระเจ้า (มธ 1:1) พระเยซูอธิบายว่าเหตุผลหลักที่ท่านมาในโลก ใช้ชีวิตบนโลก และทำงานรับใช้ ก็เพื่อประกาศความจริงเรื่องรัฐบาลของพระเจ้า ทูตสวรรค์ประกาศข่าวคล้ายกันนี้ทั้งก่อนและตอนที่พระเยซูเกิดในเบธเลเฮมแคว้นยูเดีย ซึ่งเป็นเมืองที่ดาวิดเกิด—ลก 1:32, 33; 2:10-14

คุณก็รู้คำตอบอยู่แล้วนี่: เป็นสำนวนที่ชาวยิวใช้เพื่อยืนยันว่าคำพูดของคนที่ถามเป็นความจริง เมื่อพระเยซูพูดอย่างนี้ก็เหมือนท่านกำลังพูดว่า “คุณก็พูดไปแล้ว และที่คุณพูดก็เป็นความจริง” คำตอบของท่านดูเหมือนชี้ให้เห็นว่ายูดาสยอมรับเองว่าเขาเป็นคนทรยศพระเยซู หลังจากนั้น ยูดาสคงต้องออกไปจากห้องก่อนที่พระเยซูจะตั้งการฉลองอาหารมื้อเย็นของพระคริสต์อย่างที่เห็นได้จากบันทึกที่ ยน 13:21-30 ส่วนในบันทึกของมัทธิว มีการพูดถึงยูดาสครั้งต่อไปที่ มธ 26:47 ตอนที่เขาเข้ามาในสวนเกทเสมนีกับคนกลุ่มใหญ่

ความจริงคืออะไรล่ะ?: คำถามของปีลาตน่าจะหมายถึงความจริงทั่ว ๆ ไป ไม่ใช่ “ความจริง” ที่พระเยซูเพิ่งพูดถึง (ยน 18:37) ถ้าปีลาตถามด้วยความจริงใจพระเยซูคงตอบเขาแน่ ๆ แต่ปีลาตคงจะถามแบบเยาะเย้ยถากถางเพราะไม่เชื่อ เหมือนเขากำลังพูดว่า “ความจริงเหรอ? คืออะไรล่ะ? มันไม่มีหรอก!” ที่จริง ปีลาตไม่ได้รอคำตอบด้วยซ้ำ เขาถามแล้วก็ออกไปหาชาวยิวเลย

พวกคุณมีธรรมเนียมให้ผมปล่อยนักโทษคนหนึ่ง: มีการพูดถึงธรรมเนียมนี้ใน มธ 27:15 และ มก 15:6 ด้วย ดูเหมือนธรรมเนียมนี้มาจากชาวยิวเพราะปีลาตบอกกับชาวยิวว่า “พวกคุณ มีธรรมเนียม” ถึงแม้ไม่เคยมีการพูดถึงและไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับธรรมเนียมนี้ในพระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรู แต่ดูเหมือนว่าพอถึงสมัยพระเยซู ชาวยิวก็เริ่มมีธรรมเนียมนี้แล้ว ธรรมเนียมนี้คงไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับชาวโรมันเพราะมีหลักฐานว่าพวกเขาเคยปล่อยตัวนักโทษเพื่อเอาใจประชาชน

วีดีโอและรูปภาพ

หุบเขาขิดโรน

หุบเขาขิดโรน (นาฮาล ขิดโรน) ตั้งอยู่ระหว่างกรุงเยรูซาเล็มกับภูเขามะกอก หุบเขานี้อยู่ทางตะวันออกของกรุงเยรูซาเล็มและทอดยาวจากทางเหนือลงไปทางใต้ จุดเริ่มต้นของหุบเขานี้อยู่ใกล้ทางเหนือของกำแพงกรุงเยรูซาเล็ม ช่วงต้นของหุบเขามีลักษณะกว้างและตื้น แล้วค่อย ๆ แคบและลึกขึ้นเรื่อย ๆ พอถึงสุดเขตทางใต้ของบริเวณที่เคยเป็นวิหารหุบเขานี้ลึกประมาณ 30 เมตรและกว้างประมาณ 120 เมตร แต่ดูเหมือนในสมัยพระเยซูจะลึกกว่านี้ หุบเขานี้ทอดยาวไปทางใต้ผ่านที่กันดารยูเดียไปจนถึงทะเลเดดซี พระเยซูเคยผ่านหุบเขานี้ตอนที่ท่านเดินไปสวนเกทเสมนีในวันที่ 14 เดือนนิสาน ปี ค.ศ. 33 หลังจากตั้งการฉลองอาหารมื้อเย็นของพระคริสต์—ยน 18:1

1. หุบเขาขิดโรน

2. ภูเขาที่วิหารตั้งอยู่

3. ภูเขามะกอก (ส่วนที่เห็นนี้ปัจจุบันเป็นสุสาน)

ชิ้นส่วนพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกที่เก่าแก่ที่สุด

ในรูปนี้คือชิ้นส่วนด้านหน้าและด้านหลังของสำเนาพาไพรัสไรแลนส์ 457 (P⁵²) เป็นสำเนาหนังสือข่าวดีของยอห์นที่เก่าแก่มากซึ่งได้มาจากประเทศอียิปต์ในปี 1920 ปัจจุบันถูกเก็บไว้ที่หอสมุดจอห์นไรแลนส์ มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษ ข้อความด้านหนึ่งของชิ้นส่วนนี้มาจาก ยน 18:31-33 และอีกด้านเป็นข้อความบางส่วนจาก ยน 18:37, 38 การที่มีข้อความเขียนอยู่ทั้ง 2 ด้านแสดงว่าสำเนานี้เป็นโคเดกซ์ ชิ้นส่วนนี้มีขนาด 9x6 ซม. ผู้เชี่ยวชาญหลายคนเชื่อว่านี่เป็นชิ้นส่วนพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ และน่าจะทำขึ้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 2 ค.ศ. หนังสือข่าวดีของยอห์นเขียนขึ้นประมาณปี ค.ศ. 98 สำเนานี้จึงน่าจะทำขึ้นไม่กี่สิบปีหลังจากนั้น เมื่อเทียบกันแล้วข้อความในสำเนานี้แทบไม่แตกต่างจากข้อความในสำเนาพระคัมภีร์ภาษากรีกที่ครบถ้วนที่ทำขึ้นในสมัยต่อมา ซึ่งใช้เป็นหลักในการแปลพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกในปัจจุบัน

คัมภีร์ไบเบิลฉบับแปลโลกใหม่ (ฉบับศึกษา)

ยอห์น 18

ไทย

อ่านคัมภีร์ไบเบิลออนไลน์

https://assetsnffrgf-a.akamaihd.net/assets/m/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg

ลมศษ

หน้าลิขสิทธิ์ของสิ่งพิมพ์นี้

เชิงอรรถ

ข้อมูลสำหรับศึกษา

วีดีโอและรูปภาพ

เลือกภาษาของคุณ

แชร์