เขียนโดยมัทธิว 20:1-34

20 “รัฐบาล*สวรรค์เปรียบเหมือนเจ้าของสวนคนหนึ่งที่ออกไปแต่เช้าตรู่เพื่อจ้างคนมาทำงานในสวนองุ่นของเขา+ ² หลังจากเขาตกลงกับคนงานว่าจะให้ค่าแรงวันละ 1 เดนาริอันแล้ว ก็ส่งคนงานเข้าไปทำงานในสวนองุ่น ³ เจ้าของสวนออกไปอีกครั้งหนึ่งตอนราว ๆ 9 โมงเช้า และเห็นคนว่างงานยืนอยู่ในตลาด ⁴ เขาก็พูดกับคนพวกนั้นว่า ‘ไปทำงานในสวนองุ่นของผมสิ ผมจะให้ค่าแรงที่เหมาะสม’ ⁵ พวกเขาก็ตกลงและไปทำงานในสวน เจ้าของสวนออกไปหาคนงานมาเพิ่มอีกตอนราว ๆ เที่ยงวัน และอีกครั้งตอนบ่าย 3 โมง ⁶ ครั้งสุดท้าย เขาออกไปตอนประมาณ 5 โมงเย็นและยังเห็นว่ามีคนยืนว่างงานอยู่ เขาเลยพูดกับคนพวกนั้นว่า ‘ทำไมถึงยืนอยู่ที่นี่ทั้งวันล่ะ?’ ⁷ พวกเขาตอบว่า ‘ไม่มีใครจ้างพวกเราเลย’ เจ้าของสวนจึงพูดว่า ‘ไปทำงานในสวนองุ่นของผมสิ’ ⁸ “พอตกเย็น เจ้าของสวนองุ่นก็พูดกับหัวหน้าคนงานว่า ‘ไปเรียกคนงานมา แล้วจ่ายค่าแรงให้พวกเขา+ เริ่มจากพวกที่มาหลังสุดไปหาพวกแรก’ ⁹ เมื่อคนที่เริ่มงานตอน 5 โมงเย็นเข้ามา พวกเขาได้รับคนละ 1 เดนาริอัน ¹⁰ พอเห็นอย่างนั้น คนงานที่มาเป็นกลุ่มแรกก็คิดว่าพวกเขาคงจะได้ค่าแรงมากกว่า แต่กลับได้รับคนละ 1 เดนาริอันเหมือนกัน ¹¹ ตอนที่รับค่าจ้าง พวกเขาจึงบ่นต่อว่าเจ้าของสวนว่า ¹² ‘พวกนั้นทำงานแค่ชั่วโมงเดียว ทำไมจ่ายค่าแรงให้พวกเขาเท่ากับพวกเราล่ะ? เราทำงานหนักตากแดดทั้งวันเลยนะ’ ¹³ แต่เจ้าของสวนบอกคนหนึ่งในกลุ่มนั้นว่า ‘ผมไม่ได้โกงคุณนะ เราตกลงกันว่า 1 เดนาริอัน จริงไหม?+ ¹⁴ รับค่าแรงของคุณไปเถอะ ผมพอใจจะจ่ายให้คนที่มาหลังสุดเท่ากับที่จ่ายให้คุณ ¹⁵ ผมมีสิทธิ์จะใช้เงินของผมยังไงก็ได้ คุณอิจฉาตาร้อนเพราะเห็นผมใจดีหรือไง?’+ ¹⁶ เพราะอย่างนี้แหละ คนสุดท้ายจะเป็นคนแรก และคนแรกจะเป็นคนสุดท้าย”+ ¹⁷ ระหว่างทางที่กำลังขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม พระเยซูแยกสาวก 12 คนออกมาและบอกพวกเขาว่า+ ¹⁸ “ตอนนี้ พวกเรากำลังขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม และ ‘ลูกมนุษย์’ จะถูกมอบไว้ในมือพวกปุโรหิตใหญ่กับพวกครูสอนศาสนา พวกเขาจะตัดสินลงโทษท่านถึงตาย+ ¹⁹ และจะส่งตัวท่านให้คนต่างชาติ พวกนั้นจะเยาะเย้ย เฆี่ยน และประหารท่านบนเสา+ แล้วท่านจะถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นมาในวันที่สาม”+ ²⁰ แล้วภรรยาของเศเบดีก็พาลูกชาย+มาหาพระเยซู เธอหมอบลงแสดงความเคารพและขอให้ท่านทำอะไรบางอย่าง+ ²¹ พระเยซูถามว่า “อยากให้ผมทำอะไรหรือ?” เธอตอบว่า “เมื่อท่านปกครองในรัฐบาลของท่าน ขอให้ลูกชายสองคนนี้ของดิฉันได้นั่งข้างขวาของท่านคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง”+ ²² พระเยซูพูดกับสองคนนั้นว่า “พวกคุณไม่รู้หรอกว่ากำลังขออะไรอยู่ คุณจะดื่มจากถ้วยที่ผมจะดื่มได้หรือ?”+ พวกเขาตอบว่า “ได้ครับ” ²³ พระเยซูบอกพวกเขาว่า “คุณจะดื่มจากถ้วยเดียวกับผมก็จริง+ แต่ใครจะได้นั่งข้างขวาหรือข้างซ้ายของผมนั้น ผมไม่ใช่ผู้กำหนด พ่อของผมต่างหากเป็นผู้กำหนด”+ ²⁴ เมื่ออัครสาวกอีก 10 คนได้ยินก็ไม่พอใจพี่น้องสองคนนั้นมาก+ ²⁵ พระเยซูจึงเรียกอัครสาวกทุกคนมาหาและพูดว่า “พวกคุณรู้ว่าผู้มีอำนาจในโลกนี้ชอบทำตัวเป็นนายเหนือประชาชน และพวกคนใหญ่คนโตก็ชอบใช้อำนาจข่มคนอื่น+ ²⁶ แต่พวกคุณต้องไม่เป็นอย่างนั้น+ ใครอยากเป็นใหญ่ก็ต้องรับใช้คนอื่น+ ²⁷ และใครอยากเป็นคนสำคัญที่สุดก็ต้องเป็นทาสรับใช้+ ²⁸ เหมือนที่ ‘ลูกมนุษย์’ ไม่ได้มาให้คนอื่นรับใช้ แต่มารับใช้คนอื่น+ และสละชีวิตเป็นค่าไถ่ให้คนมากมาย”+ ²⁹ เมื่อพระเยซูกับพวกสาวกออกจากเมืองเยรีโค มีคนกลุ่มใหญ่ตามท่านไป ³⁰ มีผู้ชายตาบอด 2 คนนั่งอยู่ริมทาง เมื่อพวกเขาได้ยินว่าพระเยซูกำลังเดินผ่านมา ก็ร้องตะโกนว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด ขอเมตตาพวกเราด้วย”+ ³¹ คนอื่นบอกพวกเขาให้เงียบ แต่พวกเขากลับร้องตะโกนดังขึ้นอีกว่า “ท่านผู้เป็นลูกหลานดาวิด ขอเมตตาพวกเราด้วย” ³² พระเยซูจึงหยุดเดิน แล้วเรียกผู้ชายตาบอดสองคนนั้นมาถามว่า “มีอะไรให้ผมช่วยไหม?” ³³ พวกเขาตอบว่า “นายท่าน ช่วยทำให้พวกเรามองเห็นด้วยเถอะ” ³⁴ พระเยซูเกิดความสงสาร+จึงแตะที่ตาพวกเขา+ ทันใดนั้น พวกเขาก็มองเห็นได้ แล้วติดตามท่านไป

เชิงอรรถ

^ หรือ “ราชอาณาจักร”

ข้อมูลสำหรับศึกษา

จ้างคนมาทำงาน: คนงานบางคนจะถูกจ้างตลอดช่วงฤดูเกี่ยว แต่บางคนก็ถูกจ้างเป็นรายวันตามที่จำเป็น

เดนาริอัน: เหรียญเงินของโรมันซึ่งหนักประมาณ 3.85 กรัม และมีรูปของซีซาร์อยู่ด้านหนึ่ง อย่างที่เห็นในข้อนี้คนงานในไร่นาสมัยพระเยซูจะได้รับค่าจ้าง 1 เดนาริอันสำหรับการทำงาน 1 วันที่ยาว 12 ชั่วโมง—ดูส่วนอธิบายศัพท์ และภาคผนวก ข14

ราว ๆ 9 โมงเช้า: แปลตรงตัวว่า “ชั่วโมงที่ 3” ในสมัยศตวรรษแรก ชาวยิวนับช่วงกลางวันยาว 12 ชั่วโมงเริ่มตั้งแต่ดวงอาทิตย์ขึ้นตอนประมาณ 6 โมงเช้า (ยน 11:9) ดังนั้น ชั่วโมงที่ 3 จึงหมายถึงประมาณ 9 โมงเช้า ชั่วโมงที่ 6 หมายถึงประมาณเที่ยง และชั่วโมงที่ 9 หมายถึงประมาณบ่าย 3 โมง เนื่องจากผู้คนสมัยนั้นไม่มีเครื่องบอกเวลาที่แน่นอน บันทึกในพระคัมภีร์จึงมักบอกเวลาแบบประมาณ—ยน 1:39; 4:6; 19:14; กจ 10:3, 9

ราว ๆ เที่ยงวัน: แปลตรงตัวว่า “ชั่วโมงที่ 6”—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:3

บ่าย 3 โมง: แปลตรงตัวว่า “ชั่วโมงที่ 9”—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:3

ประมาณ 5 โมงเย็น: แปลตรงตัวว่า “ชั่วโมงที่ 11”—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:3

อิจฉา: แปลตรงตัวว่า “ไม่ดี, ชั่ว” ตาที่สุขภาพไม่ดีจะมองเห็นได้ไม่ชัดเจน คล้ายกัน ตาที่มองคนอื่นด้วยความอิจฉาจะไม่สามารถมองไปที่สิ่งสำคัญจริง ๆ ได้ (มธ 6:33) คนที่มีตาแบบนี้จะโลภ ไม่รู้จักพอ ไม่จดจ่อ เป็นคนเจ้าเล่ห์ ไม่สามารถประเมินสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างถูกต้อง และใช้ชีวิตอย่างเห็นแก่ตัว—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 6:22

คุณอิจฉาตาร้อน: คำกรีกที่แปลว่า “อิจฉาตาร้อน” ในข้อนี้มีความหมายตรงตัวว่า “ไม่ดี, ชั่ว” (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 6:23) คำว่า “ตา” ในข้อนี้ใช้ในความหมายเป็นนัยหมายถึงเจตนา ความคิด หรืออารมณ์ของคนเรา—เทียบกับคำว่า “อิจฉาตาร้อน” ที่ มก 7:22

ใจดี: แปลตรงตัวว่า “ความดี” ในท้องเรื่องนี้ความดีเกี่ยวข้องโดยตรงกับการเป็นคนใจดีหรือใจกว้าง

ระหว่างทางที่กำลังขึ้นไป: ถึงแม้สำเนาพระคัมภีร์บางฉบับถ่ายทอดแนวคิดว่า “กำลังจะขึ้นไป” แต่สำเนาพระคัมภีร์ที่เก่าแก่กว่ามีข้อความแบบข้อนี้

ขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม: เยรูซาเล็มอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 750 เมตร พระคัมภีร์จึงมักบอกว่าผู้นมัสการพระเจ้า “ขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม” (มก 10:32) พระเยซูและสาวกกำลังเดินขึ้นจากหุบเขาจอร์แดน (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 19:1) ซึ่งจุดต่ำสุดของหุบเขานี้อยู่ต่ำกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ 400 เมตร นี่หมายความว่าพวกเขาต้องเดินไต่ระดับความสูงประมาณ 1,000 เมตรเพื่อไปถึงกรุงเยรูซาเล็ม

ข้ามแม่น้ำจอร์แดน และมาใกล้เขตแดนแคว้นยูเดีย: น่าจะหมายถึงพีเรียซึ่งเป็นเขตแดนทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน โดยเฉพาะส่วนที่ติดกับแคว้นยูเดีย หลังจากพระเยซูออกจากแคว้นกาลิลี ท่านก็ไม่ได้กลับไปอีกจนถึงตอนที่ท่านถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตายแล้ว—ดูภาคผนวก ก7 แผนที่ 5

ลูกมนุษย์: มีการใช้คำนี้ประมาณ 80 ครั้งในหนังสือข่าวดีทั้ง 4 เล่ม พระเยซูใช้คำนี้เมื่อพูดถึงตัวท่านเอง ดูเหมือนท่านใช้คำนี้เพื่อเน้นว่าท่านเป็นมนุษย์จริง ๆ ที่เกิดจากผู้หญิงและมีค่าเท่าเทียมกับอาดัม ท่านจึงสามารถไถ่มนุษย์จากบาปและความตายได้ (รม 5:12, 14, 15) คำนี้ยังทำให้รู้ว่าพระเยซูเป็นเมสสิยาห์หรือพระคริสต์ด้วย—ดนล 7:13, 14; ดูส่วนอธิบายศัพท์

ลูกมนุษย์: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 8:20

ประหารท่านบนเสา: หรือ “ทำให้ติดอยู่กับเสา” นี่เป็นครั้งแรกในมากกว่า 40 ครั้งที่มีการใช้คำกริยากรีก สเทารอโอ ในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีก คำนามของคำกริยากรีกนี้คือ สเทารอส ซึ่งแปลว่า “เสาทรมาน” (ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 10:38; 16:24; 27:32 และส่วนอธิบายศัพท์คำว่า “เสา”; “เสาทรมาน”) มีการใช้คำกริยานี้ในฉบับเซปตัวจินต์ ที่ อสธ 7:9 ข้อนั้นพูดถึงการสั่งให้แขวนฮามานไว้บนเสาที่สูงกว่า 20 เมตร และในวรรณกรรมกรีกโบราณ คำกริยานี้หมายถึง “ล้อมรั้วด้วยไม้แหลม, ทำรั้วไม้ป้องกัน”

เสาทรมาน: หรือ “เสาประหาร”—ดูส่วนอธิบายศัพท์คำว่า “เสา”; “เสาทรมาน”; และข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 10:38 และ 16:24 ซึ่งมีการใช้คำนี้ในความหมายเป็นนัย

เสาทรมาน: หรือ “เสาประหาร” นี่เป็นครั้งแรกที่มีการใช้คำกรีก สเทารอส ในวรรณกรรมกรีกโบราณคำนี้มักหมายถึงเสาหรือหลักที่ตั้งตรง เมื่อใช้ในความหมายเป็นนัย บางครั้งจะหมายถึงความทุกข์ ความอับอาย การทรมาน และแม้แต่ความตายที่คนเราต้องเจอเพราะเป็นสาวกของพระเยซู—ดูส่วนอธิบายศัพท์

เสาทรมาน: หรือ “เสาประหาร” คำกรีก สเทารอส ในวรรณกรรมกรีกโบราณมักหมายถึงเสาหรือหลักที่ตั้งตรง เมื่อใช้ในความหมายเป็นนัย บางครั้งจะหมายถึงความทุกข์ ความอับอาย การทรมาน และแม้แต่ความตายที่คนเราต้องเจอเพราะเป็นสาวกของพระเยซู—ดูส่วนอธิบายศัพท์

แสดงความเคารพ: หรือ “คำนับ, ให้เกียรติ” พระคัมภีร์ภาคภาษาฮีบรูพูดถึงบางคนที่คำนับหรือทำความเคารพเมื่อพวกเขาเจอผู้พยากรณ์ กษัตริย์ หรือคนอื่น ๆ ที่เป็นตัวแทนของพระเจ้า (1ซม 25:23, 24; 2ซม 14:4-7; 1พก 1:16; 2พก 4:36, 37) ดูเหมือนว่าผู้ชายโรคเรื้อนคนนี้รู้ว่าเขากำลังพูดกับตัวแทนของพระเจ้าซึ่งมีอำนาจรักษาโรคให้กับผู้คน จึงเป็นเรื่องเหมาะสมที่เขาจะคำนับพระเยซูเพื่อแสดงว่าเขาเคารพผู้ที่พระยะโฮวาแต่งตั้งให้เป็นกษัตริย์—มธ 9:18; สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำกรีกนี้ ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 2:2

หมอบลง: หรือ “คำนับ, ทำความเคารพ” เมื่อใช้คำกริยากรีก พะรอสคูเนะโอ กับพระหรือเทพเจ้า ก็จะแปลคำนี้ว่า “นมัสการ” แต่ในท้องเรื่องนี้ การหมอบลงของทาสเป็นการแสดงความนับถือและการยอมรับอำนาจของคนที่มีตำแหน่งสูงกว่าเขา—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 2:2; 8:2

ภรรยาของเศเบดี: แปลตรงตัวว่า “แม่ของลูกชายของเศเบดี” คือแม่ของอัครสาวกยากอบกับยอห์น บันทึกของมาระโกบอกว่ายากอบกับยอห์นเป็นคนมาขอพระเยซูเอง (มก 10:35) ดูเหมือนทั้งสองเป็นคนต้นคิด แต่บอกให้แม่มาขอพระเยซูแทนพวกเขา แม่ของพวกเขาคือสะโลเมซึ่งอาจเป็นน้าของพระเยซู—มธ 27:55, 56; มก 15:40, 41; ยน 19:25

หมอบลงแสดงความเคารพ: หรือ “คำนับ, คุกเข่าลงด้วยความนับถือ”—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 8:2; 18:26

นั่งข้างขวาของท่านคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มก 10:37

นั่งข้างขวาของท่านคนหนึ่ง ข้างซ้ายคนหนึ่ง: ในข้อนี้ทั้งข้างขวาและซ้ายหมายถึงตำแหน่งที่มีเกียรติและอำนาจ แต่ที่ที่มีเกียรติที่สุดจะอยู่ข้างขวาเสมอ—สด 110:1; กจ 7:55, 56; รม 8:34; ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 25:33

พวกคุณไม่รู้หรอกว่ากำลังขออะไรอยู่: การใช้คำกริยากรีกในรูปพหูพจน์และจากท้องเรื่องทำให้รู้ว่า พระเยซูไม่ได้พูดกับคนที่เป็นแม่ แต่กำลังพูดกับลูกชาย 2 คนของเธอ—มก 10:35-38

ดื่มจากถ้วย: ในคัมภีร์ไบเบิล คำว่า “ถ้วย” มักใช้ในความหมายเป็นนัยหมายถึงความต้องการของพระเจ้า หรือ “ส่วนแบ่งที่ให้” กับคนหนึ่ง (สด 11:6; 16:5; 23:5) การ “ดื่มจากถ้วย” ในข้อนี้หมายถึงการยอมทำตามความต้องการของพระเจ้า สำหรับพระเยซู “ถ้วย” ไม่ได้หมายถึงการที่ท่านต้องทนทุกข์และตายเพราะถูกกล่าวหาว่าหมิ่นประมาทพระเจ้าเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการที่ท่านถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นจากตายและมีชีวิตอมตะในสวรรค์อีกด้วย

ทำตัวเป็นนาย: หรือ “ครอบงำ” มีการใช้คำกรีกนี้แค่ 4 ครั้งในพระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีก (มธ 20:25; มก 10:42; 1ปต 5:3; และที่ กจ 19:16 ซึ่งแปลคำนี้ว่า “ทำร้าย”) คำแนะนำของพระเยซูทำให้ผู้ฟังคิดถึงการกดขี่ของพวกโรมันที่ชาวยิวเกลียดชังและการปกครองที่โหดเหี้ยมของราชวงศ์เฮโรด (มธ 2:16; ยน 11:48) ดูเหมือนว่าเปโตรเข้าใจคำพูดของพระเยซู เพราะหลังจากนั้นเขากระตุ้นผู้ดูแลคริสเตียนให้นำหน้าโดยเป็นตัวอย่างที่ดี ไม่ใช่โดยทำตัวเป็นนาย (1ปต 5:3) มีการใช้คำกริยากรีกอีกคำหนึ่งที่เกี่ยวข้องกันใน ลก 22:25 ตอนที่พระเยซูสอนเรื่องคล้าย ๆ กันนี้ และที่ 2คร 1:24 ก็มีการใช้คำกริยานี้ตอนที่เปาโลบอกว่าคริสเตียนต้องไม่เป็น “นายที่คอยควบคุม” ความเชื่อของเพื่อนคริสเตียน

ทำตัวเป็นนายเหนือประชาชน: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มก 10:42

รับใช้: หรือ “เป็นคนรับใช้” คัมภีร์ไบเบิลมักใช้คำกรีก เดียคอนอส ที่แปลว่า “คนรับใช้” เพื่อหมายถึงคนที่ทำงานรับใช้คนอื่นอย่างถ่อมตัวและไม่ย่อท้อ มีการใช้คำนี้เมื่อพูดถึงพระคริสต์ (รม 15:8) ผู้รับใช้ของพระคริสต์ (1คร 3:5-7; คส 1:23) ผู้ช่วยงานรับใช้ (ฟป 1:1; 1ทธ 3:8) คนรับใช้ในบ้าน (ยน 2:5, 9) และเจ้าหน้าที่รัฐบาล (รม 13:4)

ไม่ได้มาให้คนอื่นรับใช้ แต่มารับใช้คนอื่น: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 20:26

ค่าไถ่: นักเขียนหนังสือทั่วไปชาวกรีกใช้คำกรีก ลูตรอน (มาจากคำกริยา ลูโอ ที่แปลว่า “ปล่อย, ปลดปล่อย”) เมื่อพูดถึงสิ่งที่จ่ายเพื่อปล่อยตัวคนที่ถูกมัดหรือเป็นทาส หรือจ่ายเพื่อไถ่ตัวเชลยสงคราม พระคัมภีร์คริสเตียนภาคภาษากรีกใช้คำนี้ 2 ครั้งคือในข้อนี้และที่ มก 10:45 คำกรีกที่เกี่ยวข้องกันคือ อานทิลูทรอน มีอยู่ที่ 1ทธ 2:6 และมีการแปลว่า “ค่าไถ่ที่มีค่าเท่าเทียมกัน” และอีก 2 คำที่เกี่ยวข้องกับคำนี้คือ ลูตรอโอไม แปลว่า “ช่วย . . . ให้เลิก, ปลดปล่อยให้เป็นอิสระ” (ทต 2:14; 1ปต 1:18) และ อาพอลลูโทรซิส ซึ่งมีการแปลว่า ‘จ่ายค่าไถ่เพื่อปลดปล่อย, ปลดปล่อยด้วยค่าไถ่, ไถ่ให้พ้น, ปล่อยตัว, ค่าไถ่ที่จ่ายให้, ใช้ค่าไถ่เพื่อปลดปล่อย’ (อฟ 1:7; คส 1:14; ฮบ 9:15; 11:35; รม 3:24; 8:23)—ดูส่วนอธิบายศัพท์

เยรีโค: เมืองแรกของชาวคานาอันที่ชาวอิสราเอลยึดครองได้ เมืองนี้อยู่ทางตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน (กดว 22:1; ยชว 6:1, 24, 25) ในสมัยพระเยซู มีการสร้างเมืองเยรีโคใหม่ห่างจากเมืองเก่าไปทางใต้ประมาณ 2 กม. นี่อาจเป็นเหตุผลที่ ลก 18:35 พูดถึงเหตุการณ์เดียวกันนี้ว่า “พระเยซูเดินทางใกล้ถึงเมืองเยรีโค” อาจเป็นได้ว่าพระเยซูทำการอัศจรรย์ตอนที่กำลังออกจากเมืองเยรีโคเก่าของชาวยิวไปที่เมืองเยรีโคใหม่ของโรมัน หรืออาจเป็นการเดินทางจากเมืองใหม่ไปเมืองเก่าก็ได้—ดูภาคผนวก ข4 และ ข10

ลูกหลานของดาวิด: คำนี้แสดงว่าพระเยซูเป็นผู้รับมรดกตามสัญญาเรื่องรัฐบาลที่พระเจ้าทำกับดาวิด สัญญานี้จะเป็นจริงโดยลูกหลานคนหนึ่งของดาวิด—2ซม 7:11-16; สด 89:3, 4

กษัตริย์ชื่อดาวิด: แม้ในรายชื่อบรรพบุรุษนี้จะพูดถึงกษัตริย์หลายองค์ แต่ดาวิดเป็นคนเดียวที่มัทธิวใส่คำนำหน้าว่า “กษัตริย์” และมีการเรียกราชวงศ์ของอิสราเอลว่า “ราชวงศ์ดาวิด” (1พก 12:19, 20) มัทธิวเรียกพระเยซูว่า “ลูกหลานของดาวิด” ในข้อ 1 เพื่อเน้นเรื่องรัฐบาลของพระเจ้าซึ่งเป็นเรื่องหลักในคัมภีร์ไบเบิล และระบุว่าพระเยซูจะได้รับตำแหน่งกษัตริย์เป็นมรดกตามสัญญาที่พระเจ้าทำกับดาวิด—2ซม 7:11-16

คำนับ: หรือ “ทำความเคารพ” ดูเหมือนการที่ผู้หญิงที่ไม่ใช่ชาวยิวคนนี้เรียกพระเยซูว่า “ลูกหลานดาวิด” (มธ 15:22) แสดงว่าเธอยอมรับว่าท่านเป็นเมสสิยาห์ที่สัญญาไว้ เธอคำนับท่านไม่ใช่ในฐานะพระหรือเทพเจ้า แต่ในฐานะตัวแทนของพระเจ้า—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 2:2; 8:2; 14:33; 18:26

ผู้ชายตาบอด 2 คน: มาระโกกับลูกาพูดถึงผู้ชายตาบอดแค่คนเดียว ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจพูดถึงบาร์ทิเมอัสซึ่งมาระโกได้บันทึกชื่อของเขาไว้ (มก 10:46; ลก 18:35) ส่วนมัทธิวเน้นจำนวนคนตาบอดว่ามีกี่คน

ลูกหลานดาวิด: การที่ผู้ชายตาบอด 2 คนเรียกพระเยซูว่า “ลูกหลานดาวิด” แสดงว่าพวกเขายอมรับอย่างเปิดเผยว่าท่านเป็นเมสสิยาห์—ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 1:1, 6; 15:25

รู้สึกสงสาร: คำกริยากรีก สะพลางค์นิศอไม ที่ใช้ในสำนวนนี้เกี่ยวข้องกับคำว่า “ลำไส้” (สะพลางค์นา) คำนี้แสดงถึงความรู้สึกที่อยู่ในส่วนลึกของตัวเรา ซึ่งเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง นี่เป็นหนึ่งในคำกรีกที่แสดงถึงความรู้สึกสงสารที่แรงกล้าที่สุด

สงสาร: ดูข้อมูลสำหรับศึกษาที่ มธ 9:36

วีดีโอและรูปภาพ

ตลาด

ตลาดบางแห่งตั้งอยู่ริมถนนเหมือนในรูปนี้ พ่อค้าแม่ค้ามักจะเอาสินค้ามาวางริมถนนจนกีดขวางทางเดิน ชาวบ้านจะมาซื้อข้าวของเครื่องใช้ ถ้วยชามดินเผา และเครื่องแก้วราคาแพง รวมทั้งของสดต่าง ๆ ด้วย เนื่องจากในสมัยนั้นไม่มีตู้เย็น ผู้คนจึงต้องไปซื้ออาหารที่ตลาดทุกวัน คนที่มาซื้อของที่ตลาดจะได้ยินข่าวต่าง ๆ จากพวกพ่อค้าหรือคนที่มาจากเมืองอื่น เด็ก ๆ จะเล่นกันที่นั่น คนที่ตกงานก็จะมารอคนจ้าง พระเยซูเคยรักษาคนป่วยและเปาโลก็เคยประกาศที่ตลาด (กจ 17:17) แต่พวกครูสอนศาสนาและฟาริสีที่เย่อหยิ่งชอบเป็นจุดสนใจและให้คนมาทักทายในที่สาธารณะแบบนี้

แส้

แส้แบบที่ทำให้เจ็บปวดมากที่สุดเรียกว่า ฟลาเกลลุม แส้นี้ทำจากเชือกหรือหนังถักหลายเส้นและมีด้ามจับ มีการเอาเศษกระดูกหรือเศษโลหะมัดติดกับเส้นหนังเพื่อให้แส้หนักขึ้นและทำให้คนที่ถูกเฆี่ยนเจ็บปวดมากขึ้น

คัมภีร์ไบเบิลฉบับแปลโลกใหม่ (ฉบับศึกษา)

มัทธิว 20

ไทย

อ่านคัมภีร์ไบเบิลออนไลน์

https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg

ลมศษ

หน้าลิขสิทธิ์ของสิ่งพิมพ์นี้

เชิงอรรถ

ข้อมูลสำหรับศึกษา

วีดีโอและรูปภาพ

เลือกภาษาของคุณ

แชร์