บท 135
พระเยซูปรากฏตัวให้หลายคนเห็น
-
พระเยซูปรากฏตัวบนถนนไปหมู่บ้านเอมมาอูส
-
พระเยซูอธิบายข้อคัมภีร์ให้สาวกฟัง
-
โธมัสไม่สงสัยอีกต่อไป
วันอาทิตย์ที่ 16 เดือนนิสาน สาวกทุกคนรู้สึกท้อใจเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมศพของพระเยซูถึงหายไป (มัทธิว 28:9, 10; ลูกา 24:11) ในวันเดียวกันนั้น สาวก 2 คนของพระเยซู คือเคลโอปัสกับเพื่อนของเขาออกจากกรุงเยรูซาเล็มเพื่อไปหมู่บ้านเอมมาอูส ซึ่งห่างออกไปประมาณ 11 กิโลเมตร
ระหว่างทาง พวกเขาคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วก็มีคนแปลกหน้ามาถามว่า “คุณสองคนคุยเรื่องอะไรกันอยู่?” เคลโอปัสจึงตอบว่า “คุณมาจากที่ไหนเนี่ย ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในกรุงเยรูซาเล็มช่วงนี้เลยหรือ?” คนแปลกหน้าถามว่า “เรื่องอะไรหรือ?”—ลูกา 24:17-19
พวกเขาตอบว่า “ก็เรื่องเยซูชาวนาซาเร็ธน่ะสิ . . . พวกเราเคยหวังว่าท่านจะมาปลดปล่อยคนอิสราเอลให้เป็นอิสระ”—ลูกา 24:19-21
เคลโอปัสกับเพื่อนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้น รวมทั้งเรื่องที่ผู้หญิงบางคนไปที่อุโมงค์ฝังศพของพระเยซูและพบว่ามันว่างเปล่า เรื่องที่พวกเธอได้เห็นปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติคือได้เจอทูตสวรรค์ที่บอกว่าพระเยซูมีชีวิตอยู่ และยังเล่าด้วยว่าคนอื่นไปที่อุโมงค์ฝังศพและ “เห็นอุโมงค์ว่างเปล่าอย่างที่พวกผู้หญิงบอก”—ลูกา 24:24
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนสับสนมาก คนแปลกหน้าจึงพูดตรง ๆ เพื่อช่วยให้พวกเขาเปลี่ยนความคิดที่ไม่ดี ซึ่งกำลังส่งผลต่อความเชื่อ เขาพูดว่า “ทำไมพวกคุณไม่ยอมเข้าใจและไม่เชื่อสิ่งที่พวกผู้พยากรณ์บอกไว้ล่ะ ก่อนที่พระคริสต์จะได้รับอำนาจยิ่งใหญ่ ท่านต้องทนทุกข์ทั้งหมดนี้ไม่ใช่หรือ?” (ลูกา 24:25, 26) แล้วคนแปลกหน้าคนนั้นก็อธิบายความหมายของข้อคัมภีร์ที่เกี่ยวข้องกับพระคริสต์ให้พวกเขาฟัง
เมื่อใกล้จะถึงเอมมาอูส สาวกทั้ง 2 คนอยากรู้มากขึ้น จึงบอกคนแปลกหน้าว่า “พักกับพวกเราที่นี่ก่อนดีกว่า จวนจะค่ำอยู่แล้วและใกล้จะหมดวันแล้วด้วย” เขาก็ตกลง ทั้ง 3 คนไปกินอาหารด้วยกัน เมื่อคนแปลกหน้าอธิษฐาน หักขนมปัง แล้วส่งให้สาวก 2 คน พวกเขารู้ทันทีว่าคนนั้นคือพระเยซู แต่ท่านก็หายวับไปกับตา (ลูกา 24:29-31) ตอนนี้เคลโอปัสกับเพื่อนมั่นใจว่าพระเยซูฟื้นขึ้นจากตายแล้วจริง ๆ!
พวกเขาคุยกันอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับประสบการณ์นี้ว่า “มิน่าล่ะ เราถึงรู้สึกประทับใจจริง ๆ ตอนที่ท่านพูดกับพวกเราระหว่างทาง และตอนที่ท่านอธิบายให้พวกเราเข้าใจข้อคัมภีร์อย่างละเอียด” (ลูกา 24:32) พวกเขารีบกลับไปเจออัครสาวกและคนอื่น ๆ ที่เยรูซาเล็ม แต่ก่อนที่จะได้เล่าเรื่อง เคลโอปัสกับเพื่อนก็ได้ยินคนอื่น ๆ พูดว่า “นายของเราถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ และปรากฏตัวให้ซีโมนเห็นแล้วด้วย” (ลูกา 24:34) จากนั้น ทั้งสองจึงเล่าเรื่องที่ตัวเองได้เจอพระเยซูเหมือนกัน นี่แสดงว่ามีพยานหลายคนแล้วที่ได้เห็นท่าน
แล้วทุกคนก็ช็อก เพราะอยู่ ๆ พระเยซูก็มาปรากฏตัวในห้อง! นี่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เพราะพวกสาวกล็อกประตูเพื่อกันไม่ให้พวกยิวเข้ามา แต่พระเยซูมายืนอยู่กลางวงและพูดเรียบ ๆ ว่า “สวัสดีทุกคน” พวกเขาตกใจกลัวเหมือนตอนที่เห็นพระเยซูเดินบนน้ำ แต่ตอนนี้พวกเขา “คิดว่าเห็นทูตสวรรค์”—ลูกา 24:36, 37; มัทธิว 14:25-27
พระเยซูให้พวกเขาดูมือและเท้า เพื่อพิสูจน์ว่าท่านไม่ใช่ภาพลวงตาหรือภาพในจินตนาการ แต่มีร่างกายเหมือนมนุษย์ทั่วไป แล้วท่านก็พูดว่า “พวกคุณกลัวทำไม สงสัยทำไม? นี่ผมเอง จับมือจับเท้าของผมดูสิ เพราะทูตสวรรค์ไม่มีเนื้อและกระดูกอย่างที่พวกคุณเห็นอยู่นี้” (ลูกา 24:36-39) พวกเขาทั้งอึ้งทั้งดีใจ แต่ก็ยังไม่ค่อยอยากเชื่อ
พระเยซูพยายามต่อไปเพื่อช่วยให้พวกเขามั่นใจว่าเป็นท่านเองจริง ๆ โดยถามว่า “พวกคุณมีอะไรกินบ้าง?” พวกสาวกเอาปลานึ่งมาให้ พระเยซูจึงรับมากินและพูดว่า “ตอนที่ผมอยู่กับพวกคุณก่อนหน้านี้ ผมเคยบอกว่า ทุกสิ่งที่เขียนไว้เกี่ยวกับผมในกฎหมายของโมเสส ในหนังสือของพวกผู้พยากรณ์ และในหนังสือสดุดีจะต้องเกิดขึ้นจริง”—พระเยซูช่วยเคลโอปัสกับเพื่อนให้เข้าใจข้อคัมภีร์หลายข้อ แล้วท่านก็อธิบายให้สาวกในห้องนี้เข้าใจด้วย ท่านพูดว่า “พระคัมภีร์บอกไว้ว่า พระคริสต์จะต้องทนทุกข์และฟื้นขึ้นจากตายในวันที่สาม และจะมีการประกาศในนามของท่านให้คนทุกชาติได้รู้ว่า พวกเขาต้องกลับใจเพื่อจะได้รับการอภัยบาป การประกาศนี้จะเริ่มจากกรุงเยรูซาเล็ม พวกคุณจะเป็นพยานเพื่อประกาศเรื่องทั้งหมดนี้”—ลูกา 24:46-48
ด้วยเหตุผลบางอย่าง อัครสาวกโธมัสไม่ได้อยู่ในห้องนั้น แต่ไม่กี่วันต่อมาก็มีคนเล่าให้เขาฟังด้วยความยินดีว่า “พวกเราได้เจอนายของเราด้วย” โธมัสบอกว่า “ผมไม่เชื่อเด็ดขาดจนกว่าจะได้เห็นและเอานิ้วแยงรอยตะปูที่มือท่าน และได้จับดูสีข้างของท่านด้วยมือผมเอง”—ยอห์น 20:25
แปดวันต่อมา พวกสาวกก็มารวมตัวกันอีกครั้งในห้องที่ล็อกประตูไว้ คราวนี้โธมัสก็อยู่ด้วย พระเยซูแปลงกายมาอยู่ต่อหน้าพวกเขาแล้วพูดว่า “สวัสดีทุกคน” ท่านหันไปหาโธมัสและพูดกับเขาว่า “เอานิ้วแยงมือผมดู และเอามือจับสีข้างของผมสิ ขอให้เชื่อและเลิกสงสัยเถอะ” โธมัสจึงพูดว่า “นายของผมและพระเจ้าของผม!” (ยอห์น 20:26-28) ตอนนี้โธมัสมั่นใจว่าพระเยซูมีชีวิตอยู่ และมีลักษณะเหมือนกับพระยะโฮวาพระเจ้า ท่านเป็นตัวแทนของพระองค์
พระเยซูพูดว่า “คุณเชื่อเพราะได้เห็นผมอย่างนั้นหรือ? คนที่เชื่อทั้งที่ไม่ได้เห็นก็มีความสุข”—ยอห์น 20:29