บางครั้ง คำว่าขันทีหมายถึงผู้ชายที่ถูกตอน ในสมัยคัมภีร์ไบเบิล ผู้ชายบางคนถูกตอนเพราะถูกลงโทษ ถูกจับเป็นเชลย หรือไม่ก็เป็นทาส ผู้ชายที่ถูกตอนหรือขันทีที่ไว้ใจได้นี้จะได้รับมอบหมายให้ดูแลที่อยู่ของนางสนม (ฮาเร็ม) ในวังของกษัตริย์ เช่น ขันทีที่ชื่อเฮฆายและซาอัศคัศรับใช้เป็นผู้คอยปกป้องมเหสีและนางสนมของกษัตริย์อะหัศวะโรศซึ่งคาดว่าเป็นเซอร์เซสที่ 1—เอศเธระ 2:3, 14

อย่างไรก็ตาม เมื่อคัมภีร์ไบเบิลพูดถึงขันทีไม่ใช่ทุกคนจะถูกตอนเสมอไป นักวิชาการบอกว่ามีการใช้คำว่าขันทีในวงที่กว้างกว่านั้น อาจเรียกข้าราชสำนักที่ทำงานในวังของกษัตริย์ว่าขันทีด้วย เช่น มีการใช้คำว่าขันทีกับเอเบ็ดเมเล็กเพื่อนของยิระมะยาห์ และชาวเอธิโอเปียที่ฟิลิปประกาศข่าวดีให้ฟังก็ถูกเรียกว่าขันทีด้วย จากหลักฐานแสดงว่าเอเบ็ดเมเล็กเป็นข้าราชการระดับสูงที่เข้าพบกษัตริย์ซิดคียาได้โดยตรง (ยิระมะยา 38:7, 8) ส่วนชาวเอธิโอเปียก็เป็นผู้ดูแลคลังทรัพย์ในวังซึ่งเขา “ไปนมัสการพระเจ้าที่กรุงเยรูซาเลม”—กิจการ 8:27

เมื่อพระเยซูพูดถึงการพิพากษาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ท่านบอกว่า “เมื่อบุตรมนุษย์เสด็จมาด้วยพระรัศมี . . . พระองค์จะทรงแยกพวกเขาออกจากกัน เหมือนผู้เลี้ยงแกะแยกแกะออกจากแพะ” (มัดธาย 25:31, 32) ทำไมคนเลี้ยงแกะจึงแยกสัตว์เหล่านี้ออกจากกัน?

โดยปกติแล้ว แกะกับแพะจะถูกต้อนและเลี้ยงรวมกันในช่วงกลางวัน พอตอนกลางคืน พวกมันก็จะถูกต้อนให้มาอยู่ในคอกเพื่อป้องกันมันไว้จากสัตว์ป่า ขโมย และอากาศที่หนาวจัด (เยเนซิศ 30:32, 33; 31:38-40) สัตว์สองชนิดนี้อาจถูกแยกไว้คนละคอกเพื่อปกป้องแกะซึ่งเป็นสัตว์ที่อ่อนแอกว่า โดยเฉพาะตัวเมียและลูกแกะ เพื่อไม่ให้แพะซึ่งเป็นสัตว์ที่เกเรทำร้ายมันได้ หนังสือ All Things in the Bible บอกว่า คนเลี้ยงแกะยังแยกแกะออกจากแพะด้วยในช่วง “ผสมพันธุ์ รีดนม และตัดขน” ตัวอย่างเปรียบเทียบของพระเยซูอาศัยสิ่งที่ชาวอิสราเอลโบราณคุ้นเคยอยู่แล้วเพราะที่นั่นมีแกะและคนเลี้ยงแกะอยู่ทั่วไปทำให้ผู้ฟังเข้าใจเรื่องได้ง่าย