ÇFARË THONË NJERËZIT:

Gratë abortojnë për arsye të ndryshme, si për shembull, ngaqë kanë vështirësi ekonomike a probleme me partnerin, duan të jenë të lira të ndjekin arsimimin e mëtejshëm a karrierën ose nuk duan të jenë nëna të vetme. Por, të tjerët e shohin abortin moralisht të gabuar, pra, dhunim të asaj çka i është besuar një gruaje shtatzënë.

ÇFARË THOTË BIBLA:

Në sytë e Perëndisë, jeta—sidomos jeta e njeriut—është e shenjtë. (Zanafilla 9:6; Psalmi 36:9) Ky parim vlen edhe për foshnjën që rritet në mitrën e nënës, të cilën Perëndia e ka krijuar që foshnja të zhvillohet e sigurt. Një shkrimtar i Biblës u shpreh: «Ti më mbështolle në barkun e nënës.» Pastaj shtoi: «Sytë e tu panë embrionin tim, dhe në librin tënd ishin shkruar tërë pjesët e tij, ditët kur ato u formuan.»—Psalmi 139:13, 16.

Gjithashtu, pikëpamja e Perëndisë për jetën e një foshnje të palindur pasqyrohet në Ligjin që i dha kombit të Izraelit, si dhe në ndërgjegjen që na ka dhënë Ai vetë. Në Ligjin e Perëndisë thuhej se, kush godiste një grua shtatzënë dhe shkaktonte vdekjen e foshnjës, duhej dënuar me vdekje—vrasësi duhej ta paguante me jetën e tij jetën që kishte marrë. (Dalja 21:22, 23) Sigurisht, gjykatësit duhej të merrnin parasysh motivet dhe rrethanat e ngjarjes.—Numrat 35:22-24, 31.

Edhe ndërgjegjja që na ka dhënë Perëndia, ndihmon. Kur një grua ia vë veshin ndërgjegjes së saj, ose zërit të brendshëm, duke respektuar jetën e foshnjës që ka në bark, ruan një ndërgjegje të qetë. * Por, nëse e shpërfill, ndërgjegjja mund ta brejë, e madje ta dënojë. (Romakëve 2:14, 15) Përveç kësaj, studimet tregojnë se gratë që kanë abortuar, rrezikojnë më shumë të kenë ankth e depresion.

Po nëse të tremb ideja e rritjes së fëmijës, sidomos kur shtatzënia është e paplanifikuar? Vër re premtimin sigurues që u bën Perëndia atyre që u qëndrojnë besnikë normave të tij: «Me atë që është besnik, ti do të veprosh me besnikëri; njeriun [ose gruan] e patëmetë do ta trajtosh siç e meriton.» (Psalmi 18:25) Fjala e Perëndisë thotë edhe: «Jehovai e do drejtësinë dhe nuk do t’i braktisë besnikët e vet.»—Psalmi 37:28.

«Ndërgjegjja e tyre, që jep dëshmi bashkë me ta dhe në mendimet e tyre, i akuzon ose i shfajëson.»—Romakëve 2:15.

ÇFARË THONË NJERËZIT:

Rutha, një nënë e vetme, tha: «Kisha tashmë tre fëmijë të vegjël dhe nuk isha në gjendje të rritja katër. Megjithatë, pasi abortova, e ndieva që kisha bërë një gjë të tmerrshme.» * Po a ishte diçka që Zoti nuk mund ta falte?

ÇFARË THOTË BIBLA:

Jezu Krishti pasqyroi mendjen e Perëndisë kur tha: «Unë nuk erdha për të drejtët, por që të thërras mëkatarët të pendohen.» (Luka 5:32) Po, nëse ndiejmë vërtet keqardhje për një gabim që kemi bërë, pendohemi dhe i kërkojmë falje Perëndisë, ai është gati të na falë—edhe kur mëkatojmë rëndë. (Isaia 1:18) Psalmi 51:17 thotë: «Zemrën e vrarë dhe të dërrmuar ti nuk do ta përbuzësh, o Perëndi.»

Nëse i penduari i lutet Perëndisë me përulësi, përveç ndërgjegjes së pastër, Ai i jep paqe mendore. Te Filipianëve 4:6, 7 thuhet: «Bëjani të njohura Perëndisë kërkesat tuaja me lutje, përgjërime dhe falënderime. Kështu paqja e Perëndisë, që kapërcen çdo mendim, do të ruajë zemrën dhe fuqitë tuaja mendore.» * Rutha fitoi këtë paqe të brendshme pasi studioi Biblën dhe ia zbrazi zemrën Perëndisë. Ajo mësoi se Perëndia «fal me të vërtetë».—Psalmi 130:4.

«[Perëndia] nuk vepron me ne sipas mëkateve tona, dhe nuk na ndëshkon siç e meritojnë fajet tona.»—Psalmi 103:10.