Rzymian 8:1-39
8 Dlatego tych, którzy żyją w jedności z Chrystusem Jezusem, nie czeka wyrok skazujący.
2 Bo prawo ducha, który umożliwia życie w jedności z Chrystusem Jezusem, uwolniło was+ od prawa grzechu i śmierci.
3 Tego, czego nie mogło dokonać Prawo*+ — bezsilne+ z powodu ciała — dokonał Bóg: posłał własnego Syna+ w ciele podobnym do grzesznego ciała+, żeby usunąć grzech. W ten sposób wydał na grzech w ciele wyrok skazujący,
4 żebyśmy my — którzy nie żyjemy w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem+ — mogli spełnić prawe wymagania Prawa+.
5 Bo ci, którzy żyją w zgodzie z ciałem, skupiają umysły na sprawach ciała+, a ci, którzy żyją w zgodzie z duchem — na sprawach ducha+.
6 Skupianie umysłu na sprawach ciała prowadzi do śmierci+, lecz skupianie umysłu na sprawach ducha zapewnia życie i pokój+.
7 Bo kto skupia umysł na sprawach ciała, staje się wrogiem Boga+. Ciało przecież nie jest podporządkowane prawu Bożemu i w rzeczywistości nie może mu się podporządkować.
8 Dlatego ci, którzy żyją w zgodzie z ciałem, nie mogą podobać się Bogu.
9 Wy jednak — jeśli duch Boży naprawdę w was mieszka — nie żyjecie w zgodzie z ciałem, ale w zgodzie z duchem+. Jeżeli ktoś nie ma ducha Chrystusa*, ten do niego nie należy.
10 A jeżeli Chrystus jest w jedności z wami+, to chociaż wasze ciało z powodu grzechu umiera, duch ze względu na waszą prawość daje wam życie.
11 Jeśli mieszka w was duch Tego, który wskrzesił Jezusa, to Ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa+, za pomocą swojego ducha, który w was mieszka, ożywi też wasze śmiertelne ciała+.
12 Tak więc, bracia, mamy obowiązek, ale nie wobec ciała. Nie musimy w zgodzie z nim żyć+.
13 Jeśli żyjecie w zgodzie z ciałem, na pewno umrzecie, ale jeśli z pomocą ducha uśmiercacie uczynki ciała+, będziecie żyć+.
14 Wszyscy, którymi kieruje duch Boży, naprawdę są synami Bożymi+.
15 Bo nie otrzymaliście ducha niewoli, żeby znowu odczuwać strach, ale ducha usynowienia, dzięki któremu wołamy: „Abba*, Ojcze!”+.
16 Sam duch Boży razem z naszym duchem zaświadcza+, że jesteśmy dziećmi Bożymi+.
17 Skoro więc jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami+ Chrystusa — jeśli tylko razem z nim cierpimy+, to razem też zostaniemy otoczeni chwałą+.
18 Uważam, że w porównaniu z chwałą, która ma się w związku z nami ujawnić, nasze obecne cierpienia nic nie znaczą+.
19 Stworzenie z wielką tęsknotą wyczekuje objawienia synów Bożych+.
20 Bo stworzenie zostało poddane daremności+ nie z własnej woli, ale z woli Tego, który to sprawił, dając jednak podstawę do nadziei,
21 że samo stworzenie też zostanie uwolnione+ z niewoli zepsucia i zazna wspaniałej wolności dzieci Bożych.
22 Wiemy przecież, że aż do tej pory całe stworzenie wzdycha i zaznaje bólu.
23 Również my sami, którzy otrzymaliśmy ducha jako pierwociny, my sami wzdychamy w sercu+, z przejęciem wyczekując usynowienia+, uwolnienia ze swoich ciał na podstawie okupu.
24 Z taką właśnie nadzieją zostaliśmy wybawieni. Nadzieja, której spełnienie już widać, przestaje być nadzieją, bo czy można mieć nadzieję na coś, co już się widzi?
25 Ale jeśli jeszcze nie widzimy+ spełnienia naszej nadziei+, to z przejęciem, wytrwale tego wyczekujemy+.
26 Podobnie duch przychodzi nam z pomocą w naszej słabości+. Jeśli nie wiemy, o co się pomodlić, gdy tego potrzebujemy, to sam duch ujmuje się za nami w związku z naszymi niewypowiedzianymi* westchnieniami.
27 A Ten, który bada serca+, zna zamysły ducha, bo przecież ujmuje się on za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
28 Wiemy, że za sprawą Boga wszystkie Jego dzieła współdziałają ze sobą dla dobra tych, którzy Go kochają, powołanych zgodnie z Jego zamierzeniem+.
29 Tych, na których pierwotnie zwrócił On uwagę, tych z góry wyznaczył, żeby odwzorowywali obraz Jego Syna+, tak by był on pierworodnym+ wśród wielu braci+.
30 A ci, których z góry wyznaczył+, to ci, których powołał+. A ci, których powołał, to ci, których uznał za prawych+. A ci, których uznał za prawych, to ci, których otoczył chwałą+.
31 Co więc o tym wszystkim powiemy? Jeśli za nami* jest Bóg, to kto będzie przeciwko nam?+
32 On nawet własnego Syna nie oszczędził, ale oddał go za nas wszystkich+. A skoro tak, to czy razem z nim nie da nam życzliwie wszystkiego innego?
33 Kto wniesie oskarżenie przeciwko wybranym Bożym?+ Przecież to Bóg uznaje ich za prawych+.
34 Kto ich potępi? Przecież ujmuje się za nami Chrystus Jezus+, który umarł, został wskrzeszony i jest po prawej stronie Boga+.
35 Co nas oddzieli od miłości Chrystusa?+ Ucisk, udręka, prześladowanie, głód, nagość, niebezpieczeństwo, miecz?+
36 Jak napisano: „Ze względu na Ciebie cały czas jesteśmy uśmiercani, zostaliśmy uznani za owce na rzeź”+.
37 Ale w tym wszystkim całkowicie zwyciężamy+ dzięki Temu, który nas pokochał.
38 Bo jestem przekonany, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani rzeczy teraźniejsze, ani rzeczy przyszłe, ani moce+,
39 ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Boga, która się wyraża za pośrednictwem Chrystusa Jezusa, naszego Pana.
