1 Jana 2:1-29

  • Jezus jest ofiarą przebłagalną (1, 2)

  • Przestrzeganie jego przykazań (3-11)

    • Stare i nowe przykazanie (7, 8)

  • Powody napisania listu (12-14)

  • Nie kochajcie świata (15-17)

  • Ostrzeżenie przed antychrystem (18-29)

2  Moje dzieci, piszę to do was, żebyście nie popełniły grzechu. A gdyby jednak ktoś popełnił grzech, to u Ojca mamy pomocnika* — Jezusa Chrystusa+, który jest prawy+. 2  On jest ofiarą przebłagalną*+ za nasze grzechy+, i to nie tylko za nasze, ale także za grzechy całego świata+. 3  Dzięki temu, że stale przestrzegamy jego* przykazań, uświadamiamy sobie, że go poznaliśmy. 4  Kto mówi, że go poznał, a jednak nie przestrzega jego przykazań, jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. 5  Ale kto się trzyma jego słowa, ten naprawdę wydoskonalił swoją miłość do Boga+. Stąd wiemy, że pozostajemy z nim w jedności+. 6  Kto mówi, że pozostaje z nim w jedności, ten ma obowiązek żyć tak, jak on żył*+. 7  Kochani, nie piszę wam o nowym przykazaniu, ale o starym, które mieliście od początku+. Tym starym przykazaniem jest słowo, które usłyszeliście. 8  Zarazem piszę wam o nim jako o nowym przykazaniu, którego on przestrzegał i którego wy przestrzegacie, bo ciemność przemija, a prawdziwe światło już świeci+. 9  Kto mówi, że jest w świetle, a jednak nienawidzi+ swojego brata, ten cały czas jest w ciemności+. 10  Kto kocha swojego brata, ten pozostaje w świetle+ i nic nie doprowadzi go do upadku*. 11  Ale kto nienawidzi swojego brata, ten jest w ciemności i chodzi w ciemności+. Nie wie, gdzie idzie+, bo ciemność zaślepiła jego oczy. 12  Dzieci, piszę do was, bo ze względu na jego imię wasze grzechy zostały przebaczone+. 13  Piszę do was, ojcowie, bo poznaliście tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, bo zwyciężyliście Niegodziwca+. Piszę do was, dzieci, bo poznałyście Ojca+. 14  Piszę do was, ojcowie, bo poznaliście tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, bo jesteście silni+, zachowujecie w sercu słowo Boga+ i zwyciężyliście Niegodziwca+. 15  Nie kochajcie świata ani tego, co jest na świecie+. Jeśli ktoś kocha świat, to nie kocha Ojca+, 16  bo wszystko na świecie — pragnienie ciała+, pragnienie oczu+ i przechwalanie się posiadanymi rzeczami* — nie pochodzi od Ojca, ale od świata. 17  Ponadto świat i jego pragnienia przeminą+, ale kto spełnia wolę Boga, będzie żył wiecznie+. 18  Dzieci, to jest ostatnia godzina. Słyszałyście, że ma przyjść antychryst+, i właśnie teraz pojawiło się wielu antychrystów+. Stąd wiemy, że to ostatnia godzina. 19  Byli wśród nas, ale nas opuścili, bo nie byli tacy jak my*+. Gdyby byli tacy jak my, pozostaliby z nami. Ale nas opuścili, żeby stało się jasne, że nie wszyscy są tacy jak my+. 20  Tymczasem wy macie namaszczenie od Świętego+ i wszyscy macie wiedzę. 21  Piszę do was nie dlatego, że nie znacie prawdy+, ale dlatego, że ją znacie i że żadne kłamstwo nie wywodzi się z prawdy+. 22  Kto jest kłamcą, jak nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem?+ Właśnie to jest antychryst+ — ten, kto się wypiera Ojca i Syna. 23  Każdy, kto się wypiera Syna, nie ma też więzi z Ojcem+. Ale każdy, kto uznaje Syna+, ma więź również z Ojcem+. 24  Jeśli chodzi o was, zachowujcie w sercu to, co słyszeliście od początku+. Jeśli to zachowacie, pozostaniecie też w jedności z Synem i w jedności z Ojcem. 25  A tym, co on sam nam obiecał, jest życie wieczne+. 26  Piszę to wam o tych, którzy próbują was zwieść. 27  Ale skoro on was namaścił+ i nadal pozostajecie namaszczeni, to nie potrzebujecie, żeby ktoś was nauczał. Bo o wszystkim on was poucza przez namaszczenie+, które nie jest kłamstwem, ale jest prawdziwe. Tak jak zostaliście nauczeni, pozostawajcie z nim w jedności+. 28  Teraz więc, dzieci, pozostawajcie z nim w jedności, żebyśmy — gdy on zostanie ujawniony — niczego się nie obawiali*+ i nie wycofali się sprzed niego zawstydzeni podczas jego obecności. 29  Skoro wiecie, że on jest prawy, to wiecie też, że każdy, kto postępuje w sposób prawy, narodził się z Boga+.

Przypisy

Lub „obrońcę”.
Lub „tym, co ułagadza”.
W rozdziałach 2 i 3 niektóre zaimki mogą się odnosić do Jezusa albo do Boga.
Dosł. „chodzić tak, jak on chodził”.
Możliwe też „i nie doprowadzi nikogo do upadku”.
Lub „popisywanie się środkami do życia”.
Lub „nie należeli do nas”.
Lub „mieli swobodę mowy”.