Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

ROZDZIAŁ 87

Ostatnia wieczerza Jezusa

Ostatnia wieczerza Jezusa

Każdego roku czternastego dnia miesiąca Nisan Żydzi obchodzili Paschę. Miała im ona przypominać o tym, jak Jehowa uwolnił ich z niewoli w Egipcie i zaprowadził do Ziemi Obiecanej. W 33 roku n.e. Jezus i apostołowie obchodzili Paschę w Jerozolimie, w pokoju na piętrze pewnego domu. Pod koniec posiłku Jezus powiedział: ‛Jeden z was mnie zdradzi’. Apostołowie nie mogli w to uwierzyć i pytali: ‛Który z nas?’. Jezus odpowiedział: ‛Ten, któremu podam chleb’. Wtedy dał kawałek chleba Judaszowi Iskariotowi. Judasz od razu wstał i wyszedł.

Później Jezus pomodlił się, połamał chleb na kawałki i podał pozostałym apostołom. Powiedział: ‛Jedzcie ten chleb. On oznacza moje ciało, które oddam za was’. Potem wziął wino, pomodlił się i też podał apostołom. Powiedział: ‛Pijcie to wino. Oznacza ono moją krew, którą dam, żeby mogły zostać przebaczone grzechy. Obiecuję, że razem ze mną będziecie królami w niebie. Pamiętajcie o mnie i każdego roku powtarzajcie to, co przed chwilą zrobiłem’. Dlatego naśladowcy Jezusa co roku spotykają się w tym dniu. Wydarzenie to nazywamy Wieczerzą Pańską.

Po zjedzeniu posiłku apostołowie zaczęli się kłócić, który z nich jest najważniejszy. Ale Jezus powiedział im: ‛Największy z was jest ten, który uważa się za najmłodszego, najmniej ważnego.

‛Jesteście moimi przyjaciółmi. Mówię wam wszystko, co Ojciec chce, żebym wam powiedział. Niedługo pójdę do Ojca do nieba. Wy tu zostaniecie, a ludzie będą wiedzieli, że jesteście moimi uczniami, jeśli będziecie okazywać sobie nawzajem miłość. Tak samo jak ja was kocham, wy powinniście kochać jeden drugiego’.

Na koniec Jezus w modlitwie poprosił Jehowę, żeby ochraniał uczniów oraz pomógł im zgodnie współpracować. Pomodlił się też o to, żeby imię Jehowy zostało uświęcone. Potem Jezus i apostołowie zaśpiewali pieśni wysławiające Boga i wyszli. Nadszedł czas, żeby aresztowano Jezusa.

„Nie bój się, mała trzódko, bo wasz Ojciec uznał za dobre dać wam Królestwo” ​(Łukasza 12:32)