Całą Biblię w gruncie rzeczy możemy uznać za orędzie od Boga. Nasz niebiański Ojciec dał nam tę Księgę, żeby nas uczyć. Zwróćmy jednak uwagę na dwa szczególne orędzia przekazane ponad 2000 lat temu przez anioła o imieniu Gabriel, który ‛stoi tuż przed Bogiem’ (Łukasza 1:19). W jakich okolicznościach anioł obwieścił te ważne wiadomości?

Jest około 3 roku p.n.e. Gdzie Gabriel przekazuje pierwsze orędzie? Na wzgórzach judejskich, przypuszczalnie niedaleko Jerozolimy, mieszka kapłan Jehowy, który ma na imię Zachariasz. On i jego żona, Elżbieta, są już nie pierwszej młodości i nie mają dzieci. Na Zachariasza właśnie przypada kolej pełnienia służby kapłańskiej w świątyni Bożej w Jerozolimie. Gdy przebywa on w świątyni, nagle obok ołtarza kadzielnego ukazuje się Gabriel.

Nic dziwnego, że Zachariasz jest przestraszony. Ale anioł uspokaja go, mówiąc: „Nie bój się, Zachariaszu, bo twoje błaganie zostało wysłuchane i twoja żona, Elżbieta, urodzi ci syna, a ty masz mu nadać imię Jan”. Gabriel dodaje, że Jan „stanie się wielki w oczach Jehowy” i ‛przygotuje Jehowie odpowiednio usposobiony lud’ (Łukasza 1:13-17).

Zachariaszowi wydaje się to nieprawdopodobne. Dlaczego? Przecież on i Elżbieta są już w podeszłym wieku! Gabriel mówi mu więc: „Ponieważ nie uwierzyłeś moim słowom, które spełnią się w wyznaczonym czasie, zamilkniesz i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, gdy się to stanie” (Łukasza 1:20).

Tymczasem na zewnątrz ludzie dziwią się, dlaczego Zachariasz tak długo pozostaje w świątyni. Kiedy w końcu wychodzi, nie może mówić. Może tylko dawać znaki rękami. Bez wątpienia zobaczył coś nadprzyrodzonego.

Po zakończeniu służby w świątyni Zachariasz wraca do domu. Wkrótce Elżbieta zachodzi w ciążę! Oczekując narodzin dziecka, przez pięć miesięcy przebywa w domu, z dala od ludzi.

Gdy mija ten czas, Gabriel ukazuje się ponownie. Komu tym razem? Marii — młodej niezamężnej kobiecie, która mieszka na północy, w mieście Nazaret w regionie zwanym Galileą. Co jej mówi? „Bóg spojrzał na ciebie przychylnie”. Po czym zapowiada: „Zajdziesz w ciążę i urodzisz syna. Masz mu nadać imię Jezus”. Dodaje też: „Stanie się on wielki i będzie nazywany Synem Najwyższego (...). Będzie królował nad domem Jakuba na zawsze, jego Królestwu nie będzie końca” (Łukasza 1:30-33).

Możemy sobie wyobrazić, jak zaszczycony musi się czuć Gabriel, przekazując oba orędzia. Kiedy dowiemy się więcej o Janie i o Jezusie, stanie się jasne, dlaczego te orędzia z nieba są takie ważne.