Rzymian 8:1-39
8 A zatem ci, co są w jedności z Chrystusem Jezusem, nie podlegają potępieniu.+
2 Gdyż prawo+ tego ducha,+ który daje życie+ w jedności z Chrystusem Jezusem, uwolniło+ cię od prawa grzechu i śmierci.+
3 A ponieważ Prawo cechowała niemożność,+ jako że było słabe+ z powodu ciała, Bóg, posyłając własnego Syna+ w podobieństwie grzesznego ciała+ i w związku z grzechem,+ potępił grzech w ciele,
4 aby nacechowane prawością wymaganie Prawa spełniło się+ w nas, którzy nie chodzimy w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem.+
5 Gdyż ci, którzy są w zgodzie z ciałem, skupiają swe umysły na sprawach ciała,+ ale ci, którzy są w zgodzie z duchem — na sprawach ducha.+
6 Albowiem myślenie ciała oznacza śmierć,+ lecz myślenie ducha+ oznacza życie i pokój;
7 ponieważ myślenie ciała oznacza nieprzyjaźń+ z Bogiem, bo nie jest podporządkowane+ prawu Bożemu ani w rzeczywistości być nie może.
8 Toteż ci, którzy są w zgodzie z ciałem,+ nie mogą się podobać Bogu.
9 Jednakże wy nie jesteście w zgodzie z ciałem, lecz z duchem,+ jeśli duch Boży istotnie w was mieszka.+ Ale jeśli ktoś nie ma ducha Chrystusa,+ to do niego nie należy.
10 Jeżeli zaś Chrystus jest w jedności z wami,+ to ciało wprawdzie jest martwe ze względu na grzech, lecz duch jest życiem+ ze względu na prawość.
11 A jeśli duch tego, który wskrzesił Jezusa z martwych, mieszka w was, to ten, który wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych,+ ożywi też wasze śmiertelne ciała+ przez swego ducha w was przebywającego.
12 Tak więc, bracia, mamy obowiązek — ale nie wobec ciała, by żyć w zgodzie z ciałem;+
13 bo jeśli żyjecie w zgodzie z ciałem, niechybnie pomrzecie,+ ale jeśli duchem uśmiercacie praktyki ciała,+ będziecie żyć.
14 Wszyscy bowiem, których prowadzi duch Boży, są synami Bożymi.+
15 Gdyż nie otrzymaliście ducha niewoli, na nowo wzbudzającego bojaźń,+ lecz otrzymaliście ducha+ usynowienia,+ przez którego to ducha wołamy: „Abba,+ Ojcze!”
16 Tenże duch+ świadczy+ wespół z naszym duchem,+ że jesteśmy dziećmi Bożymi.+
17 Jeżeli więc jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami wprawdzie Bożymi, lecz współdziedzicami+ z Chrystusem, jeśli tylko razem z nim cierpimy,+ aby też razem zostać otoczeni chwałą.+
18 Uważam zatem, że cierpienia+ w obecnej porze nic nie znaczą w porównaniu z chwałą,+ która ma być w nas objawiona.
19 Albowiem stworzenie+ ze skwapliwym oczekiwaniem+ wypatruje objawienia synów Bożych.+
20 Gdyż stworzenie zostało poddane daremności+ nie z własnej woli, lecz przez tego, który je poddał, na podstawie nadziei,+
21 że również samo stworzenie+ zostanie uwolnione+ z niewoli skażenia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych.
22 Gdyż wiemy, że całe stworzenie aż dotąd wespół wzdycha i wespół doznaje boleści.
23 I nie tylko to, lecz także my sami, którzy mamy pierwociny,+ mianowicie ducha, właśnie my sami wzdychamy+ w sobie, z przejęciem oczekując usynowienia,+ uwolnienia z naszych ciał na podstawie okupu.
24 Gdyż w tej nadziei zostaliśmy wybawieni;+ ale nadzieja, którą widać, nie jest nadzieją, bo gdy człowiek coś widzi, czyż ma co do tego nadzieję?
25 Ale jeśli mamy nadzieję+ co do czegoś, czego nie widzimy,+ to wytrwale tego wyczekujemy.+
26 Podobnie i duch+ przychodzi z pomocą naszej słabości;+ bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, nie wiemy,+ lecz sam duch+ ujmuje się za nami nie wypowiedzianymi westchnieniami.
27 Jednakże Ten, który bada serca,+ wie, jaki jest zamysł ducha,+ ponieważ w zgodzie z Bogiem ujmuje się on za świętymi.+
28 A wiemy, że Bóg sprawia, iż wszystkie jego dzieła+ współpracują ze sobą dla dobra tych, którzy miłują Boga, tych, którzy są powołani zgodnie z jego zamierzeniem;+
29 ponieważ tych, których najpierw uznał,+ tych też z góry wyznaczył+ do odwzorowania+ według obrazu+ jego Syna, aby on był pierworodnym+ pośród wielu braci.+
30 Ponadto tych z góry wyznaczył,+ których też powołał;+ i tych powołał, których też uznał za prawych.+ W końcu tych uznał za prawych, których też otoczył chwałą.+
31 Co więc na to powiemy? Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam?+
32 Ten, który nawet własnego Syna+ nie oszczędził, lecz wydał go za nas wszystkich,+ jakże by też nie miał wraz z nim życzliwie dać nam wszystkiego innego?+
33 Któż wniesie oskarżenie przeciwko wybranym Bożym?+ Przecież to Bóg uznaje ich za prawych.+
34 Któż potępi? Chrystus Jezus jest tym, który umarł, a raczej tym, który został wskrzeszony z martwych, który jest po prawicy+ Bożej, który też ujmuje się za nami.+
35 Któż nas oddzieli od miłości Chrystusowej?+ Czy ucisk, czy udręka, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?+
36 Jak jest napisane: „Ze względu na ciebie jesteśmy przez cały dzień uśmiercani, zostaliśmy uznani za owce na rzeź”.+
37 Wręcz przeciwnie, w tym wszystkim całkowicie zwyciężamy+ dzięki temu, który nas umiłował.
38 Albowiem jestem przekonany, że ani śmierć, ani życie,+ ani aniołowie,+ ani rządy,+ ani rzeczy teraźniejsze, ani rzeczy przyszłe, ani moce,+
39 ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu.+
