Rzymian 15:1-33
15 My jednak, którzy jesteśmy silni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy nie są silni,+ a nie mieć upodobania w samych sobie.+
2 Niech każdy z nas podoba się bliźniemu w tym, co jest dobre, ku jego zbudowaniu.+
3 Gdyż nawet Chrystus nie miał upodobania w samym sobie;+ lecz jak jest napisane: „Obelgi tych, którzy ciebie lżyli, spadły na mnie”.+
4 Albowiem wszystko, co niegdyś napisano, napisano+ dla naszego pouczenia,+ abyśmy przez naszą wytrwałość+ i przez pociechę+ z Pism mieli nadzieję.+
5 Oby więc Bóg, który udziela wytrwałości i pociechy, sprawił, abyście mieli między sobą takie samo nastawienie umysłu,+ jakie miał Chrystus Jezus —
6 tak byście jednomyślnie,+ jednymi ustami, wychwalali Boga i Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
7 Dlatego serdecznie przyjmujcie jedni drugich,+ jak i Chrystus serdecznie przyjął nas+ — ku chwale Boga.
8 Powiadam bowiem, że Chrystus stał się sługą+ obrzezanych+ ze względu na prawdomówność+ Boga, aby potwierdzić obietnice,+ które On dał ich praojcom,
9 i aby narody+ wychwalały Boga za jego miłosierdzie.+ Tak jak jest napisane: „Dlatego będę cię otwarcie wyznawał wśród narodów i będę śpiewał twojemu imieniu”.+
10 I znowu mówi: „Weselcie się, narody, z jego ludem”.+
11 I znowu: „Wysławiajcie Jehowę, wszystkie narody, i niech go wysławiają wszystkie ludy”.+
12 A znowu Izajasz mówi: „Będzie korzeń Jessego+ oraz ten, który powstaje, by rządzić narodami;+ na nim narody oprą nadzieję”.+
13 Oby Bóg, który daje nadzieję, napełnił was wszelką radością i pokojem dzięki waszej wierze, abyście obfitowali w nadzieję mocą ducha świętego.+
14 A ja sam też jestem przekonany co do was, bracia moi, że i wy jesteście pełni dobroci, będąc napełnieni wszelkim poznaniem,+ i że możecie również jedni drugich napominać.+
15 Piszę jednak bardziej otwarcie o pewnych sprawach, niejako przypominając+ wam ponownie, a to ze względu na niezasłużoną życzliwość, którą Bóg mnie obdarzył,+
16 abym był dla narodów+ publicznym sługą Chrystusa Jezusa, angażującym się w święte dzieło dobrej nowiny+ Bożej, by dar ofiarny,+ mianowicie te narody, okazał się godny przyjęcia,+ będąc uświęcony duchem świętym.+
17 Mam zatem powód, by się wielce radować w Chrystusie Jezusie,+ gdy chodzi o to, co dotyczy Boga.+
18 Bo nie odważę się powiedzieć niczego poza tym, co Chrystus zdziałał przeze mnie,+ aby narody były posłuszne,+ poprzez moje słowo+ i uczynek,
19 mocą znaków i proroczych cudów,+ mocą ducha świętego; tak iż ja od Jerozolimy i w koło+ aż do Ilirii dokładnie rozgłosiłem dobrą nowinę o Chrystusie.+
20 W ten sposób doprawdy postawiłem sobie za cel, by nie oznajmiać dobrej nowiny tam, gdzie już było wymieniane imię Chrystusa, żebym nie budował na cudzym fundamencie;+
21 lecz jak jest napisane: „Ujrzą go ci, którym go nie zwiastowano, a ci, którzy nie usłyszeli, zrozumieją”.+
22 Dlatego też wielokrotnie napotykałem przeszkody w dotarciu do was.+
23 Ale teraz — nie mając już w tych okolicach nietkniętego terenu i od szeregu lat gorąco pragnąc do was dotrzeć,+
24 gdy będę w drodze do Hiszpanii+ — mam przede wszystkim nadzieję, że wędrując tam, ujrzę was i że zostanę przez was odprowadzony+ kawałek drogi, gdy najpierw się trochę nacieszę waszym towarzystwem.
25 Ale teraz wybieram się do Jerozolimy usługiwać świętym.+
26 Gdyż ci w Macedonii i Achai+ chętnie się podzielili swymi rzeczami, składając datek+ na biednych wśród świętych w Jerozolimie.
27 Co prawda chętnie to uczynili, ale przecież byli ich dłużnikami; jeśli bowiem narody miały udział w ich rzeczach duchowych,+ to również winny im publicznie usługiwać rzeczami dla ciała fizycznego.+
28 Gdy więc to zakończę i bezpiecznie dostarczę im ten owoc,+ pójdę przez wasze strony do Hiszpanii.+
29 Ponadto wiem, że gdy już przyjdę do was, przyjdę z pełną miarą błogosławieństwa od Chrystusa.+
30 A usilnie zachęcam was, bracia, przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i przez miłość ducha,+ byście razem ze mną wytężali siły w modlitwach za mnie do Boga,+
31 żebym został wyzwolony+ od niewierzących w Judei i żeby moje usługiwanie, to dla Jerozolimy,+ okazało się godne przyjęcia przez świętych,+
32 abym — gdy za wolą Bożą z radością dotrę do was — wespół z wami doznał pokrzepienia.+
33 Niech Bóg, który daje pokój, będzie z wami wszystkimi.+ Amen.
