Objawienie 11:1-19
11 I dano mi trzcinę podobną do pręta,+ gdy powiedział: „Wstań i zmierz sanktuarium świątyni+ Boga i ołtarz, i tych, którzy tam oddają cześć.
2 Ale co do dziedzińca, który jest na zewnątrz+ sanktuarium świątyni, wyrzuć go precz i nie mierz, bo został dany narodom,+ a one będą deptać święte miasto+ przez czterdzieści dwa miesiące.+
3 I sprawię, że dwaj+ moi świadkowie będą prorokować+ tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, ubrani w wory”.+
4 Tych symbolizują dwa drzewa oliwne+ i dwa świeczniki+ i to oni stoją przed Panem ziemi.+
5 A jeśli ktoś chce wyrządzić im szkodę, z ich ust wydobywa się ogień i pożera ich nieprzyjaciół;+ i jeśliby ktoś chciał wyrządzić im szkodę, ten musi zostać w taki sposób zabity.
6 Ci mają władzę zamknąć niebo,+ aby nie padał deszcz+ w dniach ich prorokowania, i mają władzę nad wodami, aby je obrócić w krew,+ i aby uderzyć ziemię wszelkiego rodzaju plagą, ilekroć zechcą.
7 A gdy zakończą swoje świadczenie, bestia wychodząca z otchłani+ stoczy z nimi wojnę i zwycięży ich, i ich zabije.+
8 A ich zwłoki będą na szerokiej ulicy wielkiego miasta, które w sensie duchowym jest nazywane Sodomą+ i Egiptem, gdzie również ich Pan zawisł na palu.+
9 A ci z ludów i plemion, i języków, i narodów+ będą patrzeć na ich zwłoki przez trzy i pół dnia+ i nie dadzą złożyć ich zwłok w grobowcu.
10 A mieszkający na ziemi radują się+ nad nimi i cieszą, i poślą jedni drugim dary,+ ponieważ ci dwaj prorocy zadawali męczarnie mieszkającym na ziemi.
11 A po trzech i pół dnia+ wstąpił w nich duch życia od Boga+ i stanęli na swych nogach, i wielka bojaźń padła na tych, którzy na nich patrzyli.
12 I usłyszeli donośny głos+ z nieba, mówiący do nich: „Wstąpcie tutaj”.+ I wstąpili do nieba w obłoku, a ich nieprzyjaciele patrzyli na nich.
13 I w owej godzinie nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, i upadła dziesiąta część+ miasta; i siedem tysięcy osób zostało zabitych przez trzęsienie ziemi, a pozostali przestraszyli się i oddali chwałę Bogu nieba.+
14 Drugie biada+ przeminęło. Oto szybko nadchodzi trzecie biada.
15 I zadął w trąbę siódmy anioł.+ I w niebie rozległy się donośne głosy, mówiące: „Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana+ i jego Chrystusa,+ i będzie królował na wieki wieków”.+
16 A dwudziestu czterech starszych,+ którzy zasiadali przed Bogiem na swych tronach, upadło na twarze+ swoje i oddało cześć Bogu,+
17 mówiąc: „Dziękujemy tobie,+ Jehowo Boże, Wszechmocny,+ któryś jest+ i któryś był, ponieważ wziąłeś swą wielką moc+ i zacząłeś królować.+
18 Ale narody srodze się rozgniewały i nadszedł twój srogi gniew i wyznaczony czas na sądzenie umarłych i danie nagrody+ twym niewolnikom, prorokom,+ i świętym, i bojącym się twego imienia, małym i wielkim,+ oraz na doprowadzenie do ruiny+ tych, którzy rujnują ziemię”.+
19 I zostało otwarte sanktuarium świątyni Boga, które jest w niebie,+ i widać było Arkę+ jego przymierza w jego sanktuarium świątyni.+ I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i trzęsienie ziemi, i wielki grad.
