Jakuba 4:1-17
4 Skąd się biorą wojny i skąd walki między wami? Czy nie stąd:+ z waszych żądz rozkoszy zmysłowej, które toczą bój w członkach waszego ciała?+
2 Pragniecie, a jednak nie macie. Mordujecie+ i pożądacie,+ a jednak nie jesteście w stanie uzyskać. Walczycie+ i wojujecie. Nie macie, ponieważ nie prosicie.
3 I prosicie, a jednak nie otrzymujecie, ponieważ prosicie w niewłaściwym celu,+ aby tego użyć dla swych żądz rozkoszy zmysłowej.+
4 Cudzołożnice,+ czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem?+ Kto więc chce być przyjacielem+ świata, czyni siebie nieprzyjacielem Boga.+
5 Albo czy się wam wydaje, że Pismo na darmo mówi: „Duch, który obrał w nas siedzibę, stale pożąda ze skłonnością do zawiści”?+
6 Jednakże niezasłużona życzliwość, którą On okazuje, jest większa.+ Dlatego Pismo mówi: „Bóg przeciwstawia się wyniosłym,+ lecz pokornych obdarza niezasłużoną życzliwością”.+
7 Toteż podporządkujcie się+ Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu,+ a ucieknie od was.+
8 Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was.+ Obmyjcie ręce, grzesznicy,+ i oczyśćcie serca,+ niezdecydowani.+
9 Dajcie wyraz swej niedoli i okazujcie żałość, i płaczcie.+ Niech wasz śmiech zamieni się w żałość, a wasza radość w strapienie.+
10 Ukorzcie się w oczach Jehowy,+ a on was wywyższy.+
11 Bracia, przestańcie mówić przeciwko sobie nawzajem.+ Kto mówi przeciwko bratu lub osądza+ swego brata, ten mówi przeciwko prawu i osądza prawo. Jeżeli zaś osądzasz prawo, to nie jesteś wykonawcą prawa, lecz sędzią.+
12 Jeden jest prawodawca i sędzia+ — ten, który jest w stanie wybawić i zgładzić.+ Ty zaś kim jesteś, żebyś osądzał swego bliźniego?+
13 Nuże teraz wy, którzy mówicie: „Dzisiaj lub jutro udamy się do tego miasta i spędzimy tam rok, i będziemy prowadzić interesy oraz ciągnąć zyski”,+
14 a przecież nie wiecie, co jutro będzie z waszym życiem.+ Jesteście bowiem oparem, który ukazuje się na chwilkę, a potem znika.+
15 Powinniście natomiast mówić: „Jeżeli Jehowa zechce,+ będziemy żyli, a także uczynimy to lub owo”.+
16 Teraz zaś chełpicie się w swych zarozumiałych przechwałkach.+ Wszelkie takie chełpienie się jest niegodziwe.
17 Jeśli zatem ktoś umie czynić to, co słuszne, a jednak tego nie czyni,+ jest to jego grzech.+
