Pieśń 4:1-16
4 „Oto jesteś piękna,+ towarzyszko moja. Oto jesteś piękna. Oczy twoje są jak oczy gołębi,+ za twą zasłoną.+ Włosy twoje są jak stado kóz,+ które zeskoczyły z górzystego regionu Gilead.+
2 Zęby twe są jak stado świeżo ostrzyżonych owiec,+ które wyszły z kąpieli; każda z nich rodzi bliźnięta, żadna nie straciła swych młodych.
3 Wargi twe są jak nić szkarłatna, a twoja mowa jest przyjemna.+ Niczym kawałek jabłka granatu są twoje skronie za twą zasłoną.+
4 Szyja+ twoja jest jak wieża+ Dawida, zbudowana z warstw kamieni, na której wisi tysiąc tarcz, a wszystko to — okrągłe tarcze+ mocarzy.
5 Dwoje twych piersi+ jest jak dwoje młodych, bliźniąt gazeli, pasących się między liliami”.+
6 „Zanim nadejdzie powiew dnia+ i umkną cienie, pójdę na górę mirry i na wzgórze wonnej żywicy”.+
7 „Cała jesteś piękna,+ towarzyszko moja, i nie ma w tobie skazy.+
8 Ze mną z Libanu, oblubienico,+ przyjdź ze mną z Libanu.+ Zstąp ze szczytu Antylibanu, ze szczytu Seniru,+ z Hermonu,+ z legowisk lwów, z gór lampartów.
9 Przyprawiłaś mnie o bicie serca, moja siostro,+ ma oblubienico,+ przyprawiłaś mnie o bicie serca jednym ze swych oczu,+ jednym z wisiorków swego naszyjnika.
10 Jakże piękne są twoje przejawy czułości,+ moja siostro, moja oblubienico! O ileż lepsze są twoje przejawy czułości niż wino, a zapach twych olejków niż wszelkie wonności!+
11 Wargi twoje ociekają miodem z plastra,+ moja oblubienico. Miód+ i mleko są pod twoim językiem, a zapach twoich szat jest jak zapach+ Libanu.
12 Zaryglowanym ogrodem jest moja siostra,+ ma oblubienica, ogrodem zaryglowanym, źródłem zapieczętowanym.
13 Twoja skóra to raj granatów z najwyborniejszymi owocami,+ krzewy hennowe wraz ze szpikanardami;+
14 szpikanard+ i szafran,+ tatarak+ i cynamon,+ a także wszelkie drzewa z wonną żywicą, mirra i aloes,+ jak również wszelkie najznakomitsze wonności;+
15 i źródło dla ogrodów, studnia ze świeżą wodą,+ oraz strumyki sączące się z Libanu.+
16 Obudź się, wietrze północny, i przybądź, wietrze południowy.+ Powiej na mój ogród.+ Niech popłyną jego wonności”.
„Niech miły mój przyjdzie do swego ogrodu i spożywa jego najwyborniejsze owoce”.
