2 Piotra 1:1-21
1 Szymon Piotr, niewolnik+ i apostoł+ Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki prawości+ naszego Boga, a także Wybawcy, Jezusa Chrystusa,+ dostąpili wiary równie cennej jak nasza:+
2 Życzliwość niezasłużona i pokój niech się wam pomnożą+ dzięki dokładnemu poznaniu+ Boga oraz Jezusa, naszego Pana,
3 jako że jego Boska moc wspaniałomyślnie obdarzyła nas wszystkim, co dotyczy życia+ i zbożnego oddania,+ przez dokładne poznanie tego, który nas powołał+ przez chwałę+ i cnotę.
4 Przez nie wspaniałomyślnie dał nam drogocenne i niezrównane obietnice,+ abyście dzięki nim stali się współuczestnikami Boskiej+ natury,+ uniknąwszy skażenia, które jest na świecie+ wskutek pożądliwości.
5 Dlatego też, dokładając ze swej strony wszelkich gorliwych starań,+ uzupełnijcie waszą wiarę cnotą,+ waszą cnotę poznaniem,+
6 wasze poznanie panowaniem nad sobą, wasze panowanie nad sobą+ wytrwałością, waszą wytrwałość zbożnym oddaniem,+
7 wasze zbożne oddanie uczuciem braterskim, wasze uczucie braterskie miłością.+
8 Jeśli bowiem te rzeczy są w was, i to w obfitości, to nie dopuszczą, żebyście byli bezczynni albo bezowocni+ pod względem dokładnego poznania naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
9 Bo jeśli w kimś nie są one obecne, to taki jest ślepy, zamyka oczy na światło+ i zapomina,+ że został oczyszczony+ ze swych dawnych grzechów.
10 Dlatego, bracia, tym bardziej róbcie wszystko, co możecie, aby utwierdzić swe powołanie+ i wybranie,+ bo jeśli będziecie to czynić, na pewno nie upadniecie.+
11 Tak bowiem zostanie wam szczodrze udostępnione wejście+ do wiecznotrwałego+ królestwa naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa.+
12 Dlatego zawsze będę skłonny przypominać+ wam te rzeczy, chociaż je znacie i jesteście niewzruszenie utwierdzeni w prawdzie,+ która jest w was obecna.+
13 Ale uważam za słuszne — dopóki jestem w tym przybytku+ — pobudzać was przez przypominanie,+
14 gdyż wiem, iż bliskie jest odłożenie mego przybytku,+ jak też mi na to wskazał nasz Pan, Jezus Chrystus.+
15 Zawsze więc będę robił wszystko, co mogę, żebyście po moim odejściu+ mogli sobie o tym przypominać.
16 Z mocą i obecnością naszego Pana, Jezusa Chrystusa,+ bynajmniej nie zapoznaliśmy was przez pójście za zręcznie wymyślonymi fałszywymi opowieściami,+ lecz przez to, że staliśmy się naocznymi świadkami jego wspaniałości.+
17 Albowiem od Boga, Ojca, otrzymał on szacunek i chwałę,+ gdy od wspaniałej chwały przyniesiono mu takie oto słowa: „To jest mój syn, mój umiłowany, którego ja sam darzę uznaniem”.+
18 Właśnie te słowa przyniesione z nieba usłyszeliśmy,+ będąc z nim na świętej górze.+
19 Mamy więc słowo prorocze+ tym bardziej potwierdzone,+ a wy czynicie dobrze, gdy zwracacie na nie uwagę jak na lampę+ świecącą w ciemnym miejscu — aż dzień zaświta i wzejdzie jutrzenka+ — w waszych sercach.
20 Gdyż przede wszystkim to wiecie, że żadne proroctwo Pisma nie wypływa z jakiejś osobistej interpretacji.+
21 Albowiem proroctwo nigdy nie zostało przyniesione z woli człowieka,+ lecz ludzie mówili od Boga,+ uniesieni duchem świętym.+