De Belierunk von de Schreft haft väl Krauft toom Menschen äa Läwen vebätren. Well wie doatoo mol daut Biespel von Ricardo un Andres seenen.

RICARDO: En daut Ella von 15 Joa, wua eena sikj leicht beräden lat, schloot ekj mie eene Baund aun. Ekj leet mie von miene niee Frind metrieten. Ekj neem mie mau rajcht fäa, tieen Joa em Jefenkjnis to sennen. Daut hieet sikj veleicht onkluak, oba en onse Jäajent worden deejanje aunjeseenen un jeacht, waut lang enjesäten hauden. Un ekj wull uk soo sennen.

Ekj funk aul daut ut, waut en eene Baund Mood es, soo aus Droggs, Sex un Jewault. Eenen Owent wia ekj en eene Scheetarie. Ekj docht, dee wudden mie dootmoaken, oba ekj kjeem met heele Hut doavon. No daut funk ekj aun, iernsta äwa mien Läwen notodenkjen un waut ekj wull. Ekj wort mie eenich, mie to endren. Oba woo? Wua kunn ekj Help finjen?

De mieeschte von mien Frintschoft hauden nich een schaftjet Läwen, oba väl Trubbels. Oba bie de Famielje von eent von miene Onkels wia daut aundasch. Ekj wist, daut wieren goode Menschen un dee läwden no de Schreft. Ekj haud mol von dee jelieet, daut Gott sien Nomen Jehova es. No de Scheetarie bäd ekj to Jehova; ekj brukt sienen Nomen un fruach am no Help. Ekj wia vewundat, daut fuaz näakjsten Dach eent von Jehova siene Zeijen aun miene Däa puttad! Dee funk aun, met mie de Schreft to studieren.

Boolt haud ekj eenen grooten Trubbel. Miene väaje Frind fonden mie foaken, daut ekj met an toop sennen sull. Wan daut uk nich leicht wia, säd ekj daut auf. Ekj wia mie gaunz eenich, wieda de Schreft to studieren, un ekj sie sea dankboa, daut ekj daut deed. Mien Läwen endad sikj gaunz un ekj wort opp iernst schaftich.

Ekj weet noch, daut ekj eemol to Gott em Jebäd säd, daut ekj mol haud wult tieen Joa em Jefenkjnis sennen, daut aundre mie aus soonen von de Baund achten sullen. Soo, ekj fruach Gott doano, aus ekj oppet weinichste tieen Joa kunn aul miene Tiet brucken toom aundre met de Schreft halpen, soo aus ekj jeholpen wort. Gott beauntwuad mien Jebäd, wiels ekj doo disen Deenst nu aul fa 17 Joa. Un weet jie waut, ekj wort kjeenmol enjestopt.

Oba väl von miene jewäsne Frind sent aul lang em Jefenkjnis un aundre läwen aul nich mol mea. Wan ekj trigjkjikj, sie ekj mien Frintschoft, waut Zeijen sent, sea dankboa. Dee baudad daut nich, aundasch to sennen aus aundre un no de Schreft to läwen. Ekj funk aun, dee väl dolla to achten, aus dee von de Baund. Äwa aules sie ekj Gott dankboa, daut hee mie lieed, woo eena läwen saul.

 ANDRES: Ekj woss en eene oame Jäajent opp, wua Droggs, groote Onopprechtichkjeit, Mort un Huararie Mood wia. Mien Voda wia von Stoakjet un Droggs aufhenjich. Hee un miene Mame streeden un vekjielden sikj emma.

Ekj funk von sea junk aun Stoakjet to drinkjen un Droggs to brucken. De mieeschte Tiet wia ekj oppe Gauss un stool aundre äare Sachen fuat un vekoft dee. Aus ekj ella wort, proowd miene Pape sikj mea met mie auftojäwen, oba daut wia nich oppe rajchte Wajch, wiels hee lieed mie, woo ekj kunn Droggs un aundre vebodne Sachen em Launt nenbrinjen un dee vekjeepen. Ekj muak bosich een deel Jelt. Oba eenen Dach kjeemen doa Poliezen no mien Hus. Dee stopten mie fa fief Joa em Jefenkjnis nenn, wäajen ekj jeprooft haud, wäm doot to moaken.

Eenen Morjen word wie em Jefenkjnis äwa Lautspiekers no eene biblische Unjahoolunk von Jehova siene Zeijen jekroacht. Ekj wort mie eenich, doa uk hantogonen. Ekj jleicht daut, waut ekj doa hieed, un soo funk ekj aun, met Jehova siene Zeijen de Schreft to studieren. Dee räden nich rom met de Schreft, oba weesen mie, waut Gott fa rajcht un orrajcht talt.

Mie wort boolt kloa, daut ekj daut nich auleen kunn, mie to endren; besonda dan, wan aundre em Jefenkjnis mie dreiwden, wiels dee daut nich jleichten, waut ekj deed. Doawäajen bäd ekj om Krauft un Weisheit, un Jehova holp mie. Ekj leet mie nich enenjsten – ekj kunn mau rajcht met aundre em Jefenkjnis äwa de Schreft räden.

Aus ekj utem Jefenkjnis rut kunn, wia ekj soo jerettelt, daut ekj doa mau rajcht noch lenja bliewen wull. Aus ekj doa veleet, schluagen de aundre met de Haunt toom Audee sajen. Eenje säden mau rajcht leeftolich: “Go en Fräd, ons kjliena Liera.”

Mie jreselt daut, wan ekj doaraun denkj, woo daut met mie wudd utjekomen sennen, wan ekj mie nich haud loten von Gott belieren. Ekj sie sea, sea dankboa, daut Gott mie leewd un mie don nich aus veloaren tald. *