Kunt u ons iets over uw achtergrond vertellen?

Ik ben geboren in 1959 in Fuzhou in de provincie Jiangxi (China). Toen ik acht was, was het land in de greep van wat nu de Culturele Revolutie heet. Mijn vader was civiel ingenieur en kreeg de opdracht een spoorweg te bouwen in een afgelegen, ongerept gebied. Jarenlang kon hij ons maar één keer per jaar bezoeken. In die tijd woonde ik bij m’n moeder, die lesgaf op een basisschool. In die school woonden we ook. In 1970 moesten we verhuizen naar Liufang, in die tijd een arm dorpje in het district Linchuan, waar voedsel schaars was.

Wat geloofde uw familie?

Mijn vader was niet geïnteresseerd in religie of politiek. Mijn moeder was boeddhist. Op school leerde ik dat het leven door natuurlijke processen was geëvolueerd, en ik geloofde wat de leraren zeiden.

Waarom raakte u geïnteresseerd in wiskunde?

Wiskunde interesseerde me omdat het erom gaat de waarheid te vinden via logisch redeneren. In 1976, het jaar waarin Mao Zedong, de leider van de revolutie, stierf, ging ik naar de universiteit. Ik koos wiskunde als hoofdvak. Na het behalen van een mastergraad deed ik bij m’n eerste baan wiskundig onderzoek naar het ontwerp van kernreactoren.

Wat was uw eerste indruk van de Bijbel?

In 1987 ging ik naar de Verenigde Staten om verder te studeren aan de Texas A&M-universiteit. Ik wist dat veel Amerikanen in God geloofden en de Bijbel lazen. Ook had ik gehoord dat er veel praktische wijsheid in staat, dus vond ik dat ik de Bijbel moest gaan lezen.

 De leringen in de Bijbel klonken heel praktisch. Maar ik vond sommige gedeelten moeilijk te begrijpen en gaf het al snel op.

Waardoor kreeg u weer interesse in de Bijbel?

In 1990 belde een Getuige van Jehovah bij me aan, en ze liet zien wat de Bijbel over een betere toekomst zegt. Ze zorgde ervoor dat een echtpaar me kwam bezoeken om me te helpen de Bijbel beter te begrijpen. Later begon m’n vrouw, Liping, die ook atheïst was en in China natuurkundelerares was geweest, ook de Bijbel te bestuderen. We leerden wat de Bijbel zegt over het ontstaan van het leven. Het idee van een Maker was nieuw voor me, dus besloot ik daar zelf onderzoek naar te doen.

Hoe pakte u dat aan?

Als wiskundige had ik geleerd om de waarschijnlijkheid van gebeurtenissen te berekenen. Ik had ook geleerd dat, wil leven spontaan ontstaan, er al proteïnen aanwezig moeten zijn. Dus probeerde ik te berekenen hoe waarschijnlijk het was dat een proteïne zou ontstaan door een ongeleid proces. Een proteïne is een van de meest complexe moleculen die we kennen, en levende cellen kunnen duizenden verschillende soorten proteïnen bevatten die op een heel precieze manier met elkaar samenwerken. Ik realiseerde me, net als velen, dat de spontane vorming van een proteïne zó onaannemelijk is dat het eigenlijk onmogelijk is! Ik ben niets tegengekomen in de evolutietheorie wat duidelijk verklaart hoe deze enorm complexe moleculen zichzelf konden ‘creëren’ — laat staan de levende systemen waar ze een belangrijk onderdeel van zijn. Voor mij wezen deze feiten op een Maker.

Wat overtuigde u ervan dat de Bijbel van God komt?

Tijdens m’n studie met de Getuigen leerde ik dat de Bijbel veel gedetailleerde voorspellingen bevat die zijn uitgekomen. Ik merkte ook dat het voordelen had om Bijbelse principes toe te passen. Ik vroeg me af: hoe kan het dat de wijze raad die de Bijbelschrijvers duizenden jaren geleden opschreven nog steeds praktisch is? Langzaam maar zeker ging ik beseffen dat de Bijbel het Woord van God is.

Wat versterkt uw overtuiging dat er een Maker is?

Als ik nadenk over de vele elementen in de natuur, moet ik wel in een Maker geloven. Momenteel ontwerp ik computersoftware, en ik verbaas me er vaak over hoeveel beter onze hersenen werken dan computerprogramma’s. Het vermogen van onze hersenen bijvoorbeeld om spraak te herkennen is ongelofelijk. De meesten van ons kunnen spraak makkelijk herkennen, zelfs in het geval van een onvolledige zin, gelach, gehoest, gestotter, een accent, een echo, achtergrondlawaai of telefoonruis. Dat klinkt misschien niet bijzonder, maar software designers weten wel beter. Zelfs de beste spraakherkenningssoftware haalt het bij lange na niet bij het menselijk brein.

In tegenstelling tot de meest complexe computers kunnen onze hersenen emoties onderscheiden, accenten herkennen en sprekers identificeren aan de hand van hun stem. Software designers onderzoeken hoe computers het vermogen van het menselijk brein om spraak te herkennen, kunnen nadoen. Ik ben ervan overtuigd dat ze daarmee eigenlijk iets bestuderen wat God heeft gemaakt.