Johannes was de zoon van Zacharias en Elisabeth. Hij werd een profeet. Jehovah gaf Johannes de opdracht om mensen te vertellen dat de Messias zou komen. Maar Johannes deed dit niet in de synagogen of in de dorpen. Nee, hij predikte in de woestijn. Mensen uit Jeruzalem en heel Judea gingen naar Johannes toe om van hem te leren. Hij zei dat ze van God moesten ophouden slechte dingen te doen. Veel mensen die dat hoorden, kregen spijt van hun fouten en Johannes doopte ze in de rivier de Jordaan.

Johannes leefde heel eenvoudig. Hij droeg kleren van kameelhaar en hij at sprinkhanen en wilde honing. De mensen waren heel nieuwsgierig naar Johannes. Zelfs de trotse farizeeën en sadduceeën kwamen kijken. Johannes zei tegen ze: ‘Jullie moeten berouw hebben en veranderen. Denk maar niet dat jullie bijzonder zijn. Jullie zeggen dat jullie kinderen van Abraham zijn, maar dat betekent nog niet dat jullie kinderen van God zijn.’

Veel mensen kwamen naar Johannes toe en vroegen: ‘Wat moeten we doen zodat God blij met ons is?’ Johannes zei: ‘Als je een extra stel kleren hebt, geef die dan aan iemand die het nodig heeft.’ Weet je waarom hij dat zei? Hij wilde dat ze begrepen dat ze vriendelijk moesten zijn voor anderen. Dat zou God blij maken.

Johannes zei tegen de belastinginners: ‘Je moet eerlijk zijn en niemand bedriegen.’ En tegen de soldaten: ‘Je mag niet liegen en je mag niemand afpersen.’

 De priesters en Levieten kwamen ook naar Johannes toe en vroegen hem: ‘Wie ben je? Iedereen wil het weten.’ Johannes zei: ‘Ik ben een stem in de woestijn die mensen naar Jehovah leidt, zoals Jesaja heeft gezegd.’

De mensen vonden Johannes’ onderwijs heel mooi. Velen vroegen zich af of hij misschien de Messias was. Maar hij zei: ‘Er komt iemand na mij die veel belangrijker is dan ik. Ik ben het niet eens waard om zijn sandalen los te maken. Ik doop jullie met water, maar hij zal jullie dopen met heilige geest.’