ქებათა ქება 7:1—13
7 „როგორ შვენის შენს ლამაზ ფეხებს სანდლები,კეთილშობილო ასულო!
შენი თეძოები ჩუქურთმებს ჰგავს,
ოსტატის ნახელავს.
2 შენი ჭიპი მრგვალი თასივითაა;
ნუ მოაკლდება მას შეზავებული ღვინო.
მუცელი ხორბლის გროვას მიგიგავს,შროშნებით გარშემორტყმულს.
3 შენი ორი ძუძუ ორი შველია,ქურციკის ნაშობი ტყუპები.+
4 შენი კისერი+ სპილოს ძვლის კოშკივითაა+
და შენი თვალები+ ხეშბონის+ წყალსატევებივით,ბათ-რაბიმის კარიბჭესთან რომაა.
შენი ცხვირი ლიბანის კოშკსა ჰგავს,დამასკოს რომ გადაჰყურებს.
5 შენი თავი ქარმელის+ მთასავით მშვენიერია;კულულები+ იისფერ მატყლს მიგიგავს.+
შენი გაშლილი თმა მეფეს ატყვევებს.
6 რა ლამაზი და რა მშვენიერი ხარ,საყვარელო გოგონავ, უდიდესო ნეტარებავ!
7 შენი ტანი პალმას ჰგავს,ძუძუები კი — ფინიკის მტევნებს.+
8 ვთქვი, ავალ პალმის ხეზედა მის მტევნებს მოვწყვეტ-მეთქი.
ნეტავ ვაზის მტევნებად იქცეოდეს შენი ძუძუები,შენს სუნთქვას ვაშლის სურნელი სდიოდეს
9 და შენი პირი საუკეთესო ღვინოსავით იყოს“.
„დაე მიირთვას ის ჩემმა სატრფომ,მძინარეთა ბაგეებზე ნაზად რომ იღვრება.
10 მე ჩემი სატრფოსი ვარ+და ჩემკენ მოილტვის იგი.
11 მოდი, ჩემო საყვარელო,წავიდეთ მინდორში;ინებს შორის გავათიოთ ღამე.+
12 ადრიანად ავდგეთ და ვენახებისკენ გავემართოთ,ვნახოთ, გამოიტანა თუ არა ვაზმა ყლორტებიდა აყვავილდა თუ არა,+გამოიტანა თუ არა ბროწეულმა ყვავილი;+
იქ მოგეალერსები.+
13 მანდრაგორები+ სურნელებას აფრქვევს;ჩვენს კართან ყველანაირი ნარჩევი ხილია;+
ძველი თუ ახალი,ჩემო საყვარელო, შენთვის მაქვს შენახული“.
