ქებათა ქება 1:1—17
1 ქებათა ქება სოლომონისა:+
2 „მაკოცოს თავისი ბაგეებით.შენი ალერსი ღვინოს სჯობია.+
3 შენი ზეთი სურნელოვანია.+
შენი სახელი დაღვრილი ზეთივითაა;+
ამიტომაც უყვარხარ ქალწულებს.
4 წამიყვანე, ერთად გავიქცეთ!
მეფემ თავის შიდა ოთახებში შემიყვანა.
ერთად ვიხაროთ და ვიმხიარულოთ;
ქება ვუმღეროთ შენს ალერსს, ღვინოზე სასიამოვნოს.
რა გასაკვირია, რომ უყვარხარ ქალწულებს!
5 იერუსალიმის ასულნო, შავი ვარ, მაგრამ მშვენიერი.კედარის+ კარვებს ვგავარ, სოლომონის კარვის ქსოვილს.+
6 ნუ უყურებთ ჩემს სიშავეს, რადგან მზემ დამხედა.დედაჩემის ვაჟები გამიჯავრდნენ;
ვენახების მცველად დამაყენეს,ჩემი ვენახი კი უმეთვალყურეოდ დამრჩა.
7 მითხარი, ჩემო სიყვარულო,სად მწყემსავ შენს ფარას+და სად ასვენებ შუადღისას.
რატომ უნდა დავეხეტებოდე
ძაძით მოსილი ქალივითშენი მეგობრების ფარაში?!“
8 „ქალთა შორის ულამაზესო, თუ არ იცი,წადი, გაჰყევი ფარის ნაკვალევსდა მწყემსთა კარვებთან აძოვე შენი თიკნები“.
9 „ფარაონის ეტლში შებმულ ფაშატს გამსგავსებ, ჩემო სიყვარულო.+
10 მშვენიერია შენი ლოყები სამკაულებს შორის*,ყელი მძივებით გაქვს შემკული.
11 ოქროს სამკაულებს გაგიკეთებთდა ვერცხლით მოვჭედავთ“.
12 „მეფე თავის მრგვალ მაგიდასთან ზის,მაგრამ ჩემი ნარდის სურნელება+ ჩემი მიჯნურისთვის იფრქვევა.
13 ჩემი სატრფო ჩემთვის ზმირინით სავსე ქისასავითაა,+ღამით ჩემს ძუძუთა შორის რომ არის.
14 ენ-გედის+ ვენახებში ამოსულიინის ყვავილივითაა ჩემი სატრფო“.+
15 „რა ლამაზი ხარ, ჩემო საყვარელო!
რა ლამაზი ხარ! თვალები მტრედისას მიგიგავს“.+
16 „რა ლამაზი ხარ, ჩემო სატრფოვ, და რა მშვენიერი!+
ფოთლებია ჩვენი საწოლი.
17 ჩვენი სახლის კოჭები კედრებია,ჭერი კი — ღვიის ხეები“.
სქოლიოები
^ ან შესაძლოა: „ნაწნავთა შორის“.
