იობი 10:1—22
10 «მომძულდა სიცოცხლე;+
ჩივილს მოვყვები და
სულგამწარებული ვილაპარაკებ.
2 ღმერთს ვეტყვი: „დამნაშავედ ნუ მაცხადებ!
გამაგებინე, რატომ მექიშპები!
3 განა რას გარგებს, რომ ავიწროებდა უარყოფ შენი ხელის ნამოქმედარს,+ბოროტთა რჩევებს კი სწყალობ?!
4 განა ადამიანის თვალები გაქვს?!განა მოკვდავი კაცივით ხედავ?!
5 განა შენი დღეები მოკვდავი კაცის დღეებივითაადა შენი წლები ადამიანის წლებივით,+
6 ჩემს შეცდომას რომ ეძებდა ცდილობ, ცოდვაში გამომიჭირო?!+
7 ხომ იცი, რომ დამნაშავე არა ვარ+და ვერც ვერავინ დამიხსნის შენი ხელიდან!+
8 შენმა ხელმა გამომძერწა და შემქმნა,+მაგრამ ახლა ბოლოს მიღებ.
9 გახსოვდეს, რომ თიხისგან შემქმენი,+ახლა კი გინდა, რომ მიწას დავუბრუნდე.+
10 განა რძესავით არ გადმომღვარედა ყველივით არ ამომიყვანე?!
11 ხორცითა და კანით შემმოსე,ძვლებითა და მყესებით მომქსოვე.+
12 სიცოცხლე მიბოძე და ურყევი იყო შენი სიყვარული* ჩემდამი,მზრუნველობას არ მაკლებდი და მიცავდი.+
13 მაგრამ აი, თურმე რას მიპირებდი!
ვიცი, რომ ამ ყველაფერს შენ მატეხ თავს.
14 ცოდვა რომ ჩამედინა, ხომ დამინახავდი+და ხომ არ დახუჭავდი თვალს ჩემს დანაშაულზე?!
15 თუ რამე დავაშავე, ვაი ჩემს თავს!
მართალიც რომ ვყოფილიყავი, მაინც არ ავწევდი თავს,+რადგან სირცხვილნაჭამი და გატანჯული ვარ.+
16 თავი რომ ავწიო, ლომივით ინადირებ ჩემზე+და კვლავ მომართავ შენს ძალას ჩემ წინააღმდეგ;
17 სხვა მოწმეებსაც დამიპირისპირებდა უფრო განმირისხდები;უბედურებაზე უბედურება დამემატება.
18 რატომ გამომიყვანე საშვილოსნოდან?+
ნეტავ ისე მოვმკვდარიყავი, რომ არავის ვენახე!
19 აღარ ვიარსებებდიდა მუცლიდან პირდაპირ საფლავში მოვხვდებოდი“.
20 ისედაც დღემოკლე ვარ;+ შემეშვას,მომაცილოს მზერა, რომ ცოტა ამოვისუნთქო,+
21 სანამ წავალ იქ, საიდანაც აღარ დავბრუნდები,+სადაც უკუნი სიბნელეა,+
22 სადაც წყვდიადი,
უკუნეთი და უწესრიგობაა,სადაც სინათლეც კი წყვდიადივითაა».
სქოლიოები
^ ებრ. „ხესედ“. იხ. „ურყევი სიყვარული“ („ბიბლიურ სიტყვათა განმარტებანი“).
