Postulasagan 2:1–47
2 Nú var hvítasunnudagur+ runninn upp og lærisveinarnir voru allir samankomnir á einum stað.
2 Skyndilega heyrðist gnýr af himni eins og stormur væri skollinn á og fyllti allt húsið þar sem þeir sátu.+
3 Þá birtist þeim eitthvað sem líktist eldtungum. Þær kvísluðust og settust á hvern og einn þeirra,
4 og þeir fylltust allir heilögum anda+ og fóru að tala á öðrum tungumálum eins og andinn gerði þeim kleift að tala.+
5 Um þessar mundir dvöldust í Jerúsalem guðræknir Gyðingar frá öllum löndum undir himninum.+
6 Fjöldi fólks safnaðist saman þegar hljóðið heyrðist og var forviða því að hver og einn heyrði talað á sínu máli.
7 Fólk var agndofa af undrun og sagði: „Eru þetta ekki allt Galíleumenn+ sem tala?
8 Hvernig stendur á því að við heyrum þá tala móðurmál okkar?
9 Við erum Partar, Medar+ og Elamítar,+ við búum í Mesópótamíu, Júdeu og Kappadókíu, Pontus og skattlandinu Asíu,+
10 Frýgíu og Pamfýlíu, Egyptalandi og héruðum Líbíu í grennd við Kýrene, við erum aðkomin frá Róm, bæði Gyðingar og trúskiptingar,+
11 Kríteyingar og Arabar – og við heyrum þá tala á okkar tungumálum um stórfengleg verk Guðs.“
12 Já, fólkið var allt furðu lostið og ráðvillt og sagði hvað við annað: „Hvað er á seyði?“
13 En aðrir hæddust að þeim og sögðu: „Þau eru drukkin af sætu víni.“*
14 Pétur steig þá fram ásamt þeim ellefu+ og sagði hárri röddu: „Júdeumenn og allir Jerúsalembúar, hlustið og takið vel eftir því sem ég segi.
15 Þetta fólk er ekki drukkið eins og þið haldið enda er ekki nema þriðja stund dags.*
16 Öllu heldur er að rætast það sem Jóel spámaður sagði:
17 ‚„Á síðustu dögum,“ segir Guð, „úthelli ég nokkru af anda mínum yfir alls konar fólk. Synir ykkar og dætur munu spá, ungmenni ykkar munu sjá sýnir og gamalmenni ykkar dreyma drauma.+
18 Jafnvel yfir þræla mína og ambáttir úthelli ég nokkru af anda mínum á þeim dögum og þau munu spá.+
19 Ég geri undur* á himni og tákn á jörð – blóð og eld og reykjarmökk.
20 Sólin breytist í myrkur og tunglið verður sem blóð áður en hinn mikli og dýrlegi dagur Jehóva* kemur.
21 Og allir sem ákalla nafn Jehóva* bjargast.“‘+
22 Ísraelsmenn, heyrið þessi orð: Jesús frá Nasaret var maður sem var sendur af Guði. Það sannaðist greinilega með þeim máttarverkum, undrum og táknum sem Guð lét hann gera á meðal ykkar+ eins og þið sjálfir vitið.
23 Þessi maður var framseldur eins og Guð vissi fyrir og hafði ákveðið,*+ og þið rudduð honum úr vegi með því að láta lögbrjóta* negla hann á staur.+
24 En Guð reisti hann upp.+ Hann leysti hann úr greipum dauðans því að það var ógerlegt að dauðinn héldi honum+
25 enda segir Davíð um hann: ‚Ég hef Jehóva* stöðugt fyrir augum mér. Hann er mér til hægri handar svo að ég missi aldrei fótanna.*
26 Þess vegna gladdist hjarta mitt og tunga mín fagnaði. Ég* mun lifa í von
27 því að þú skilur mig* ekki eftir í gröfinni* né leyfir að trúr þjónn þinn verði rotnun að bráð.+
28 Þú kynntir fyrir mér vegi lífsins. Þú fyllir mig gleði þegar ég er nærri þér.‘*+
29 Bræður og systur, leyfið mér að tala opinskátt við ykkur um ættföðurinn Davíð. Hann dó og var grafinn+ og gröf hans er hér enn þann dag í dag.
30 Hann var spámaður og vissi að Guð hafði svarið honum eið að því að setja afkomanda hans í hásæti hans.+
31 Þess vegna sá hann fyrir og talaði um upprisu Krists, að hann yrði hvorki skilinn eftir í gröfinni* né að hold hans yrði rotnun að bráð.+
32 Þennan Jesú reisti Guð upp og við erum allir vottar þess.+
33 Hann var hafinn upp til hægri handar Guðs+ og fékk heilagan anda frá föðurnum+ eins og lofað var og hefur nú úthellt honum eins og þið sjáið og heyrið.
34 Davíð steig ekki upp til himna en hann segir sjálfur: ‚Jehóva* sagði við Drottin minn: „Sittu mér til hægri handar
35 þar til ég legg óvini þína eins og skemil undir fætur þína.“‘+
36 Öll Ísraelsætt skal því vita með vissu að Guð gerði þennan Jesú, sem þið staurfestuð,+ bæði að Drottni+ og Kristi.“
37 Þegar fólkið heyrði þetta fékk það sting í hjartað og sagði við Pétur og hina postulana: „Menn, bræður, hvað eigum við að gera?“
38 Pétur svaraði: „Iðrist+ og látið öll skírast+ í nafni Jesú Krists til að fá syndir ykkar fyrirgefnar.+ Þá fáið þið heilagan anda að gjöf
39 því að loforðið+ er gefið ykkur og börnum ykkar og öllum sem eru víðs fjarri, öllum sem Jehóva* Guð okkar kallar til sín.“+
40 Hann skýrði málin vandlega með mörgum fleiri orðum, hvatti fólkið og sagði: „Látið bjargast frá þessari spilltu kynslóð.“+
41 Þeir sem tóku fúslega við boðskap hans létu skírast+ og á þeim degi bættust við um 3.000 manns.+
42 Fólkið einbeitti sér síðan að því sem postularnir kenndu og hélt áfram að safnast saman,* borða saman+ og biðja.+
43 Allir fylltust lotningu en postularnir gerðu mörg undur og tákn.+
44 Allir sem tóku trú héldu hópinn og höfðu allt sameiginlegt.
45 Þeir seldu eignir sínar+ og muni og skiptu andvirðinu milli allra, eftir þörfum hvers og eins.+
46 Þeir söfnuðust einhuga saman í musterinu dag eftir dag, borðuðu saman í heimahúsum og skiptu með sér matnum með ánægju og af hjartans einlægni.
47 Þeir lofuðu Guð og nutu velvildar allra. Og Jehóva* bætti daglega við í hópinn nýjum sem létu bjargast.+
Neðanmáls
^ Eða „nýju víni“.
^ Það er, um kl. 9.
^ Það er, fyrirboða.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „og vildi“.
^ Eða „illa menn“.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „ekkert komi mér úr jafnvægi“.
^ Orðrétt „Hold mitt“.
^ Eða „Hades“, það er, sameiginlegri gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Eða „sál mína“.
^ Eða „er fyrir augliti þínu“.
^ Eða „Hades“, það er, sameiginlegri gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Sjá viðauka A5.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „að hafa allt sameiginlegt“.
^ Sjá viðauka A5.