Sálmur 141:1–10
Söngljóð eftir Davíð.
141 Jehóva, ég ákalla þig.+
Komdu fljótt og hjálpaðu mér,+hlustaðu þegar ég kalla til þín.+
2 Bæn mín verði eins og reykelsi+ gert handa þér,+upplyftar hendur mínar eins og kornfórn að kvöldi.+
3 Settu vörð við munn minn, Jehóva,settu varðmann við dyr vara minna.+
4 Láttu hjarta mitt ekki hneigjast að neinu illu,+að ógeðfelldum verkum með illum mönnum.
Megi ég aldrei gæða mér á krásum þeirra.
5 Ef hinn réttláti slær mig er það merki um tryggan kærleika,+ef hann leiðréttir mig er það eins og olía á höfuð mitt+sem ég myndi aldrei afþakka.+
Ég held áfram að biðja, jafnvel þegar hann á erfitt.
6 Þótt dómurum fólksins sé hrint fram af klettihlustar það á mig því að orð mín eru mild.
7 Beinum okkar er tvístrað við grafarmunnann*eins og þegar jörð er plægð og henni rótað upp.
8 En ég horfi til þín, alvaldur Drottinn Jehóva.+
Ég hef leitað athvarfs hjá þér.
Láttu mig ekki týna lífi.
9 Verndaðu mig fyrir gildrunni sem þeir hafa lagt fyrir mig,fyrir snörum illmenna.
10 Hinir illu festast allir í sínum eigin netum+meðan ég geng óhultur fram hjá.
Neðanmáls
^ Hebreska orðið fyrir gröf er hér Sheol, það er, sameiginleg gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.