Fimmta Mósebók 19:1–21
19 Þegar Jehóva Guð þinn eyðir þjóðunum í landinu sem Jehóva Guð þinn gefur þér og þú hefur hrakið þær burt og sest að í borgum þeirra og húsum+
2 skaltu taka frá þrjár borgir í landinu sem Jehóva Guð þinn gefur þér til eignar.+
3 Skiptu landinu sem Jehóva Guð þinn gefur þér til eignar í þrennt og bættu vegina þannig að sá sem verður manni að bana geti flúið til einnar af þessum borgum.
4 Eftirfarandi gildir um þann sem verður manni að bana og flýr þangað til að halda lífi: Ef hann verður náunga sínum óviljandi að bana en hann hataði hann ekki,+
5 til dæmis ef hann fer með honum út í skóg til að safna viði og reiðir öxina til að höggva tré en öxin gengur af skaftinu og lendir á manninum svo að hann deyr, þá á banamaðurinn að flýja til einnar af þessum borgum til að halda lífi.+
6 Ef borgin væri of langt í burtu gæti sá sem á blóðs að hefna+ elt hann uppi, náð honum og drepið hann í reiði sinni.* Hann átti þó ekki skilið að deyja fyrst hann hataði ekki manninn.+
7 Þess vegna segi ég þér: ‚Taktu frá þrjár borgir.‘
8 Jehóva Guð þinn færir út landamæri þín eins og hann sór forfeðrum þínum+ og gefur þér allt landið sem hann lofaði að gefa forfeðrum þínum,+
9 svo framarlega sem þú heldur dyggilega öll þessi boðorð sem ég gef þér í dag, elskar Jehóva Guð þinn og gengur alltaf á vegum hans.+ Þegar land þitt stækkar skaltu bæta þrem borgum við þessar þrjár.+
10 Þannig er komið í veg fyrir að saklausu blóði sé úthellt+ í landinu sem Jehóva Guð þinn gefur þér til eignar og að þú verðir blóðsekur.+
11 En ef maður hatar náunga sinn,+ bíður færis að ráðast á hann og særir hann svo að hann hlýtur bana af og ef maðurinn flýr síðan til einnar af þessum borgum
12 eiga öldungarnir í heimaborg hans að sækja hann þangað og láta hann í hendur hefnandans. Hann skal deyja.+
13 Þú* skalt ekki vorkenna honum heldur skaltu hreinsa Ísrael af sök vegna saklauss blóðs+ svo að þér farnist vel.
14 Þegar þú færð erfðahlut þinn í landinu sem Jehóva Guð þinn gefur þér til eignar máttu ekki færa landamerki nágranna þíns+ þaðan sem forfeðurnir settu þau.
15 Eitt vitni nægir ekki til að sakfella* mann fyrir nokkurt afbrot eða synd sem hann kann að hafa framið.+ Það þarf að staðfesta brotið með framburði tveggja eða þriggja vitna.+
16 Ef einhver ber vitni með illt í huga og sakar annan mann um brot+
17 eiga báðir mennirnir sem eiga hlut að máli að ganga fram fyrir Jehóva, prestana og dómarana sem gegna embætti þá.+
18 Dómararnir eiga að rannsaka málið vandlega+ og ef sá sem bar vitni reynist vera ljúgvottur og hefur borið bróður sinn upplognum sökum
19 skuluð þið fara með hann eins og hann ætlaði að fara með bróður sinn.+ Þið skuluð uppræta hið illa á meðal ykkar.+
20 Fólkið mun frétta það og ekki voga sér að gera nokkuð slíkt framar.+
21 Sýndu* enga meðaumkun:+ Þú skalt láta líf fyrir líf,* auga fyrir auga, tönn fyrir tönn, hönd fyrir hönd og fót fyrir fót.+
Neðanmáls
^ Orðrétt „því að hjarta hans er heitt“.
^ Orðrétt „Auga þitt“.
^ Orðrétt „rísa gegn“.
^ Orðrétt „Auga þitt sýni“.
^ Eða „sál fyrir sál“.