Þriðja Mósebók 24:1–23
24 Jehóva sagði síðan við Móse:
2 „Segðu Ísraelsmönnum að færa þér hreina olíu úr steyttum ólívum til lýsingar svo að stöðugt sé kveikt á lömpunum.+
3 Aron á að sjá til þess að það logi stöðugt frá kvöldi til morguns frammi fyrir Jehóva á lömpunum sem eru í samfundatjaldinu fyrir framan fortjald vitnisburðarins. Þetta er varanlegt ákvæði fyrir ykkur kynslóð eftir kynslóð.
4 Hann á alltaf að sjá um lampana á gullljósastikunni+ sem er frammi fyrir Jehóva.
5 Þú skalt taka fínt mjöl og baka úr því 12 kringlótt brauð. Hvert brauð á að vera úr tveim tíundu hlutum úr efu* af mjöli.
6 Settu þau í tvo stafla, sex í hvorn,+ á borðið úr hreinu gulli sem er frammi fyrir Jehóva.+
7 Þú skalt leggja hreint reykelsi ofan á hvorn staflann og það á að fórna því í stað brauðsins*+ sem eldfórn handa Jehóva.
8 Hvern hvíldardag á hann að stafla brauði frammi fyrir Jehóva.+ Það er varanlegur sáttmáli við Ísraelsmenn.
9 Aron og synir hans eiga að fá það+ og borða það á heilögum stað+ því að það er háheilagur hluti prestsins af eldfórnum Jehóva. Þetta er varanlegt ákvæði.“
10 Meðal Ísraelsmanna var sonur ísraelskrar konu og egypsks manns,+ og hann lenti í slagsmálum við ísraelskan mann í búðunum.
11 Sonur ísraelsku konunnar fór að lastmæla nafninu* og bölva* því.+ Hann var þá leiddur fyrir Móse.+ Móðir hans hét Selómít og var dóttir Díbrí af ættkvísl Dans.
12 Menn settu hann í varðhald þar til úrskurður Jehóva yrði þeim ljós.+
13 Jehóva sagði við Móse:
14 „Farðu með manninn sem bölvaði nafni mínu út fyrir búðirnar. Allir sem heyrðu til hans eiga að leggja hendur sínar á höfuð hans og síðan skal allur söfnuðurinn grýta hann.+
15 Og segðu Ísraelsmönnum: ‚Ef einhver bölvar Guði sínum skal hann svara til saka fyrir synd sína.
16 Sá sem lastmælir nafni Jehóva skal tekinn af lífi.+ Allur söfnuðurinn á að grýta hann. Hvort sem það er útlendingur eða innfæddur maður sem lastmælir nafninu skal hann tekinn af lífi.
17 Ef maður drepur mann* á að taka hann af lífi.+
18 Sá sem drepur skepnu annars manns á að bæta hana, líf fyrir líf.
19 Ef maður veitir náunga sínum áverka skal gera honum það sama og hann gerði hinum,+
20 beinbrot fyrir beinbrot, auga fyrir auga, tönn fyrir tönn. Það á að veita honum sams konar áverka og hann veitti manninum.+
21 Maður sem drepur skepnu á að bæta hana+ en sá sem drepur mann skal tekinn af lífi.+
22 Ein og sömu lög eiga að gilda fyrir ykkur, bæði útlendinga og innfædda,+ því að ég er Jehóva Guð ykkar.‘“
23 Móse sagði Ísraelsmönnum þetta og þeir fóru með manninn sem hafði bölvað nafni Guðs út fyrir búðirnar og grýttu hann.+ Ísraelsmenn gerðu þar með eins og Jehóva hafði gefið Móse fyrirmæli um.
Neðanmáls
^ Tveir tíundu úr efu jafngiltu 4,4 l. Sjá viðauka B14.
^ Eða „sem táknrænum hluta fórnarinnar til að minna á hana“.
^ Eða „formæla“.
^ Það er, nafninu Jehóva eins og sjá má af versi 15 og 16.
^ Eða „verður mannssál að bana“.