Fyrsta Mósebók 43:1–34
43 Hungursneyðin var mikil í landinu.+
2 Þegar þeir höfðu klárað allt kornið sem þeir komu með frá Egyptalandi+ sagði faðir þeirra við þá: „Farið aftur og kaupið handa okkur vistir.“
3 Júda sagði þá við hann: „Maðurinn tók það skýrt fram að við mættum ekki koma aftur til hans nema bróðir okkar væri með okkur.+
4 Ef þú sendir bróður okkar með okkur skulum við fara og kaupa vistir fyrir þig.
5 En ef þú leyfir honum ekki að koma með getum við ekki farið því að maðurinn sagði við okkur: ‚Þið megið ekki koma aftur til mín nema bróðir ykkar sé með ykkur.‘“+
6 Þá spurði Ísrael:+ „Hvers vegna þurftuð þið að koma mér í þessi vandræði? Þurftuð þið endilega að segja manninum að þið ættuð einn bróður enn?“
7 Þeir svöruðu: „Maðurinn spurði beint út um hagi okkar og fjölskyldu okkar. ‚Er faðir ykkar enn á lífi?‘ spurði hann. ‚Eigið þið einn bróður enn?‘ og við sögðum honum eins og var.+ Hvernig gátum við vitað að hann myndi segja: ‚Komið með bróður ykkar hingað‘?“+
8 Júda sagði við Ísrael föður sinn: „Leyfðu drengnum að fara með mér+ og leyfðu okkur að leggja af stað svo að við höldum lífi og deyjum ekki,+ bæði við og þú og börnin okkar.+
9 Ég mun tryggja öryggi hans.+ Ef ég kem ekki með hann aftur til þín og færi þér hann máttu draga mig til ábyrgðar og ég verð sekur við þig* alla ævi.
10 Ef við hefðum ekki beðið svona lengi værum við nú komnir heim í annað sinn.“
11 Þá sagði Ísrael faðir þeirra við þá: „Ef við höfum ekki um annað að velja gerið þá þetta: Fyllið sekki ykkar af bestu afurðum landsins og færið manninum að gjöf:+ lítið eitt af balsami+ og hunangi, sólrósarkvoðu, kvoðuríkan börk,+ pistasíuhnetur og möndlur.
12 Takið með ykkur tvöfalda fjárhæð og farið aftur með peningana sem voru settir efst í pokana ykkar.+ Kannski var um mistök að ræða.
13 Takið bróður ykkar og farið aftur til mannsins.
14 Megi almáttugur Guð vekja með manninum meðaumkun í ykkar garð svo að hann leyfi hinum bróður ykkar og Benjamín að fara með ykkur heim. En ef svo fer að ég missi syni mína þá fer sem fer.“+
15 Mennirnir tóku gjöfina og tvöfalda fjárhæð og lögðu af stað til Egyptalands með Benjamín. Þar gengu þeir aftur á fund Jósefs.+
16 Þegar Jósef sá að Benjamín var með þeim sagði hann við ráðsmann sinn: „Farðu með mennina inn í húsið, slátraðu dýrum og eldaðu mat því að mennirnir eiga að borða með mér hádegisverð.“
17 Maðurinn gerði þegar í stað eins og Jósef sagði+ og fór með þá inn í hús hans.
18 En mennirnir urðu hræddir þegar þeir voru leiddir þangað og sögðu: „Það er vegna peninganna sem voru settir aftur í pokana okkar í fyrra skiptið að við erum leiddir hingað. Nú ætla þeir að ráðast á okkur og gera okkur að þrælum og taka asna okkar!“+
19 Þeir sneru sér þá að ráðsmanni Jósefs við inngang hússins
20 og sögðu: „Afsakið, herra. Við komum hingað í fyrra skiptið til að kaupa vistir.+
21 En þegar við komum á gististað og opnuðum pokana okkar sáum við að peningar hvers og eins voru efst í poka hans, öll upphæðin,+ og nú erum við komnir til að skila peningunum.
22 Og við erum auk þess með peninga til að kaupa vistir. Við vitum ekki hver kom peningunum fyrir í pokunum.“+
23 „Engar áhyggjur,“ svaraði ráðsmaðurinn. „Þið hafið ekkert að óttast. Guð ykkar og Guð föður ykkar lét fjársjóð í sekki ykkar. Peningarnir ykkar rötuðu í mínar hendur.“ Síðan leiddi hann Símeon út til þeirra.+
24 Maðurinn fór með þá inn í hús Jósefs og gaf þeim vatn til að þvo fætur sína og fóður handa ösnunum.
25 Þeir tóku fram gjöfina+ til að hafa hana tilbúna þegar Jósef kæmi í hádeginu því að þeir höfðu heyrt að þeir ættu að borða hádegisverð þarna.+
26 Þegar Jósef kom inn í húsið gáfu þeir honum gjöfina og féllu fram fyrir honum.+
27 Hann spurði hvernig þeir hefðu það og bætti við: „Hvernig líður öldruðum föður ykkar sem þið minntust á? Er hann enn á lífi?“+
28 „Þjóni þínum, föður okkar, líður vel,“ svöruðu þeir. „Hann er enn á lífi.“ Síðan hneigðu þeir sig og lutu honum.+
29 Þegar hann kom auga á Benjamín bróður sinn, son móður sinnar,+ spurði hann: „Er þetta yngsti bróðir ykkar sem þið sögðuð mér frá?“+ Hann bætti við: „Guð sýni þér velvild, sonur minn.“
30 Jósef gat ekki lengur hamið tilfinningar sínar í garð bróður síns og var við það að bresta í grát. Hann rauk því burt og fór inn í herbergi þar sem hann gat verið út af fyrir sig og grét þar.+
31 Eftir að hafa jafnað sig þvoði hann sér í framan, kom út aftur og sagði: „Berið fram matinn.“
32 Þeir báru þá á borð, sér fyrir hann, sér fyrir þá og sér fyrir Egyptana sem voru með honum, en Egyptar geta ekki setið til borðs með Hebreum því að það er andstyggilegt í augum þeirra.+
33 Bræðrunum* var vísað til sætis andspænis honum eftir aldri, frá frumburðinum eftir frumburðarrétti hans+ til hins yngsta, og þeir horfðu undrandi hver á annan.
34 Hann sendi skammta frá sínu borði til þeirra en skammtur Benjamíns var fimm sinnum stærri en hinna.+ Og þeir átu og drukku með honum þar til þeir urðu saddir.
