Postulasagan 2:1–47
2 Nú var hvítasunnudagur runninn upp og lærisveinarnir voru allir samankomnir á einum stað.
2 Skyndilega heyrðist gnýr af himni eins og stormur væri skollinn á og fyllti allt húsið þar sem þeir sátu.
3 Þá birtist þeim eitthvað sem líktist eldtungum. Þær kvísluðust og settust á hvern og einn þeirra,
4 og þeir fylltust allir heilögum anda og fóru að tala á öðrum tungumálum eins og andinn gerði þeim kleift að tala.
5 Um þessar mundir dvöldust í Jerúsalem guðræknir Gyðingar frá öllum löndum undir himninum.
6 Fjöldi fólks safnaðist saman þegar hljóðið heyrðist og var forviða því að hver og einn heyrði talað á sínu máli.
7 Fólk var agndofa af undrun og sagði: „Heyrið þið! Eru þetta ekki allt Galíleumenn sem tala?
8 Hvernig stendur þá á því að við heyrum þá tala móðurmál okkar?
9 Við erum Partar, Medar og Elamítar, við búum í Mesópótamíu, Júdeu og Kappadókíu, Pontus og skattlandinu Asíu,
10 Frýgíu og Pamfýlíu, Egyptalandi og héruðum Líbýu í grennd við Kýrene, við erum aðkomin frá Róm, bæði Gyðingar og trúskiptingar,
11 Kríteyingar og Arabar – og við heyrum þá tala á okkar tungumálum um stórfengleg verk Guðs.“
12 Já, fólkið var allt furðu lostið og ráðvillt og sagði hvert við annað: „Hvað er á seyði?“
13 En aðrir hæddust að þeim og sögðu: „Þau eru drukkin af sætu víni.“*
14 Pétur steig þá fram ásamt þeim ellefu og sagði hárri röddu: „Júdeumenn og allir Jerúsalembúar, hlustið og takið vel eftir því sem ég segi.
15 Þetta fólk er ekki drukkið eins og þið haldið enda er ekki nema þriðja stund dags.*
16 Öllu heldur er að rætast það sem Jóel spámaður sagði:
17 ‚„Á síðustu dögum,“ segir Guð, „mun ég úthella nokkru af anda mínum yfir alls konar fólk. Synir ykkar og dætur munu spá, ungmenni ykkar munu sjá sýnir og gamalmenni ykkar dreyma drauma.
18 Ég úthelli jafnvel nokkru af anda mínum yfir þræla mína og ambáttir á þeim dögum og þau munu spá.
19 Ég geri undur* á himni og tákn á jörð – blóð og eld og reykjarmökk.
20 Sólin breytist í myrkur og tunglið verður sem blóð áður en hinn mikli og dýrlegi dagur Jehóva* kemur.
21 Og allir sem ákalla nafn Jehóva* bjargast.“‘
22 Ísraelsmenn, heyrið þessi orð: Jesús frá Nasaret var maður sem var sendur af Guði. Það sannaðist greinilega með þeim máttarverkum, undrum og táknum sem Guð lét hann gera á meðal ykkar eins og þið sjálfir vitið.
23 Þessi maður var framseldur eins og Guð vissi fyrir og hafði ákveðið,* og þið rudduð honum úr vegi með því að láta lögbrjóta* negla hann á staur.
24 En Guð reisti hann upp með því að leysa hann úr greipum dauðans því að það var ógerlegt að dauðinn héldi honum
25 enda segir Davíð um hann: ‚Ég hef Jehóva* stöðugt fyrir augum mér.* Hann er mér til hægri handar svo að ekkert komi mér úr jafnvægi.
26 Þess vegna gladdist hjarta mitt og tunga mín fagnaði. Ég* mun lifa í von
27 því að þú skilur mig* ekki eftir í gröfinni* né leyfir að trúr þjónn þinn verði rotnun að bráð.
28 Þú kynntir fyrir mér vegi lífsins. Þú fyllir mig gleði þegar ég er nærri þér.‘*
29 Bræður og systur, leyfið mér að tala opinskátt við ykkur um ættföðurinn Davíð. Hann dó og var grafinn og gröf hans er hér enn þann dag í dag.
30 Hann var spámaður og vissi að Guð hafði svarið honum eið að því að setja afkomanda* hans í hásæti hans.
31 Þess vegna sá hann fyrir og talaði um upprisu Krists, að hann yrði hvorki skilinn eftir í gröfinni* né að hold hans yrði rotnun að bráð.
32 Þennan Jesú reisti Guð upp og við erum allir vottar þess.
33 Hann var hafinn upp til hægri handar Guðs og fékk heilagan anda frá föðurnum eins og lofað var og hefur því úthellt honum eins og þið sjáið og heyrið.
34 Davíð steig ekki upp til himna en hann segir sjálfur: ‚Jehóva* sagði við Drottin minn: „Sittu mér til hægri handar
35 þar til ég legg óvini þína eins og skemil undir fætur þína.“‘
36 Öll Ísraelsætt skal því vita með vissu að Guð gerði þennan Jesú, sem þið staurfestuð, bæði að Drottni og Kristi.“
37 Þegar fólkið heyrði þetta fékk það sting í hjartað og sagði við Pétur og hina postulana: „Menn, bræður, hvað eigum við að gera?“
38 Pétur svaraði: „Iðrist og látið öll skírast í nafni Jesú Krists til að fá syndir ykkar fyrirgefnar. Þá fáið þið heilagan anda að gjöf
39 því að loforðið er gefið ykkur og börnum ykkar og öllum sem eru víðs fjarri, öllum sem Jehóva* Guð okkar kallar til sín.“
40 Hann skýrði málin vandlega með mörgum fleiri orðum, hvatti fólkið og sagði: „Látið bjargast frá þessari spilltu kynslóð.“
41 Þeir sem tóku fúslega við boðskap hans létu skírast og á þeim degi bættust við um 3.000 manns.*
42 Fólkið einbeitti sér síðan að því sem postularnir kenndu og hélt áfram að safnast saman,* borða saman og biðja.
43 Allir* fylltust lotningu en postularnir gerðu mörg undur og tákn.
44 Allir sem tóku trú héldu hópinn og höfðu allt sameiginlegt.
45 Þeir seldu eignir sínar og muni og skiptu andvirðinu milli allra, eftir þörfum hvers og eins.
46 Þeir söfnuðust einhuga saman í musterinu dag eftir dag, borðuðu saman í heimahúsum og skiptu með sér matnum með ánægju og af hjartans einlægni.
47 Þeir lofuðu Guð og nutu velvildar allra. Og Jehóva* bætti daglega við í hópinn nýjum sem létu bjargast.
Neðanmáls
^ Eða „nýju víni“.
^ Það er, um kl. 9.
^ Það er, fyrirboða.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „og vildi“.
^ Eða „illa menn“.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „frammi fyrir mér“.
^ Orðrétt „Hold mitt“.
^ Eða „sál mína“.
^ Eða „Hades“, það er, sameiginlegri gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Eða „er fyrir augliti þínu“.
^ Orðrétt „mann af ávexti lenda“.
^ Eða „Hades“, það er, sameiginlegri gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „sálir“.
^ Eða „höfðu allt sameiginlegt“.
^ Eða „Allar sálir“.
^ Sjá orðaskýringar.
