Fyrra bréfið til Korintumanna 13:1–13

  • Kærleikurinn – langtum betri leið (1–13)

13  Þótt ég talaði tungumál manna og engla en hefði ekki kærleika væri ég glymjandi gong eða skellandi málmgjöll.*  Þótt ég hefði spádómsgáfu, skildi alla heilaga leyndardóma, byggi yfir allri þekkingu og hefði svo sterka trú að flytja mætti fjöll en hefði ekki kærleika væri ég ekki neitt.*  Og þótt ég seldi allar eigur mínar til að gefa öðrum að borða og fórnaði lífi mínu til að stæra mig af því en hefði ekki kærleika væri ég engu bættari.  Kærleikurinn er þolinmóður* og góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki. Hann gortar ekki, er ekki montinn,  hegðar sér ekki ósæmilega,* hugsar ekki um eigin hag, er ekki reiðigjarn. Hann heldur ekki reikning yfir rangindi.  Hann gleðst ekki yfir ranglæti en fagnar sannleikanum.  Hann umber allt, trúir öllu, vonar allt, er þolgóður í öllu.  Kærleikurinn bregst aldrei. En spádómsgáfur munu taka enda, tungur* þagna og þekking líða undir lok  því að þekking okkar er takmörkuð og það sem við spáum er takmarkað. 10  En þegar hið fullkomna kemur hverfur það sem er takmarkað. 11  Þegar ég var barn talaði ég eins og barn, hugsaði eins og barn og ályktaði eins og barn, en núna er ég fullorðinn maður og hef sagt skilið við einkenni barnsins. 12  Nú sjáum við ógreinilegar útlínur eins og í málmspegli en þá munum við sjá skýrt eins og augliti til auglitis. Núna hef ég takmarkaða þekkingu en þá verður þekking mín fullkomin,* alveg eins og Guð gerþekkir mig. 13  Þetta þrennt varir þó: trú, von og kærleikur, en kærleikurinn er þeirra mestur.

Neðanmáls

Gong og málmgjöll eru slagverkshljóðfæri.
Eða „væri ég einskis nýtur“.
Eða „langlyndur“.
Eða „ruddalega“.
Það er, að tala önnur tungumál fyrir kraftaverk.
Eða „nákvæm“.