1 Սամուել 1։1-28
1 Եփրեմի+ լեռնային շրջանում՝ Ռամաթայիմ-Սոֆիմում,*+ Եղկանա+ անունով մի մարդ էր ապրում, ով Սուֆի որդի Թովուի որդի Եղիուսի որդի Հերոամի որդին էր: Նա եփրեմցի էր:
2 Եղկանան երկու կին ուներ. մեկի անունը Աննա էր, իսկ մյուսինը՝ Փենանա: Փենանան երեխաներ ուներ, իսկ Աննան երեխա չուներ:
3 Եղկանան ամեն տարի իր քաղաքից գնում էր Սելով, որ երկրպագեր Զորքերի տեր Եհովային* և նրան զոհ մատուցեր:+ Այնտեղ Հեղիի երկու որդիները՝ Օֆնին ու Փենեհեսը,+ Եհովային ծառայում էին որպես քահանա:+
4 Մի օր, երբ Եղկանան զոհ մատուցեց, նա իր կնոջը՝ Փենանային, և նրա բոլոր տղաներին ու աղջիկներին դրանից մի քանի բաժին տվեց,+
5 իսկ Աննային առանձնահատուկ բաժին տվեց, քանի որ նրան շատ-շատ էր սիրում, թեև Եհովան նրան երեխաներ չէր պարգևել:*
6 Փենանան* անընդհատ ծաղրում էր Աննային, որպեսզի նա ցավ զգար այն պատճառով, որ Եհովան իրեն երեխաներ չէր տվել:
7 Նա այդպես էր անում նաև, երբ ամեն տարի իրենք գնում էին Եհովայի տուն:+ Փենանան ծաղրում էր Աննային այն աստիճան, որ նա լաց էր լինում ու ոչինչ չէր ուտում:
8 Ուստի Աննայի ամուսինը՝ Եղկանան, ասաց նրան. «Ա՛ննա, ինչո՞ւ ես լաց լինում ու ոչինչ չես ուտում: Ինչո՞ւ է սիրտդ տխուր: Մի՞թե ես քեզ համար տասը որդուց առավել չեմ»:
9 Երբ նրանք Սելովում կերան ու խմեցին, Աննան վեր կացավ գնաց: Այդ ժամանակ Հեղի քահանան Եհովայի տաճարի*+ մուտքի մոտ իր տեղում նստած էր:
10 Աննան խիստ դառնացած էր. նա սկսեց աղոթել Եհովային+ ու աղիողորմ լաց լինել:
11 Նա երդվեց՝ ասելով. «Ո՛վ Զորքերի տեր Եհովա, եթե նայես քո աղախնի տառապանքին ու հիշես ինձ, եթե չմոռանաս քո աղախնին և մի տղա երեխա պարգևես,+ նրան քեզ կտամ, Եհո՛վա, որ իր ողջ կյանքում քեզ ծառայի, և նրա գլխին ածելի չի դիպչի»:+
12 Մինչ նա երկար աղոթում էր Եհովային, Հեղին հետևում էր նրա շուրթերի շարժմանը:
13 Աննան իր մտքում* էր խոսում. նրա ձայնը չէր լսվում, միայն շուրթերն էին դողդողում: Ուստի Հեղին կարծեց, թե նա հարբած է,
14 և ասաց նրան. «Ի՞նչ ես անում այստեղ հարբած: Գնա՛ սթափվիր»:
15 Աննան պատասխանեց. «Ո՛չ, տե՛ր իմ, ես գինի կամ ուրիշ ոգելից խմիչք չեմ խմել: Ես խիստ վշտացած եմ* և սիրտս եմ դատարկում Եհովայի առաջ:+
16 Քո աղախնին անպիտան կին մի՛ համարիր. այս ամբողջ ընթացքում իմ մեծ վշտի ու տառապանքի պատճառով էի այդպես խոսում»:
17 Այդ ժամանակ Հեղին ասաց. «Գնա խաղաղությամբ, և թող Իսրայելի Աստվածը քեզ տա այն, ինչ խնդրեցիր իրենից»:+
18 Աննան ասաց. «Թող աղախինդ արժանանա քո բարեհաճությանը»: Հետո գնաց, սկսեց ուտել և այլևս չտրտմեց:*
19 Վաղ առավոտյան Եղկանան և իր ընտանիքի անդամները վեր կացան ու խոնարհվեցին Եհովայի առաջ, ինչից հետո վերադարձան տուն՝ Ռամա:+ Եղկանան հարաբերություն ունեցավ իր կնոջ՝ Աննայի հետ: Եհովան ուշադրություն դարձրեց* Աննային,+
20 և նա հղիացավ: Ռամա վերադառնալուց հետո մեկ տարի էլ չանցավ, որ նա որդի ծնեց: Աննան երեխայի անունը+ Սամուել* դրեց՝ ասելով. «Եհովայից եմ խնդրել նրան»:
21 Որոշ ժամանակ անց Եղկանան իր ամբողջ ընտանիքով գնաց, որ Եհովային մատուցի տարեկան զոհը+ և երդման համաձայն տրվող իր ընծան:
22 Բայց Աննան չգնաց:+ Նա ասաց իր ամուսնուն. «Հենց որ տղան կաթից կտրվի, նրան կտանեմ Եհովայի տուն,* ու նա ընդմիշտ այնտեղ կմնա»:+
23 Աննայի ամուսինը՝ Եղկանան, ասաց նրան. «Արա այն, ինչ ճիշտ ես համարում:* Մնա տանը, մինչև որ նրան կաթից կտրես: Թող Եհովան իրականացնի քո ասածը»: Աննան մնաց տանը և կերակրեց իր որդուն, մինչև եկավ նրան կաթից կտրելու ժամանակը:
24 Երբ նա երեխային կաթից կտրեց, նրան տարավ Սելով: Աննան իր հետ վերցրեց երեք տարեկան մի ցուլ, մեկ արդու* ալյուր, գինով լի մի մեծ սափոր+ և տղայի հետ գնաց Եհովայի տուն՝ Սելով:+
25 Ապա ցուլը մորթեցին և տղային Հեղիի մոտ տարան:
26 Աննան ասաց. «Ներիր ինձ, տե՛ր իմ: Տե՛ր իմ,* ես այն կինն եմ, որը կանգնել էր այստեղ՝ քեզ մոտ, և աղոթում էր Եհովային:+
27 Ես այս տղայի համար էի աղոթում, ու Եհովան տվեց ինձ այն, ինչ խնդրեցի իրենից:+
28 Հիմա ես նրան Եհովային եմ փոխ տալիս: Իր ողջ կյանքում նա Եհովային կպատկանի»:
Եվ նա* այնտեղ խոնարհվեց Եհովայի առաջ:
Ծանոթագրություններ
^ Կամ՝ «Արիմաթեմ-Սոֆիմում», «Ռամայում, Սուֆի սերունդներից»:
^ Կամ՝ «խոնարհվեր Զորքերի տեր Եհովայի առաջ»:
^ Բռց.՝ «փակել էր նրա արգանդը»:
^ Կամ՝ «Նրան մրցակից կինը»:
^ Այսինքն՝ խորանի:
^ Բռց.՝ «սրտում»:
^ Կամ՝ «ոգով վշտացած եմ»:
^ Բռց.՝ «և նրա երեսը այլևս չտրտմեց»:
^ Բռց.՝ «հիշեց»:
^ Նշանակում է «Աստծու անունը»:
^ Բռց.՝ «կտանեմ նրան, որ ներկայանա Եհովայի առաջ»:
^ Բռց.՝ «ինչ հաճելի է քո աչքերին»:
^ Մոտ 22 լ: Տես հավելված Բ14:
^ Կամ՝ «Երդվում եմ, տե՛ր իմ»:
^ Ակներևաբար, խոսքը Եղկանայի մասին է:
