پیدایش ۲۵:۱-۳۴
۲۵ ابراهیم زنی دیگر گرفت که اسمش قِطوره بود.
۲ بعدها، او برای ابراهیم فرزندانی به نام‌های زِمران، یُقشان، مِدان، مِدیان،+ یِشباق و شوحا + به دنیا آورد.
۳ یُقشان صاحب پسرانی شد و اسم آن‌ها را شِبا و دِدان گذاشت.
پسران دِدان، اَشوریم، لِطوشیم و لِئومیم بودند.
۴ پسران مِدیان، عِفه، عیفِر، حَنوک، اَبیداع و اِلداعه بودند.
همهٔ این‌ها پسران قِطوره بودند.
۵ بعدها ابراهیم تمام دارایی‌اش را به اسحاق داد،+
۶ اما به پسران زنان دیگرش* هم هدایایی داد و وقتی هنوز زنده بود آن پسران را از پسرش اسحاق دور کرد + و به مشرق‌زمین فرستاد.
۷ ابراهیم ۱۷۵ سال عمر کرد.
۸ او پس از عمری طولانی و رضایت‌بخش، نفس آخرش را کشید و در پیری مرد و به اجدادش پیوست.*
۹ پسرانش اسحاق و اسماعیل، او را در غار مَکفیله دفن کردند. این غار نزدیک مَمری + و در زمین عِفرون، پسر صوحَرِ حیتّی بود؛
۱۰ یعنی در همان زمینی که ابراهیم از حیتّیان خریده بود. بنابراین ابراهیم در کنار همسرش سارا دفن شد.+
۱۱ بعد از مرگ ابراهیم، خدا به پسر او اسحاق + که نزدیک بِئِرلَحی‌رُئی زندگی می‌کرد،+ مثل گذشته برکت می‌داد.
۱۲ این است شجره‌نامهٔ* اسماعیل،+ پسر ابراهیم که هاجَرِ مصری،+ کنیز سارا برای او به دنیا آورد.
۱۳ این‌ها پسران اسماعیل هستند که نام قبیله‌هایشان از اسم خودشان گرفته شده است: نِبایوت که نخست‌زادهٔ اسماعیل بود،+ قیدار،+ اَدبِئیل، مِبسام،+
۱۴ مِشماع، دومه، مَسّا،
۱۵ حَدَد، تیما، یِطور، نافیش و قِدِمه.
۱۶ از هر کدام از این ۱۲ پسر اسماعیل قبیله‌ای به نام خودشان به وجود آمد. آن‌ها ۱۲ رئیس بودند که محل سکونت و اردوگاهشان* هم به نام خودشان خوانده می‌شد.+
۱۷ اسماعیل ۱۳۷ سال عمر کرد. او نفس آخرش را کشید و مرد و به اجدادش پیوست.*
۱۸ نوادگان او بین آشور و حَویله + در کنار شور + که نزدیک مصر بود، ساکن شدند. آن‌ها نزدیک برادرانشان زندگی می‌کردند.*+
۱۹ این هم شجره‌نامهٔ اسحاق، پسر ابراهیم است.+
ابراهیم صاحب پسری شد و اسم او را اسحاق گذاشت.
۲۰ اسحاق در ۴۰ سالگی با رِبِکا که دختر بِتوئیلِ اَرامی + از فَدّان‌اَرام و خواهر لابانِ اَرامی بود، ازدواج کرد.
۲۱ رِبِکا نازا بود و اسحاق مرتباً برای او به یَهُوَه دعا* می‌کرد. یَهُوَه هم به درخواست او جواب داد و همسرش رِبِکا باردار شد.
۲۲ پسرانی که در رَحِم او بودند با همدیگر درگیر شدند.+ برای همین، رِبِکا به خودش گفت: «اگر باید به این شکل سختی بکشم، دیگر نمی‌خواهم زنده بمانم.» بعد، از یَهُوَه پرسید که چرا این اتفاق می‌افتد.
۲۳ یَهُوَه به او گفت: «در رَحِم تو دو پسر* هستند + که از آن‌ها دو قوم مختلف به وجود می‌آید.+ یکی از دیگری قوی‌تر خواهد بود + و پسر بزرگ‌تر به پسر کوچک‌تر خدمت خواهد کرد!»+
۲۴ وقتی زمان زایمان رِبِکا رسید، مشخص شد که واقعاً در رَحِمش دوقلو دارد!
۲۵ پسر اول که به دنیا آمد، کاملاً سرخ‌رنگ و بدنش مثل پوستِ پشمی بود.+ پس اسم او را عیسو*+ گذاشتند.
۲۶ بعد از آن، برادرش به دنیا آمد که پاشنهٔ عیسو را با دستش گرفته بود.+ پس اسم او را یعقوب*+ گذاشتند. اسحاق ۶۰ ساله بود که رِبِکا آن دو پسر را به دنیا آورد.
۲۷ وقتی آن دو پسر بزرگ شدند، عیسو شکارچی ماهری شد + و مرد بیابان بود، اما یعقوب شخصی بی‌عیب بود و چادرنشینی می‌کرد.+
۲۸ اسحاق عیسو را دوست داشت، چون از گوشت حیواناتی که او شکار می‌کرد می‌خورد. اما رِبِکا یعقوب را دوست داشت.+
۲۹ یک روز که یعقوب آش می‌پخت، عیسو خسته و ناتوان از بیابان برگشت.
۳۰ پس به یعقوب گفت: «لطفاً عجله کن و کمی از آن آش سرخ که آماده کرده‌ای به من بده،* چون از گرسنگی نا ندارم!» برای همین، اسم دیگر عیسو، اَدوم*+ بود.
۳۱ یعقوب در جواب گفت: «اول حق نخست‌زادگی‌ات را به من بفروش!»+
۳۲ عیسو گفت: «چیزی نمانده که از گرسنگی بمیرم! حق نخست‌زادگی به چه درد من می‌خورد؟»
۳۳ یعقوب به او گفت: «اول برایم قسم بخور!» عیسو هم قسم خورد و حق نخست‌زادگی‌اش را به یعقوب فروخت.+
۳۴ بعد از آن، یعقوب آشِ عدس را با مقداری نان به عیسو داد. عیسو هم خورد و سیر شد و بعد بلند شد و آنجا را ترک کرد. به این شکل، عیسو حق نخست‌زادگی‌اش را بی‌ارزش* شمرد.
پاورقی‌ها
^ واژه‌نامه: «زنان ثانوی.»
^ اصطلاحی شاعرانه برای توصیف مرگ.
^ یا: «تاریخچهٔ نسل.»
^ یا: «اردوگاه حصاردار.»
^ اصطلاحی شاعرانه برای توصیف مرگ.
^ یا احتمالاً: «آن‌ها در دشمنی با همهٔ برادرانشان به سر بردند.»
^ یا: «التماس.»
^ تحت‌اللفظی: «ملت.»
^ یعنی: «پرمو.»
^ یعنی: «کسی که پاشنه را محکم می‌گیرد؛ تصاحب‌گر.»
^ تحت‌اللفظی: «از آن سرخ، همین سرخ به من بده.»
^ یعنی: «سرخ.»
^ یا: «خوار.»
