نامهٔ يعقوب ۱:۱-۲۷
۱ از طرف يعقوب، غلام خدا و سَرورمان عيسی مسيح، به ۱۲ طايفه‌ای كه در همه جا پراكنده‌اند.
سلام.
۲ برادران من، رويارويی با سختی‌های* گوناگون را كمال شادی بشماريد،
۳ چون می‌دانيد وقتی ايمانتان اين گونه در سختی‌ها* آزموده می‌شود، پايداری به بار می‌آورد.
۴ پس بگذاريد پايداری كار خود را به انجام رساند تا شما كامل و از هر جهت بی‌عيب شويد و هيچ كمبودی نداشته باشيد.
۵ بنابراين، اگر كسی از شما محتاج حكمت است، پيوسته آن را از خدا طلب كند و به او عطا خواهد شد؛ چون او خدايی است كه به همه با سخاوت و بدون سرزنش* عطا می‌كند.
۶ اما شخص بايد پيوسته با ايمان طلب نمايد و هيچ شک نكند؛ زيرا كسی كه به خود ترديد راه می‌دهد، همچون موج درياست كه با وزش باد به اين سو و آن سو رانده می‌شود.
۷ در واقع، چنين شخصی نبايد انتظار داشته باشد كه از يَهُوَه* چيزی دريافت كند،
۸ او شخصی دودل و در همهٔ راه‌های خود بی‌ثبات است.
۹ بگذار برادرِ حقير* از سرافراز شدن خود شاد باشد*
۱۰ و ثروتمند از حقير شدن خود، چون ثروتمندان همچون گُل صحرا از ميان خواهند رفت.
۱۱ همان طور كه خورشيد با گرمای سوزان خود طلوع می‌كند و گياه را خشک می‌سازد و گُل آن ريخته، زيبايی‌اش بر باد می‌رود، ثروتمند نيز حين فعاليت‌های خود از ميان خواهد رفت.
۱۲ خوشا به حال آن كه در سختی* پايدار بماند؛ زيرا هنگامی كه از آزمايش سربلند بيرون آيد، تاج حيات را خواهد يافت. اين تاج را يَهُوَه* به كسانی كه همواره او را دوست می‌دارند، وعده داده است.
۱۳ وقتی كسی با آزمايشی روبرو می‌شود، نگويد: «خدا مرا آزمايش می‌كند.» زيرا همان طور كه نمی‌توان خدا را به عملی بد وسوسه كرد،* او نيز كسی را به عملی بد وسوسه نمی‌كند.
۱۴ اما كسی كه با آزمايشی روبرو می‌شود، مجذوب* و فريفتهٔ اميال خود می‌گردد.
۱۵ سپس اگر ميل او بارور شود، گناه را می‌زايد و اگر گناه به انجام رسد، مرگ به بار می‌آورد.
۱۶ برادران عزيزم، گمراه مشويد.
۱۷ هر بخشش نيكو و هر موهبت كامل از بالاست و از پدر نورهای آسمانی عطا می‌شود. او تغيير نمی‌كند و دگرگون نمی‌شود؛ همچون سايه‌هايی نيست كه پيوسته در حال جنبش و تغييرند.
۱۸ اين خواست او بود كه ما با كلام حقيقت، هستی يابيم تا به نوعی نوبر آفريده‌های او گرديم.
۱۹ برادران عزيز من، اين را بدانيد: هر كس بايد در شنيدن تند، در گفتن كُند و در خشم آهسته باشد؛
۲۰ زيرا خشم انسان، آنچه را از ديد خدا درست است،* به بار نمی‌آورد.
۲۱ پس هر كثيفی و هر اثری از بدی* را از خود دور كنيد و با ملايمت پذيرای كاشته شدن كلامی باشيد كه می‌تواند جانتان را نجات بخشد.
۲۲ شما به كلام عمل كنيد و فقط شنوندهٔ آن مباشيد؛ شنونده‌ای كه خود را با استدلال نادرست فريب می‌دهد؛
۲۳ زيرا اگر كسی كلام را بشنود و به آن عمل نكند، همچون كسی است كه صورت خود را در آينه می‌نگرد
۲۴ و با اين كه خود را می‌بيند، به محض اين كه از جلوی آينه كنار می‌رود، فراموش می‌كند كه چگونه شخصی است.
۲۵ اما كسی كه به شريعتِ كاملِ آزادی‌بخش* با دقت می‌نگرد و از اين تلاش خود دست نمی‌كشد، شنونده‌ای فراموشكار نخواهد بود، بلكه به كلام عمل می‌كند و در اين راه شادمان خواهد بود.
۲۶ اگر كسی بپندارد كه پرستندهٔ خداست،* اما مهار زبان خود را محكم به دست نگيرد، دل خود را می‌فريبد و پرستش او بيهوده است.
۲۷ آن پرستش* كه از ديد پدر ما خدا، پاک و به دور از آلودگی است، اين است كه از يتيمان و بيوه‌زنان در مصيبت‌هايشان مراقبت كنيم و خود را از آلايش دنيا دور نگاه داريم.
پاورقی‌ها
^ يا: «آزمايش‌های».
^ يا: «آزمايش‌های».
^ يا: «بدون عيبجويی».
^ اين يكی از ۲۳۷ مرتبه‌ای است كه نام خدا «يَهُوَه» در اين ترجمه به كار رفته است؛ رجوع به واژه‌نامه.
^ در اينجا منظور شخص تهيدست يا كسی است كه از نظر اجتماعی در مقامی پايين قرار دارد.
^ يا: «به سرافراز شدن خود افتخار كند».
^ يا: «آزمايش».
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ يا: «زيرا خدا از بدی به دور است».
^ يا: «طعمه».
^ تحت‌اللفظی: «عدالت خدا».
^ يا احتمالاً: «بدی‌های بسيار».
^ يا: «شريعت كاملی كه به آزادی تعلق دارد»؛ منظور از «شريعت كامل» كل كلام خداست.
^ يا: «متديّن است».
^ يا: «مذهبی».
