میکاه ۷‏:‏۱‏-‏۲۰

  • وضعيت اخلاقیِ بد اسرائيليان ‏(‏۱-‏۶‏)‏

    • اهل خانهٔ شخص،‏ دشمن او می‌شوند ‏(‏۶‏)‏

  • ‏‹من صبورانه در انتظار می‌مانم› ‏(‏۷‏)‏

  • رفع اتهام از قوم خدا ‏(‏۸-‏۱۳‏)‏

  • دعای ميكاه و ستايش خدا ‏(‏۱۴-‏۲۰‏)‏

    • جواب يَهُوَه ‏(‏۱۵-‏۱۷‏)‏

    • ‏‹كدام خدا مثل يَهُوَه است؟‏› ‏(‏۱۸‏)‏

۷  وای بر من!‏من مثل کسی شده‌ام که بعد از زمان برداشت میوه‌های تابستانی،‏و بعد از برداشت انگور و جمع‌آوری باقی‌ماندهٔ خوشه‌های انگور،‏نه خوشهٔ انگوری برای خوردن پیدا می‌کند،‏نه نوبر انجیری که آرزوی خوردنش را داشته باشد.‏ ۲  هیچ آدم وفاداری روی زمین پیدا نمی‌شود،‏و هیچ شخص درستکاری بین مردم دیده نمی‌شود.‏+ همه برای ریختن خون در کمین نشسته‌اند،‏+ و همنوع خود را با تور صید می‌کنند.‏ ۳  دست‌هایشان در انجام کارهای بد مهارت دارند؛‏+امیران قوم درخواست‌هایی دارند،‏و قاضی‌ها رشوه می‌خواهند؛‏+افراد سرشناس خواسته‌هایشان را به آن‌ها می‌گویند،‏+و با همکاری آن‌ها،‏ آن خواسته‌ها را عملی می‌کنند.‏* ۴  بهترین کسی که بین آن‌هاست مثل خار است،‏و درستکارترین آن‌ها بدتر از بوتهٔ خار.‏ اما روز مجازات تو که دیده‌بان‌هایت از آن صحبت کردند خواهد آمد،‏+ و مردم به وحشت خواهند افتاد.‏+ ۵  به همنشین خود اطمینان نکن،‏و به دوست نزدیکت اعتماد نکن.‏+ مراقب باش به کسی که در آغوشت می‌خوابد چه می‌گویی؛‏ ۶  چون پسر از پدرش بیزار می‌شود،‏دختر به ضدّ مادرش بلند می‌شود،‏+و عروس به ضدّ مادرشوهرش.‏+دشمنان شخص،‏ اهل خانه‌اش هستند.‏+ ۷  اما من چشم‌انتظار یَهُوَه هستم،‏+ و صبورانه در انتظار خدا می‌مانم تا مرا نجات دهد.‏+ خدای من دعایم را خواهد شنید.‏+ ۸  ای دشمن من،‏ به من نخند.‏ با این که زمین خورده‌ام،‏ بلند خواهم شد.‏با این که در تاریکی ساکنم،‏ یَهُوَه نور من خواهد بود.‏ ۹  من باید خشم یَهُوَه را تا وقتی که او به شکایتم* رسیدگی کند،‏و عدالت را برقرار کند تحمّل کنم،‏چون به او گناه کرده‌ام.‏+ او مرا از تاریکی به روشنایی خواهد آورد؛‏و من شاهد عدالت او خواهم بود.‏ ۱۰  دشمنم هم این را خواهد دید؛‏او از این که به من گفت،‏ ‏«یَهُوَه خدایت کجاست؟‏»‏+ شرمسار خواهد شد.‏ چشمانم او را خواهد دید،‏ و او مثل گِل خیابان‌ها لگدمال خواهد شد.‏ ۱۱  روزی می‌آید که دیوارهای سنگی‌ات ساخته خواهند شد؛‏در آن روز مرزهای سرزمینت گسترده خواهند شد.‏ ۱۲  در آن روز،‏ مردم پیش تو خواهند آمد؛‏آن‌ها از آشور و شهرهای مصر،‏از مصر تا رود فُرات،‏و از دریا تا دریا و از کوه تا کوه خواهند آمد.‏+ ۱۳  آن سرزمین به خاطر ساکنانش ویران خواهد شد،‏ویرانی‌ای که نتیجهٔ کارهای خودشان است.‏ ۱۴  ای خدا،‏ قومت را با عصایت شبانی کن،‏ یعنی گله‌ای را که به تو تعلّق دارد؛‏*+آن‌ها به‌تنهایی در جنگل،‏ بین درختان میوه زندگی می‌کردند.‏ بگذار مثل زمان قدیم در باشان و جِلعاد بچرند.‏+ ۱۵  ‏«مثل روزهایی که از سرزمین مصر بیرون آمدید،‏کارهای شگفت‌انگیزم را به شما نشان خواهم داد.‏+ ۱۶  ملت‌ها آن کارها را خواهند دید و با وجود قدرت زیادی که دارند سرافکنده خواهند شد.‏+ آن‌ها دستشان را روی دهانشان خواهند گذاشت،‏و گوش‌هایشان کر خواهد شد.‏ ۱۷  مثل مار،‏ خاک را خواهند لیسید؛‏+مثل خزندگان زمین،‏ با ترس و لرز از آشیانه‌شان بیرون می‌آیند،‏ و با وحشت به طرف یَهُوَه خدایمان خواهند آمد؛‏آن‌ها از تو خواهند ترسید.‏»‏+ ۱۸  کدام خدا مثل توست که گناهان را ببخشد،‏+و از خطاهای باقی‌ماندگان قومش* بگذرد؟‏+ خدا خشمش را تا ابد نگه نمی‌دارد،‏چون محبت پایدار* برایش لذّت‌بخش است.‏+ ۱۹  او دوباره به ما رحمت خواهد کرد + و گناهانمان را شکست خواهد داد.‏* خدایا،‏ تو تمام گناهان ما را به اعماق دریا خواهی انداخت.‏+ ۲۰  تو نسبت به یعقوب وفادار خواهی بود،‏و به ابراهیم محبت پایدار نشان خواهی داد،‏همان طور که برای اجدادمان در زمان‌های قدیم قسم خوردی.‏+

پاورقی‌ها

تحت‌اللفظی:‏ «به هم می‌بافند.‏»‏
یا:‏ «دادخواهی‌ام؛‏ مورد قضایی‌ام.‏»‏
یا:‏ «گله‌ای را که میراث توست.‏»‏
یا:‏ «میراثش.‏»‏
یا:‏ «پایمال خواهد کرد.‏»‏