لوقا ۱۷:۱-۳۷
۱۷ عیسی به شاگردانش گفت: «از آنچه انسان‌ها را لغزش می‌دهد، گریزی نیست. اما وای بر کسی که باعث آن لغزش‌ها شود!
۲ برای او بهتر می‌بود که سنگ آسیابی به گردنش آویخته و به دریا افکنده می‌شد تا این که یکی از این کوچکان را لغزش دهد.
۳ مراقب خود باشید. اگر برادرت مرتکب گناهی شود، او را سرزنش کن و اگر توبه کند، او را ببخش.
۴ حتی اگر هفت بار در روز به تو گناه کند و هفت بار نزد تو بازگردد و بگوید: ‹توبه می‌کنم،› باید او را ببخشی.»
۵ آنگاه رسولان به سَرور گفتند: «به ایمان ما بیفزا.»
۶ پس سَرور گفت: «اگر ایمانی به اندازهٔ یک دانهٔ خردَل می‌داشتید، به این درخت توت سیاه می‌گفتید: ‹ریشه‌کن شو و در دریا کاشته شو!› و درخت از شما اطاعت می‌کرد.
۷ «کدام یک از شماست که غلامی برای کار شخم‌زنی و شبانی داشته باشد و وقتی آن غلام از مزرعه بازگردد، به او بگوید: ‹فوراً بیا و بر سر سفره بنشین›؟
۸ بلکه به او خواهد گفت: ‹شام مرا آماده کن و تا مدتی که مشغول خوردن و نوشیدن هستم، کمر به خدمتم ببند؛ بعد از آن می‌توانی بخوری و بنوشی.›
۹ آیا او باید از غلام خود سپاسگزار باشد، چون وظیفه‌اش را انجام داده است؟
۱۰ شما نیز وقتی همهٔ وظایف خود را انجام دادید، بگویید: ‹ما غلامانی لایق تحسین نیستیم.* آنچه انجام داده‌ایم، باید انجام می‌دادیم.›»
۱۱ عیسی از منطقهٔ میان سامره و جلیل به سوی اورشلیم می‌رفت.
۱۲ هنگامی که می‌خواست به یک آبادی وارد شود، ده جذامی با او روبرو شدند، اما دور ایستادند
۱۳ و با صدای بلند گفتند: «عیسی، ای استاد، بر ما رحم کن!»
۱۴ وقتی عیسی آنان را دید، به ایشان گفت: «بروید و خود را به کاهنان نشان دهید.» پس آن جذامیان به راه افتادند و در راه از جذامشان پاک شدند.
۱۵ یکی از آنان، وقتی دید که شفا یافته است، بازگشت و در راه خدا را با صدای بلند تمجید می‌کرد.
۱۶ او در برابر پاهای عیسی روی بر زمین نهاد و از او سپاسگزاری کرد. آن مرد سامری بود.
۱۷ عیسی گفت: «مگر ده نفر پاک نشدند؟ پس آن نه نفر دیگر کجا هستند؟
۱۸ آیا جز این مرد که از قومی دیگر است، هیچ یک بازنگشت تا خدا را تمجید کند؟»
۱۹ پس به او گفت: «برخیز و برو؛ ایمانت تو را شفا داده است.»
۲۰ فَریسیان از او پرسیدند: «پادشاهی خدا چه وقت خواهد آمد؟» او چنین پاسخ داد: «پادشاهی خدا به نحوی نمی‌آید که برای همگان قابل رؤیت باشد.
۲۱ همچنین مردم نخواهند گفت: ‹اینجاست!› یا ‹آنجاست!› زیرا در واقع پادشاهی خدا در میان شماست.»
۲۲ عیسی به شاگردان گفت: «ایّامی خواهد آمد که آرزو خواهید کرد، یکی از روزهای پسر انسان را ببینید، اما نخواهید دید.
۲۳ مردم به شما خواهند گفت: ‹آنجا را ببین!› یا ‹اینجا را ببین!› بیرون مروید یا آنان را دنبال مکنید.
۲۴ درست مثل صاعقه‌ای که از یک بخش آسمان تا بخش دیگر آن را روشن می‌کند، پسر انسان نیز در روز خود چنین خواهد بود.
۲۵ اما او نخست باید رنج بسیار کشد و مردم این نسل او را رد کنند.
۲۶ به علاوه، روزهای پسر انسان همچون روزگار نوح خواهد بود.
۲۷ در آن زمان، مردم می‌خوردند، می‌نوشیدند، زن می‌گرفتند و شوهر می‌کردند تا روزی که نوح وارد کشتی شد و توفان آمد و همه را نابود کرد.
۲۸ روزگار لوط نیز چنین بود؛ مردم مشغول خوردن، نوشیدن، خرید و فروش، کشت و کار و خانه‌سازی بودند.
۲۹ اما روزی که لوط از سُدوم بیرون رفت، آتش و گوگرد از آسمان بارید و همه را نابود کرد.
۳۰ روز ظاهر شدن پسر انسان به این گونه خواهد بود.
۳۱ «در آن روز کسی که بر بام است و اموالش در خانه، برای برداشتن آن‌ها پایین نیاید و همچنین کسی که در مزرعه است، نباید به آنچه پشت سر گذاشته، بازگردد.
۳۲ زن لوط را به خاطر آورید.
۳۳ هر که سعی کند جان خود را حفظ کند، آن را از دست خواهد داد، اما هر که جان خود را از دست بدهد، آن را حفظ خواهد کرد.
۳۴ به شما می‌گویم، در آن شب از دو نفر که در یک بسترند، یکی گرفته و دیگری به حال خود واگذاشته خواهد شد.
۳۵ از دو زن که با یک آسیاب کار می‌کنند، یکی گرفته و دیگری به حال خود واگذاشته خواهد شد.»
۳۶ * ––
۳۷ پس گفتند: «ای سَرور، یعنی کجا؟» عیسی به آنان گفت: «هر جا که لاشه‌ای باشد، عقاب‌ها گرد آن جمع خواهند شد.»
پاورقی‌ها
^ یا: «بی‌فایده هستیم؛ بی‌ارزش هستیم».
^ چون این آیه در برخی از دست‌نوشته‌های کهن موجود نیست، جزو نوشته‌های الهامی محسوب نمی‌شود.
