لاویان ۱‏:‏۱‏-‏۱۷

  • قربانی سوختنی ‏(‏۱-‏۱۷‏)‏

۱  یَهُوَه موسی را صدا زد و از خیمهٔ ملاقات به او گفت:‏ ۲  ‏«به اسرائیلیان* بگو،‏ ‹اگر کسی از شما می‌خواهد هدیه‌ای از دام‌ها برای یَهُوَه بیاورد،‏ آن هدیه باید از بین گاوان،‏ گوسفندان و بزها باشد.‏ ۳  ‏«‹اگر کسی بخواهد برای قربانی سوختنی گاوی بیاورد،‏ آن گاو باید نر و سالم باشد.‏ او باید به خواست خودش آن حیوان را به جلوی ورودی خیمهٔ ملاقات برای یَهُوَه بیاورد ۴  و دستش را بر سر آن حیوان بگذارد تا آن قربانی سوختنی از طرف او قبول شود و گناهانش را کفّاره کند.‏ ۵  ‏«‹بعد باید در حضور یَهُوَه سر آن گاو* را ببرند و پسران هارون،‏ یعنی کاهنان،‏ خون آن را به خدا تقدیم کنند و بر چهار طرف مذبح که جلوی ورودی خیمهٔ ملاقات است بپاشند.‏ ۶  پوست آن قربانی سوختنی باید کنده شود و آن حیوان قطعه قطعه شود.‏ ۷  پسران هارون،‏ یعنی کاهنان،‏ باید روی مذبح زغال‌های افروخته بگذارند و هیزم‌ها را روی آن‌ها بچینند ۸  و قطعه‌های گوشت آن حیوان را همراه سر و چربی‌اش* روی هیزم‌های شعله‌ور مذبح بگذارند.‏ ۹  روده‌ها و پاچه‌های آن باید با آب شسته شود و کاهن کل آن هدیه را روی مذبح بسوزاند تا دود آن بلند شود.‏ آن حیوان،‏ قربانی سوختنی با بویی خوشایند* برای یَهُوَه است که روی آتش به او تقدیم می‌شود.‏ ۱۰  ‏«‹اگر کسی بخواهد برای قربانی سوختنی گوسفند یا بزی بیاورد،‏ آن گوسفند* یا آن بز باید نر و سالم باشد.‏ ۱۱  سر آن حیوان باید در سمت شمال مذبح در حضور یَهُوَه بریده شود و پسران هارون یعنی کاهنان،‏ خون آن را بر چهار طرف مذبح بپاشند.‏ ۱۲  آن شخص باید حیوان قربانی‌شده را قطعه قطعه کند و کاهن آن قطعه‌ها را همراه سر و چربی‌اش* روی هیزم‌های شعله‌ور مذبح بگذارد.‏ ۱۳  شخصی که آن هدیه را می‌آورد باید روده‌ها و پاچه‌های آن گوسفند یا بز را با آب بشوید و کاهن کل هدیه را روی مذبح تقدیم کند تا دودش بلند شود.‏ آن حیوان،‏ قربانی سوختنی با بویی خوشایند* برای یَهُوَه است که روی آتش به او تقدیم می‌شود.‏ ۱۴  ‏«‹اما اگر کسی بخواهد از پرندگان قربانی سوختنی برای یَهُوَه بیاورد،‏ باید قمری یا جوجه کبوتر باشد.‏ ۱۵  بعد کاهن آن پرنده را جلوی مذبح بیاورد و گلویش را ببرد و آن را روی مذبح بسوزاند تا دودش بلند شود،‏ اما خون پرنده باید روی دیوارهٔ مذبح جاری شود.‏ ۱۶  کاهن باید چینه‌دان* آن را درآورد و پرهایش را بکند و آن‌ها را در سمت شرق مذبح بیندازد،‏ یعنی جایی که خاکستر* را می‌ریزند.‏ ۱۷  او باید آن پرنده را بدون این که دو تکه شود،‏ از میان بال‌هایش چاک دهد.‏ بعد کاهن آن را روی هیزم‌های شعله‌ور مذبح بسوزاند تا دودش بلند شود.‏ آن حیوان،‏ قربانی سوختنی با بویی خوشایند* برای یَهُوَه است که روی آتش به او تقدیم می‌شود.‏

پاورقی‌ها

تحت‌اللفظی:‏ «پسران اسرائیل.‏»‏
یا:‏ «گاو نر جوان.‏»‏
یا:‏ «چربی دور قلوه‌ها.‏»‏
یا:‏ «خشنودکننده.‏» تحت‌اللفظی:‏ «آرامش‌بخش.‏»‏
یا:‏ «گوسفند جوان.‏»‏
یا:‏ «چربی دور قلوه‌ها.‏»‏
یا:‏ «خشنودکننده.‏» تحت‌اللفظی:‏ «آرامش‌بخش.‏»‏
کیسه‌ای در گلوی پرنده برای ذخیرهٔ غذا.‏
یا:‏ «خاکستر چرب،‏» منظور خاکستری است که با چربی قربانی‌ها مخلوط شده است.‏
یا:‏ «خشنودکننده.‏» تحت‌اللفظی:‏ «آرامش‌بخش.‏»‏