عاموس ۸‏:‏۱‏-‏۱۴

  • رؤيای سبدی از ميوه‌های تابستانی ‏(‏۱-‏۳‏)‏

  • ظالمان محكوم می‌شوند ‏(‏۴-‏۱۴‏)‏

    • قحطی روحانی ‏(‏۱۱‏)‏

۸  یَهُوَه حاکم متعال در یک رؤیا سبدی از میوه‌های تابستانی به من نشان داد.‏ ۲  بعد پرسید:‏ «عاموس چه می‌بینی؟‏» جواب دادم:‏ «سبدی از میوه‌های تابستانی.‏» یَهُوَه گفت:‏ «وقت آن رسیده است که قومم اسرائیل مجازات شود.‏* من دیگر از خطاهایشان نمی‌گذرم.‏+ ۳  یَهُوَه حاکم متعال چنین می‌گوید،‏ ‹در آن روز به جای این که در معبد سرود خوانده شود،‏ صدای گریه و زاری از آنجا شنیده خواهد شد + و جسدها در همه جا به چشم خواهند خورد.‏ بگذارید سکوت باشد!‏›‏+ ۴  ای کسانی که فقیران را زیر پا له می‌کنید،‏و فروتنانِ زمین را نابود می‌کنید،‏ این را بشنوید!‏+ ۵  ای کسانی که می‌گویید،‏ ‹عید ماه نو کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را بفروشیم؟‏+شَبّات کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را برای فروش بگذاریم؟‏+ کی می‌توانیم پیمانهٔ ایفه* را کوچک‌تر،‏و وزنهٔ شِکِل* را بزرگ‌تر کنیم،‏و با ترازوی تقلّبی،‏ دیگران را فریب دهیم؟‏+ ۶  کی می‌توانیم نیازمندان را در ازای نقره،‏و فقیران را در ازای یک جفت صندل بخریم،‏+و پس‌مانده‌های بی‌ارزش غلّه را بفروشیم؟‏›‏ ۷  یَهُوَه که مایهٔ افتخار یعقوب است،‏ به ذات خودش قسم خورده و گفته است:‏+‏‹هیچ وقت کارهای آن‌ها را فراموش نمی‌کنم.‏+ ۸  برای همین،‏ این سرزمین* به لرزه درخواهد آمد،‏و همهٔ ساکنانش ماتم خواهند گرفت.‏+ آیا تمام سرزمین مثل رود نیل متلاطم نخواهد شد،‏و مثل رود نیل که در مصر است طغیان نخواهد کرد و دوباره فرو نخواهد نشست؟‏›‏+ ۹  یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏‏‹در آن روز کاری خواهم کرد که خورشید موقع ظهر غروب کند؛‏من این سرزمین را در روز روشن،‏ تاریک خواهم کرد.‏+ ۱۰  عیدهای شما را به مجلس سوگواری،‏و همهٔ سرودهای شما را به نوحه* تبدیل خواهم کرد.‏+ همهٔ کمرها را با پَلاس* می‌پوشانم و همهٔ سرها را طاس خواهم کرد؛‏کاری خواهم کرد که چنان سوگواری کنید که انگار برای تنها پسرتان سوگواری می‌کنید،‏و پایان آن روز،‏ تلخ خواهد بود.‏›‏ ۱۱  یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏‏‹روزهایی می‌رسد که این سرزمین را دچار قحطی خواهم کرد؛‏نه گرسنگی برای نان و نه تشنگی برای آب،‏بلکه برای شنیدن کلام یَهُوَه.‏+ ۱۲  مردم از دریا تا دریا،‏و از شمال تا مشرق* سرگردان خواهند شد.‏ آن‌ها همه جا دنبال کلام یَهُوَه خواهند گشت،‏ اما آن را پیدا نخواهند کرد.‏ ۱۳  در آن روز،‏ دوشیزگان* زیبا،‏و مردان جوان از تشنگی غش خواهند کرد؛‏ ۱۴  آن‌ها کسانی هستند که به خدایان دروغین سامره* قسم می‌خورند و می‌گویند،‏‏«ای دان،‏ قسم به جان خدایت!‏»‏+ و «قسم به راه بِئِرشِبَع!‏»‏+ آن‌ها خواهند افتاد و دیگر بلند نخواهند شد.‏›»‏+

پاورقی‌ها

یا:‏ «دوران قومم اسرائیل به پایان رسیده است.‏»‏
یا:‏ «زمین.‏»‏
یا:‏ «سرود غم‌انگیز؛‏ مرثیه.‏»‏
واژه‌نامه:‏ ‏«پَلاس.‏»‏
یا:‏ «طلوع آفتاب.‏»‏
یا:‏ «باکره‌های.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «تقصیر سامره.‏»‏