نامهٔ پولُس به رومیان ۱‏:‏۱‏-‏۳۲

  • سلام و احوالپرسی ‏(‏۱-‏۷‏)‏

  • اشتیاق پولُس برای سفر به روم ‏(‏۸-‏۱۵‏)‏

  • ‏«شخص درستکار به خاطر ایمانش زنده می‌ماند» ‏(‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏

  • انسان‌ها عذر موجهی برای بی‌ایمانی ندارند ‏(‏۱۸-‏۳۲‏)‏

    • آفرینش،‏ بازتابی از خصوصیات خدا ‏(‏۲۰‏)‏

۱  نامه‌ای از طرف پولُس که غلام عیسی مسیح* است و به عنوان رسول تعیین شده تا خبر خوش خدا را اعلام کند.‏+ ۲  خدا از زمان‌های قدیم این خبر خوش را در نوشته‌های مقدّس از طریق پیامبرانش وعده داده بود.‏ ۳  این خبر خوش دربارهٔ پسر اوست که از نسل داوود،‏+ به شکل انسان به دنیا آمد.‏ ۴  بله،‏ او سَرورمان عیسی مسیح است و کاملاً مشخص است که پسر خداست،‏+ چون خدا با قدرت روح مقدّسش او را از مردگان رستاخیز داد.‏+ ۵  از طریق عیسی است که به من* لطف شد و به عنوان رسول + تعیین شدم که به مردم همهٔ ملت‌ها کمک کنم + تا برای جلال نام او ایمان بیاورند و از او اطاعت کنند.‏ ۶  شما هم از بین ملت‌ها دعوت* شده‌اید تا به عیسی مسیح تعلّق داشته باشید.‏ ۷  من این نامه را به همهٔ شما که در روم هستید می‌نویسم؛‏ یعنی به شما که برای خدا عزیز هستید و انتخاب شده‌اید که از مقدّسان باشید.‏ لطف و آرامش از طرف پدرمان خدا و سَرورمان عیسی مسیح شامل حال شما شود!‏ ۸  قبل از هر چیز،‏ خدا را از طریق عیسی مسیح به خاطر وجود همهٔ شما شکر می‌کنم،‏ چون در تمام دنیا مردم از ایمان شما حرف می‌زنند.‏ ۹  خدا شاهد است که من همیشه در دعاهایم از شما یاد می‌کنم؛‏+ همان خدایی که با تمام وجود* به او خدمت* می‌کنم و خبر خوشی را که دربارهٔ پسرش است به همه اعلام می‌کنم.‏ ۱۰  از خدا تمنا می‌کنم که اگر ممکن باشد و او بخواهد،‏ بتوانم بالاخره به دیدن شما بیایم؛‏ ۱۱  چون واقعاً مشتاقم که شما را ببینم و هدیه‌ای روحانی به شما بدهم تا ایمانتان تقویت شود.‏ ۱۲  در واقع،‏ هم من و هم شما می‌توانیم از ایمان همدیگر تشویق شویم.‏ + ۱۳  اما برادران،‏ می‌خواهم بدانید که من بارها سعی کردم به دیدنتان بیایم،‏ ولی هر بار مانعی برایم پیش آمد.‏ می‌خواستم همان طور که خدمتم بین ملت‌های دیگر نتایج خوبی داشته،‏ در میان شما هم نتایج خوبی داشته باشد.‏ ۱۴  من در مقابل همه،‏ چه یونانی چه غیریونانی،‏ چه دانا چه نادان،‏ خودم را مدیون می‌دانم.‏ ۱۵  برای همین مشتاقم که دربارهٔ خبر خوش با شما هم که در روم هستید صحبت کنم.‏+ ۱۶  من از موعظهٔ خبر خوش خجالت نمی‌کشم؛‏+ خبر خوش در واقع نشان‌دهندهٔ قدرت خداست برای نجات همهٔ کسانی که ایمان دارند؛‏+ اول یهودیان + و بعد یونانیان.‏+ ۱۷  کسانی که ایمان دارند می‌توانند ببینند که خدا عدالتش را از طریق خبر خوش آشکار می‌کند و این باعث تقویت ایمانشان می‌شود،‏+ همان طور که نوشته شده است:‏ «شخص درستکار به خاطر ایمانش زنده می‌ماند.‏»‏+ ۱۸  خشم خدا + از آسمان بر سر همهٔ اشخاص بدکار و شریر می‌آید که با کارهای شریرانه‌شان نمی‌گذارند دیگران با حقیقت آشنا شوند؛‏+ ۱۹  چون خدا به آن اشخاص شواهد کافی داده که بتوانند او را بشناسند،‏ پس باید تا الآن او را می‌شناختند.‏+ ۲۰  از این گذشته،‏ از موقع آفرینش دنیا،‏ خصوصیات نادیدنی خدا به‌روشنی قابل مشاهده بوده و انسان‌ها می‌توانند با بررسی آفریده‌های خدا + به این خصوصیات و حتی به وجود او + و قدرت ابدی‌اش + پی ببرند و به این شکل،‏ هیچ عذر و بهانه‌ای نداشته باشند.‏ ۲۱  چنین افرادی با این که خدا را می‌شناختند،‏ ولی او را طوری که شایستهٔ اوست ستایش نکردند و از او سپاسگزار نبودند.‏ آن‌ها از استدلال‌های پوچ و بیهوده استفاده کرده‌اند و ذهن* نادانشان تاریک شده است.‏+ ۲۲  آن‌ها ادعای خردمندی می‌کنند،‏ ولی در واقع نادان شده‌اند.‏ ۲۳  به جای این که خدای غیرفانی* را ستایش کنند،‏* بت‌هایی به شکل انسان فانی و پرندگان و چهارپایان و خزندگان را ستایش می‌کنند.‏*+ ۲۴  به همین دلیل،‏ خدا آن‌ها را به حال خودشان رها کرده که طبق گرایش‌های ناپاکشان* رفتار کنند و با بدن‌های خود مرتکب کارهای بی‌شرمانه شوند.‏* ۲۵  همین طور به جای این که حقیقت را دربارهٔ خدا قبول کنند،‏ ترجیح داده‌اند که دروغ‌ها را باور کنند.‏ آن‌ها آفریده‌های خدا را پرستش و خدمت* می‌کنند،‏ نه خودِ آفریدگار را؛‏ آفریدگاری که تا ابد شایستهٔ ستایش است.‏ آمین.‏ ۲۶  برای همین،‏ خدا آن‌ها را به حال خودشان رها کرده تا شهوت نفرت‌انگیزشان بر آن‌ها تسلّط داشته باشد.‏+ در نتیجه زنانشان به جای روابط جنسی طبیعی،‏ با زنان دیگر رابطهٔ جنسی برقرار کرده‌اند.‏+ ۲۷  مردها هم به جای این که با زن‌ها رابطهٔ جنسی طبیعی داشته باشند،‏ شدیداً به مردها گرایش پیدا کرده‌اند و با شهوت زیاد،‏ با همجنس خود کارهای زشت و زننده می‌کنند.‏+ اما آن‌ها سزای* کارهای بدشان را تمام و کمال خواهند دید.‏+ ۲۸  همان طور که به شناخت خدا اهمیت ندادند،‏ خدا هم اجازه داد که در افکار پوچ و نادرستشان غرق شوند و کارهای بد انجام دهند.‏+ ۲۹  زندگی آن‌ها پر از هر نوع بی‌عدالتی،‏ شرارت،‏+ طمع + و بدی شده و خودشان را غرق حسادت،‏+ قتل،‏+ دعوا،‏ فریبکاری،‏+ بدخواهی + و غیبت* کرده‌اند.‏ ۳۰  آن‌ها بدگو،‏+ متنفر از خدا،‏ گستاخ،‏ متکبّر،‏ خودپسند و توطئه‌گر* هستند و از پدر و مادرشان اطاعت نمی‌کنند؛‏+ ۳۱  هیچ درک و فهمی ندارند،‏+ به قول‌هایشان عمل نمی‌کنند و بی‌عاطفه و بی‌رحم هستند.‏ ۳۲  آن‌ها از فرمان عادلانهٔ خدا به‌خوبی آگاهند و می‌دانند سزای کسانی که این کارها را می‌کنند مرگ است.‏+ با این حال،‏ نه تنها خودشان به این کارها ادامه می‌دهند،‏ بلکه کسانی را هم که این کارها را می‌کنند،‏ تأیید می‌کنند.‏

پاورقی‌ها

تحت‌اللفظی:‏ «مسیحْ عیسی.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «ما.‏» ظاهراً پولُس در اینجا موقع اشاره به خودش،‏ از ضمیر «ما» استفاده کرد.‏
یا:‏ «انتخاب.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «روح.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «خدمت مقدّس.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «دل.‏»‏
یا:‏ «فاسدنشدنی.‏»‏
یا:‏ «جلال دهند.‏»‏
یا:‏ «جلال می‌دهند.‏»‏
یا:‏ «گرایش‌های ناپاک دلشان.‏»‏
یا:‏ «بدن‌های خود را بی‌حرمت کنند.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «خدمت مقدّس.‏»‏
یا:‏ «تاوان؛‏ عاقبت.‏»‏
یا:‏ «شایعه‌پراکنی.‏»‏
یا:‏ «کسانی که برای آسیب رساندن به دیگران نقشه‌های پلید می‌کشند.‏»‏