تَثنیه ۲۰:۱-۲۰
۲۰ «وقتی به جنگ دشمنانتان میروید و میبینید که آنها سربازان، اسبها و ارابههای جنگی بیشتری از شما دارند نترسید، چون یَهُوَه خدایتان که شما را از مصر بیرون آورد، با شماست.
۲ قبل از رفتن به میدان جنگ، کاهن باید در مقابل سربازان بایستد و با آنها صحبت کند.
۳ او باید به آنها بگوید: ‹ای سربازان اسرائیل گوش دهید! شما بهزودی به جنگ دشمنانتان میروید. قویدل باشید* و از آنها وحشت نکنید یا ترس و لرز نداشته باشید،
۴ چون یَهُوَه خدایتان همراه شماست و برای نجات شما با دشمنانتان میجنگد.›
۵ «افسران لشکر باید به سربازان بگویند، ‹اگر کسی خانهای ساخته و هنوز در آن ساکن نشده است،* باید به خانهاش برگردد، وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری خانهٔ او را تصاحب کند.*
۶ اگر کسی درختان انگور کاشته و هنوز محصول آنها را برداشت نکرده است، باید معاف شود و به خانهاش برگردد، وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری محصول درختانش را برداشت کند.
۷ اگر کسی نامزد کرده و هنوز ازدواج نکرده است، باید معاف شود و به خانهاش برگردد، وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری با نامزدش ازدواج کند.›
۸ همین طور افسران باید به سربازان بگویند، ‹هر کسی که ترسیده یا شجاعتش را از دست داده است،* به خانهاش برگردد تا روحیهٔ دیگران را تضعیف نکند.›*
۹ افسران بعد از پایان صحبتشان با سربازان، باید فرماندهانی برای رهبری سربازان انتخاب کنند.
۱۰ «وقتی به شهری نزدیک میشوید تا با آن بجنگید، ابتدا به مردم آنجا فرصت دهید که با شما پیمان صلح ببندند.
۱۱ اگر آنها پیشنهاد صلح را قبول کردند و دروازههای شهر را به روی شما باز کردند، باید از همهٔ ساکنان شهر بیگاری بکشید؛ آنها باید به شما خدمت کنند.
۱۲ اما اگر پیشنهاد صلح را رد کردند و خواستند با شما بجنگند، شهر را محاصره کنید.
۱۳ بعد وقتی یَهُوَه خدایتان آن شهر را به دست شما تسلیم کرد، همهٔ مردانِ آنجا را با شمشیر بکشید.
۱۴ ولی زنان، بچهها، دامها و هر چه را که در آن شهر باشد میتوانید به عنوان غنایم جنگی برای خودتان نگه دارید. تمام غنایم جنگی که از دشمنانتان به دست میآورید مال شماست، چون یَهُوَه خدایتان آن را به شما داده است.
۱۵ «با مردم همهٔ شهرهای دوردست که از شهرهای قومهای اطرافتان* نیستند، این طور عمل کنید.
۱۶ اما در شهرهای قومهای اطرافتان که یَهُوَه خدایتان به عنوان میراث به شما میدهد، هیچ کس* را زنده نگذارید.
۱۷ همهٔ آن قومها، یعنی حیتّیان، اَموریان، کنعانیان، فِرِزّیان، حِویان و یِبوسیان را کاملاً نابود کنید، همان طور که یَهُوَه خدایتان به شما فرمان داده است.
۱۸ به این شکل، آنها نمیتوانند شما را با تعالیمشان فریب دهند تا از آداب و رسوم نفرتانگیزی که برای پرستش خدایانشان انجام میدهند پیروی کنید و بر ضدّ یَهُوَه خدایتان گناه کنید.
۱۹ «وقتی شهری را برای مدت طولانی محاصره میکنید و برای گرفتن آن میجنگید، نباید درختان میوهٔ آنجا را با تبر قطع کنید. از میوهٔ آن درختان میتوانید بخورید، اما خودِ درخت را نباید قطع کنید، چون درختان مثل انسانها دشمن شما نیستند!
۲۰ ولی درختانی را که میوه نمیدهند میتوانید قطع کنید و از چوب آنها برای محاصرهٔ شهر دیوار بسازید؛ به این کار ادامه دهید تا ساکنان شهر که با شما میجنگند تسلیم شوند.
پاورقیها
^ یا: «دلتان سست نشود.»
^ یا: «از آن استفاده نکرده است؛ آن را افتتاح نکرده است.»
^ یا: «از خانهٔ او استفاده کند؛ خانهٔ او را افتتاح کند.»
^ یا: «دلش سست شده است.»
^ یا: «تا دل برادرانش را مثل دل خودش ذوب نکند.»
^ منظور شهرهایی است که در سرزمین موعود بودند.
^ یا: «هیچ موجود زندهای.»
