ایّوب ۱۴‏:‏۱‏-‏۲۲

  • ادامهٔ صحبت‌های ایّوب ‏(‏۱-‏۲۲‏)‏

    • عمر انسان کوتاه و پر از مشکلات است ‏(‏۱‏)‏

    • ‏«حتی برای یک درخت هم امیدی هست» ‏(‏۷‏)‏

    • ‏«ای کاش مرا در قبر پنهان کنی!‏» ‏(‏۱۳‏)‏

    • ‏«وقتی کسی بمیرد،‏ آیا می‌تواند دوباره زنده شود؟‏» ‏(‏۱۴‏)‏

    • خدا مشتاق است که کار دستش را دوباره ببیند ‏(‏۱۵‏)‏

۱۴  ‏«انسان که از زن زاییده می‌شود،‏عمرش کوتاه + و پر از مشکلات است.‏+  ۲  مثل غنچهٔ گل می‌شکفد و زود پژمرده* می‌شود؛‏+مثل سایه‌ای زودگذر به سرعت ناپدید می‌شود.‏+  ۳  با این حال،‏ به او چشم دوخته‌ای،‏و او را* برای بازخواست به دادگاه می‌بری.‏+  ۴  آیا شخص ناپاک می‌تواند شخص پاک به دنیا بیاورد؟‏+ محال است!‏  ۵  اگر روزهای عمر او تعیین شده،‏تعداد ماه‌های عمرش در دست توست؛‏تو برای عمرش حد و مرزی گذاشته‌ای که هیچ وقت نمی‌تواند از آن بگذرد.‏+  ۶  از او چشم بردار و راحتش بگذار تا مثل کارگری که روز کاری‌اش را تمام می‌کند،‏+او هم عمرش را به پایان برساند.‏  ۷  حتی برای یک درخت هم امیدی هست.‏ اگر بریده شود،‏ دوباره شاخ و برگ می‌دهد،‏و شاخه‌هایش رشد می‌کند.‏  ۸  اگر ریشه‌اش در زمین فرسوده شود،‏و کُنده‌اش در خاک بمیرد،‏  ۹  با قطره‌ای آب* دوباره جوانه می‌زند،‏و مثل گیاه تازه‌ای شاخه می‌دهد.‏ ۱۰  ولی وقتی انسان می‌میرد،‏ قدرت هیچ کاری را ندارد،‏وقتی عمرش تمام می‌شود،‏ کجاست؟‏+ ۱۱  همان طور که آب‌های دریا بخار می‌شود،‏و آب‌های رودخانه ته می‌کشد و خشک می‌شود،‏ ۱۲  انسان هم می‌خوابد و بلند نمی‌شود.‏+ تا وقتی که آسمان‌ها هستند،‏ بیدار نمی‌شود،‏و کسی نمی‌تواند او را از آن خواب بیدار کند.‏+ ۱۳  ای کاش مرا در قبر پنهان کنی،‏+و تا وقتی که خشمت فرو بنشیند،‏ مرا مخفی نگه داری!‏ای کاش زمانی برایم تعیین کنی و مرا به یاد بیاوری!‏+ ۱۴  اگر انسان بمیرد،‏ آیا می‌تواند دوباره زنده شود؟‏+ تا زمانی که روزهای بردگی‌ام تمام شود،‏و روز رهایی‌ام برسد،‏ منتظر می‌مانم.‏+ ۱۵  تو صدا خواهی کرد و من جواب خواهم داد.‏+ تو مشتاق کار دست‌هایت خواهی بود.‏* ۱۶  ولی فعلاً قدم‌هایم را می‌شماری،‏و فقط گناهانم را می‌بینی.‏ ۱۷  گناهم در کیسه‌ای مهر و موم شده،‏و تو خطایم را انبار می‌کنی.‏* ۱۸  همان طور که کوهی فرو می‌ریزد و از بین می‌رودو صخره از جایش کنده می‌شود،‏ ۱۹  همان طور که آب،‏ سنگ‌ها را می‌سایدو سیلاب خاک زمین را می‌شوید و می‌برد،‏تو هم امید انسان فانی را از بین برده‌ای.‏ ۲۰  تو انسان را آنقدر تحت فشار قرار می‌دهی تا بمیرد؛‏+تو ظاهرش را تغییر می‌دهی و او را به قبر می‌فرستی.‏ ۲۱  پسرانش به عزّت و افتخار می‌رسند،‏ ولی او خبردار نمی‌شود،‏آن‌ها پست و حقیر می‌شوند،‏ ولی او متوجه نمی‌شود.‏+ ۲۲  تا وقتی جان دارد،‏* درد بدنش را حس می‌کند؛‏تا وقتی زنده است،‏ سوگواری می‌کند.‏»‏

پاورقی‌ها

یا احتمالاً:‏ «بریده.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «مرا.‏»‏
یا:‏ «بوی آب.‏»‏
یا:‏ «مشتاق خواهی بود که کار دست‌هایت را ببینی.‏»‏
یا:‏ «و آن کیسه را با چسب می‌بندی تا خطایم را نگه داری.‏»‏
یا:‏ «گوشت بر تن دارد.‏»‏