نامهٔ پولُس به اِفِسُسيان ۴:۱-۳۲
۴ پس من كه به سبب پيروی از سَرور در زندان هستم، از شما تمنا میكنم كه رفتارتان شايستهٔ آن دعوتی باشد كه از شما شده است،
۲ يعنی در كمال فروتنی* و ملايمت رفتار كرده، بردبار باشيد و يكديگر را با محبت تحمّل كنيد.
۳ همچنين سخت تلاش كنيد تا به ياری رشتهٔ صلح كه متحد میسازد، آن يگانگی را كه از روح است، حفظ كنيد.
۴ يک بدن هست و يک روح، چنان كه تنها يک اميد است كه به آن دعوت شدهايد؛
۵ يک سَرور، يک ايمان و يک تعميد؛
۶ يک خدا كه پدر همه و فوق همه است و از طريق همه و در همه عمل میكند.
۷ حال لطف الٰهی به اندازهای كه مسيح عطيه را بين ما تقسيم كرد، به هر يک از ما عطا شده است؛
۸ زيرا گفته میشود: «هنگامی كه به بالا صعود كرد، اسيرانی را به اسارت برد و انسانهايی را همچون عطايا بخشيد.»
۹ اما مفهوم عبارت «صعود كرد» چيست؟ آيا غير از اين است كه او میبايست در ابتدا به مكانهای پستتر، يعنی به زمين نزول كرده باشد؟
۱۰ آری، آن كه نزول كرد، همان است كه به بالاتر از همهٔ آسمانها صعود نمود تا به همه چيز پُری* بخشد.
۱۱ پس او برخی را به عنوان رسول عطا كرد، برخی را به عنوان نبی، برخی را به عنوان مبشّر و برخی را نيز به عنوان شبان و معلّم.
۱۲ اينان موظفند كه مقدّسان را اصلاح كنند،* خدمت خود را انجام دهند و بدن مسيح را بنا نمايند
۱۳ تا زمانی كه همگی ما به يگانگی* ايمان و شناخت دقيق پسر خدا دست يابيم و انسانی بالغ شده،* به قامت كامل مسيح برسيم.
۱۴ پس ديگر نبايد همچون كودكان باشيم؛ همچون كسانی كه دستخوش امواج شده، با هر باد تعليم و با فريبكاری انسانها و با نقشههای حيلهگرانه و گمراهكننده به اين سو و آن سو رانده میشوند.
۱۵ بلكه بياييد با گفتن حقيقت و با ابراز محبت، از هر لحاظ به حد او كه سر است، يعنی مسيح، رشد كنيم.
۱۶ از طريق او، تمام اعضای بدن، با مفاصل نگاهدارندهٔ خود، با هماهنگی به هم میپيوندند و با يكديگر همكاری میكنند. وقتی هر عضو كار خود را بهدرستی انجام دهد، بدن رشد كرده، خود را در محبت بنا میكند.
۱۷ پس اين را میگويم و در حضور سَرور تأكيد میكنم كه ديگر نبايد آن گونه رفتار كنيد كه اقوام دور از خدا مطابق افكار بيهودهٔ خود* رفتار میكنند.
۱۸ ذهن آنان به خاطر جهالت و سختدلیشان تاريک شده است و از حياتی كه از خداست به دورند.
۱۹ آنان چون حساسيت خود را از لحاظ اخلاقی كاملاً از دست دادهاند، خود را غرق رفتار بیشرمانه* كردهاند تا حريصانه هر گونه ناپاكی را به عمل آورند.
۲۰ اما شما آموختيد كه مسيح چنين رفتاری نداشت؛
۲۱ البته اگر آنچه شنيديد و تعليم يافتيد، مطابق حقايقی باشد كه عيسی آموزش میداد.
۲۲ شما آموختيد كه شخصيت كهنه را از تن به در آوريد؛ شخصيتی كه مطابق شيوهٔ زندگی گذشتهتان است و تحت تأثير اميال فريبندهاش به فساد كشيده میشود.
۲۳ شما بايد طرز فكر خود* را همواره تازه كنيد
۲۴ و بايد شخصيت نو را به تن كنيد كه به خواست خدا آفريده شده و بر پايهٔ درستی* و قدّوسيت* حقيقی است.
۲۵ پس حال كه فريب را كنار گذاشتهايد، هر يک از شما به همسايهٔ* خود راست بگويد؛ زيرا ما اعضای يكديگريم.
۲۶ هنگامی كه خشمگين میشويد، گناه مكنيد؛ مگذاريد خشمتان تا غروب خورشيد ادامه يابد
۲۷ و به ابليس فرصت مدهيد.
۲۸ آن كه دزدی میكند، ديگر دزدی نكند؛ بلكه سخت زحمت كشيده، با دستهای خود كاری مفيد انجام دهد تا بتواند به نيازمندان چيزی بدهد.
۲۹ باشد كه سخنی بد* از دهانتان بيرون نيايد، بلكه فقط سخنی نيكو برای بنای ديگران به زبان آوريد؛ سخنی كه نيازی را برآورده سازد تا به شنوندگان فايده رساند.
۳۰ همچنين روحالقدس خدا را غمگين مسازيد* كه با آن برای روز رهايی يعنی روزی كه از طريق بهای رهايی* آزاد میشويد، مُهر شدهايد.
۳۱ هر نوع تلخی بدخواهانه، خشم، عصبانيت، فرياد، ناسزاگويی و هر گونه بدی را از خود دور كنيد.
۳۲ نسبت به يكديگر مهربان و عميقاً دلسوز باشيد و بدون قيد و شرط يكديگر را ببخشيد، چنان كه خدا نيز از طريق مسيح، بدون قيد و شرط شما را بخشيد.
پاورقیها
^ يا: «افتادگی».
^ يا: «تحقق».
^ يا: «آموزش دهند».
^ يا: «وحدت».
^ يا: «رشد كامل يافته».
^ يا: «در بطالت ذهن خود».
^ يا: «رفتار وقيحانه»؛ به يونانی اَسِلگِيا؛ رجوع به واژهنامه: «رفتار بیشرمانه».
^ تحتاللفظی: «روح ذهن خود».
^ يا: «درستكاری؛ عدالت».
^ يا: «وفاداری».
^ «همسايه» ترجمهٔ واژهای يونانی است كه به مفهوم همنوع نيز میباشد.
^ تحتاللفظی: «گنديده؛ فاسد».
^ يا: «مرنجانيد».
^ يا: «فديه»؛ رجوع به واژهنامه: «بهای رهايی».