اِشَعْیا ۵۹‏:‏۱‏-‏۲۱

  • گناهان قوم اسرائیل آن‌ها را از یَهُوَه دور می‌کند ‏(‏۱-‏۸‏)‏

  • اعتراف به گناهان ‏(‏۹-‏۱۵الف‏)‏

  • یَهُوَه برای کمک به توبه‌کاران وارد عمل می‌شود ‏(‏۱۵ب-‏۲۱‏)‏

۵۹  دست یَهُوَه آنقدر کوتاه نیست که نتواند نجات دهد.‏+گوش او آنقدر سنگین نشده که نتواند بشنود.‏+  ۲  در واقع خطاهای خودتان شما را از خدایتان جدا کرده است.‏+ گناهانتان باعث شده که او رویش را از شما برگرداند،‏و نخواهد به دعاهایتان گوش دهد.‏+  ۳  دست‌های شما به خون آلوده است + و انگشتانتان به گناه.‏حرف‌های دروغ به زبان می‌آورید،‏+ و زیر لب حرف‌های ناشایست می‌زنید.‏  ۴  هیچ کس به دنبال عدالت و درستکاری نیست،‏+و در دادگاه حقیقت را نمی‌گوید.‏ همهٔ آن‌ها امیدشان به دروغ و فریب* است + و حرف‌های مفت می‌زنند.‏ نقشه‌های پلید می‌کشند و با کارهایشان ضرر و زیان به بار می‌آورند.‏+  ۵  نقشه‌هایی که می‌کشند مثل تخم‌های مار سمی است،‏و تدبیرهایی که می‌بافند مثل تار عنکبوت.‏+ هر کس از آن تخم‌ها بخورد می‌میرد،‏و از تخم‌هایی هم که می‌شکند افعی بیرون می‌آید.‏  ۶  از تارهایی که می‌بافند،‏ لباسی به دست نمی‌آید،‏و نمی‌توانند خودشان را با آن‌ها بپوشانند.‏+ کارهایشان زیان‌آور است،‏و دست به خشونت می‌زنند.‏+  ۷  آن‌ها برای انجام کارهای شریرانه با عجله می‌دوند،‏و برای ریختن خون بی‌گناهان شتابان می‌روند.‏+ افکارشان به جز ضرر و زیان چیزی به بار نمی‌آورد،‏و نتیجهٔ کارهایشان هم خرابی و بدبختی است.‏+  ۸  آن‌ها راه صلح و آرامش را نمی‌شناسند،‏و در راه‌هایشان هیچ عدالتی نیست.‏+ راه‌هایشان به انحراف می‌رود،‏و هر کس در آن راه‌ها قدم بگذارد،‏ صلح و آرامش نخواهد داشت.‏+  ۹  برای همین عدالت از ما دور است،‏و هیچ انصافی نمی‌بینیم.‏ در انتظار نور هستیم،‏ ولی همه جا تاریک است؛‏در انتظار روشنایی هستیم،‏ ولی در ظلمت قدم برمی‌داریم.‏+ ۱۰  مثل افراد نابینا با لمس دیوار قدم برمی‌داریم؛‏مثل کسانی که چشم ندارند،‏ کورمال کورمال راه می‌رویم.‏+ در روشنایی ظهر پایمان می‌لغزد،‏ طوری که انگار تاریکی شب است؛‏بین مردم قوی و سالم،‏ مثل مردگان هستیم.‏ ۱۱  مثل خرس گرسنه می‌غرّیم،‏و مثل کبوتر آه و ناله می‌کنیم.‏ در انتظار عدالت هستیم،‏ ولی از عدالت خبری نیست؛‏در انتظار نجات هستیم،‏ ولی آن هم فرسنگ‌ها از ما فاصله دارد.‏ ۱۲  از دید تو سرکشی‌های ما خیلی زیاد است،‏+و گناهان ما به ضدّ خودمان شهادت می‌دهد.‏+ ما سرکشی‌هایمان را می‌دانیم؛‏ما از گناهانمان به‌خوبی آگاهیم.‏+ ۱۳  ما خطا کرده‌ایم،‏یَهُوَه را رد کرده‌ایم و به خدایمان پشت کرده‌ایم.‏ حرف‌هایمان در مورد ظلم و سرکشی بوده،‏+و در دلمان دروغ و فریب پرورش داده‌ایم.‏+ ۱۴  عدالت از ما دور شده،‏+و انصاف از ما فاصله گرفته است.‏+حقیقت* مثل کسی است که در میدان شهر لغزش خورده است،‏و درستکاری مثل کسی است که نمی‌تواند وارد شهر شود.‏ ۱۵  حقیقت* از بین رفته،‏+و اگر کسی دست از شرارت بردارد،‏ اموالش را از چنگش درمی‌آورند.‏ یَهُوَه همهٔ این‌ها را دید و شدیداً غمگین شد،‏چون عدالت و انصاف کاملاً از بین رفته است.‏+ ۱۶  او دید که کسی جلو نمی‌آید و کاری نمی‌کند،‏و تعجب کرد که کسی وارد عمل نمی‌شود.‏برای همین با بازوی قدرتمندش نجات را فراهم کرد،‏*و از روی عدالتش این کار را کرد.‏* ۱۷  او عدالتش را مثل زرهی پوشید،‏و کلاهخود نجات* را بر سرش گذاشت.‏+ لباس انتقام را به تن کرد،‏+و ردای* غیرت را بر دوشش انداخت.‏ ۱۸  او آن‌ها را به سزای اعمالشان خواهد رساند:‏+ خشم او نصیب مخالفانش خواهد شد و مجازات نصیب دشمنانش.‏+ ساکنان جزیره‌ها هم مطابق اعمالشان داوری خواهند شد.‏ ۱۹  مردم مغرب‌زمین برای اسم یَهُوَه احترام قائل خواهند شد،‏*و مردم مشرق‌زمین با دیدن شکوه و جلال او تحت تأثیر قرار خواهند گرفت،‏*چون یَهُوَه مثل رودی خروشان خواهد آمد؛‏رودی که روح خودش آن را به جریان درمی‌آورَد.‏ ۲۰  یَهُوَه می‌گوید:‏ «آن نجات‌دهنده*+ به صَهیون خواهد آمد،‏+تا کسانی را که در خاندان یعقوب از گناهانشان دست می‌کشند نجات دهد.‏»‏+ ۲۱  یَهُوَه می‌گوید:‏ «این عهدی است که من با آن‌ها می‌بندم.‏+ روح من که بر تو قرار دارد و سخنان من که در دهانت گذاشته‌ام همیشه با تو خواهد بود و هیچ وقت از دهان تو،‏ از دهان فرزندانت و از دهان فرزندان فرزندانت دور نخواهد شد،‏ از حالا تا ابد!‏» این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «به چیزهای غیرواقعی.‏»‏
یا:‏ «صداقت.‏»‏
یا:‏ «صداقت.‏»‏
یا:‏ «پیروز شد.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «عدالتش از او حمایت کرد.‏»‏
یا:‏ «پیروزی.‏»‏
یا:‏ «ردای بدون آستین.‏»‏
یا:‏ «از اسم یَهُوَه خواهند ترسید.‏»‏
یا:‏ «خواهند ترسید.‏»‏
یا:‏ «بازخریدکننده.‏»‏