اِشَعْیا ۱۰:۱-۳۴
۱۰ وای بر کسانی که به ضرر دیگران قانون وضع می‌کنند،+کسانی که مرتب احکام ظالمانه صادر می‌کنند!
۲ آن‌ها به شکایت فقیران رسیدگی نمی‌کنند،حق مظلومان قوم مرا زیر پا می‌گذارند،+اموال بیوه‌زنان را تصاحب می‌کنند،و یتیمان را غارت می‌کنند!+
۳ در روز حسابرسی* چه کار خواهید کرد؟+روزی که از دوردست دشمنی برای نابودی‌تان می‌آید!+
به چه کسی پناه خواهید برد؟+ثروتتان* را کجا پنهان خواهید کرد؟
۴ در آن روز هیچ کاری نمی‌توانید بکنید،جز این که بین اسیران زانو بزنید یا کشته شوید و بین جسدها بیفتید!
با وجود این، خشم خدا هنوز آرام نشده،و هنوز هم دستش را برای تنبیه، بلند نگه داشته است.+
۵ «نگاه کنید،* آشوری‌ها می‌آیند!+من برای ابراز خشمم، از آن‌ها به عنوان چوب تنبیه استفاده می‌کنم،و چوبدستی‌شان برای مجازات کسانی است که من محکوم کرده‌ام!+
۶ من آن‌ها را به ضدّ قومی مرتد می‌فرستم،+به ضدّ مردمی که مرا خشمگین کردند.به آن‌ها فرمان خواهم داد که تا جای ممکن، این قوم سرکش را غارت کنند،و آن‌ها را مثل گل و لای خیابان‌ها لگدمال کنند.+
۷ اما آشوری‌ها نمی‌خواهند این کار را بکنند،و در دلشان نقشهٔ دیگری کشیده‌اند.خواست دلشان این است که ملت‌های زیادی را محو و نابود کنند،نه فقط تعداد کمی.
۸ پادشاه آشور با غرور و تکبّر می‌گوید،‹مگر همهٔ امیران من پادشاه نیستند؟+
۹ مگر کَلنو + مثل کَرکِمیش + نیست؟
مگر حَمات + مثل اَرفاد + نیست؟
مگر سامره + مثل دمشق + نیست؟
۱۰ من سرزمین‌هایی را که خدایان بی‌ارزش دارند تسخیر کرده‌ام؛سرزمین‌هایی که بیشتر از اورشلیم و سامره بت داشتند!+
۱۱ همان کاری را که با سامره و خدایان بی‌ارزشش کردم،با اورشلیم و بت‌هایش هم خواهم کرد!›+
۱۲ «وقتی یَهُوَه کارش با صَهیون و اورشلیم تمام شود، پادشاه آشور را به خاطر گستاخی* و غرور و تکبّری که از چشم‌های او می‌بارد، مجازات خواهد کرد؛+
۱۳ چون پادشاه آشور می‌گوید:‹من همهٔ این کارها را با حکمت و قدرت خودم خواهم کرد،چون خیلی دانا هستم.
من سرزمین ملت‌ها را تصرّف خواهم کرد.+بعد گنج‌هایشان را غارت می‌کنم،+و مثل یک قهرمان شجاع ساکنانشان را از پا درمی‌آورم.+
۱۴ مثل مردی که دستش را به طرف لانهٔ پرندگان دراز می‌کند،من هم برای غارت ثروت ملت‌ها، دستم را دراز خواهم کرد.مثل کسی که تخم‌های رهاشدهٔ پرندگان را جمع می‌کند،من هم تمام ملت‌های روی زمین را جمع خواهم کرد.
همهٔ آن‌ها مثل پرندگان بی‌دفاعی خواهند بود که نه بال‌بال می‌زنند و نه جیک‌جیک می‌کنند.›»
۱۵ آیا تبر به خودش می‌بالد که از هیزم‌شکن مهم‌تر است؟
آیا ارّه به خودش می‌بالد که از نجّار مهم‌تر است؟
آیا چوبدستی است + که انسان را تکان می‌دهد یا انسان چوبدستی را؟
آیا عصا است که انسان را بلند می‌کند یا انسان عصا را؟
۱۶ بنابراین، یَهُوَه خدای لشکرها و سَرور حقیقی،مردان قوی‌هیکل* آشور را لاغر و ضعیف خواهد کرد،+و شکوه آشور را با آتش از بین خواهد برد.+
۱۷ «نور اسرائیل»+ آتش خواهد شد؛+خدای مقدّس اسرائیل، شعلهٔ آتش خواهد شد؛آتشی شعله‌ور که علف‌های هرز و بوته‌های خار آشور را در یک روز خواهد سوزاند.
۱۸ او تمام شکوه جنگل‌ها و باغ‌های آشور را از بین خواهد برد؛همان طور که یک بیماری سخت، شخص را از پا درمی‌آورد.+
۱۹ درختانی که در جنگل‌های آشور باقی خواهند ماند،آنقدر کم خواهند بود که یک پسربچه می‌تواند آن‌ها را بشمارد.
۲۰ در آن روز، باقی‌ماندگان اسرائیلو بازماندگان خاندان یعقوب،دیگر به کسی که به آن‌ها حمله کرد، تکیه نخواهند کرد؛+بلکه به یَهُوَه خدای مقدّس اسرائیل تکیه خواهند کرد،و به او وفادار خواهند ماند.
۲۱ فقط تعداد کمی از خاندان یعقوب باقی خواهند ماند،و به طرف خدای قدرتمند خواهند برگشت.+
۲۲ ای اسرائیل،با این که افراد قومت مثل شن‌های ساحل زیاد هستند،فقط تعداد کمی باقی خواهند ماند و خواهند برگشت.+
برای آن‌ها نابودی در نظر گرفته شده،+و مجازاتی عادلانه مثل سیل بر آن‌ها جاری خواهد شد؛+
۲۳ چون یَهُوَه خدای لشکرها و حاکم متعال مصمم است در تمام سرزمین نابودی بیاورد،+و حتماً این کار را خواهد کرد.
۲۴ برای همین، یَهُوَه خدای لشکرها و حاکم متعال می‌گوید: «ای قوم من که در صَهیون ساکنید، از آشوری‌ها که شما را با چوب می‌زدند + و مثل مصریان با چوبدستی به شما ظلم می‌کردند + نترسید،
۲۵ چون مجازات شما بعد از مدت کوتاهی تمام می‌شود و آن وقت آتش خشم من آشوری‌ها را نابود خواهد کرد.+
۲۶ من، یَهُوَه خدای لشکرها، همان طور که مِدیانیان را کنار صخرهٔ عُرِب + شکست دادم، شلاق را برای تنبیه آشوری‌ها بلند خواهم کرد.+ من همان طور که مصریان را در مقابل دریا شکست دادم، چوبدستی‌ام را برای آشوری‌ها بلند خواهم کرد.+
۲۷ در آن روز، باری که آن‌ها بر دوشتان گذاشتند،+و یوغی که بر گردنتان قرار دادند، برداشته خواهد شد،+و آن یوغ به خاطر روغن خواهد شکست.»+
۲۸ آن‌ها به عَیّات حمله کرده‌اند،+از مِغرون هم عبور کرده‌اند،و در مِکماش + وسایلشان را زمین گذاشته‌اند.
۲۹ آن‌ها از گذرگاه رود عبور کرده‌اند،و شب را در جِبَع مانده‌اند.+مردم رامه از ترس می‌لرزند و مردم جِبعه + که شهر شائول است، پا به فرار می‌گذارند.+
۳۰ ای دختر جَلّیم، گریه کن و فریاد بزن!
ای لَیشه و ای عَناتوتِ بیچاره،+
گریه و زاری کنید!
۳۱ مردم مَدمینه فرار کرده‌اند.
ساکنان جِبیم به دنبال پناهگاهند.
۳۲ آشوری‌ها همین امروز در نوب توقف خواهند کرد.+
آن‌ها مشتشان را به طرف کوه دختر صَهیون،یعنی به طرف تپهٔ اورشلیم تکان خواهند داد.
۳۳ یَهُوَه خدای لشکرها و سَرور حقیقی،شاخه‌ها را قطع می‌کند و آن‌ها با صدای بلند به زمین می‌افتند؛+بلندترین درختان قطع می‌شوند،و پرشکوه‌ترین درختان به زمین می‌افتند.
۳۴ او بوته‌های جنگل‌ها را با تبر قطع خواهد کرد.درختان لبنان به دست شخصی پرقدرت به زمین خواهند افتاد.
پاورقی‌ها
^ یا: «مجازات.»
^ یا: «شکوهتان.»
^ تحت‌اللفظی: «هَه!»
^ یا: «دل متکبّر.»
^ تحت‌اللفظی: «چاق.»
