اِرْمیا ۱۷‏:‏۱‏-‏۲۷

  • گناهان اهالی یهودا حک شده است ‏(‏۱-‏۴‏)‏

  • توکّل به یَهُوَه برکت‌هایی به همراه دارد ‏(‏۵-‏۸‏)‏

  • دل انسان فریبنده است ‏(‏۹-‏۱۱‏)‏

  • یَهُوَه امید قوم اسرائیل ‏(‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏

  • دعای اِرْمیا ‏(‏۱۴-‏۱۸‏)‏

  • روز شَبّات مقدّس است ‏(‏۱۹-‏۲۷‏)‏

۱۷  ‏«ای مردم یهودا،‏ گناهان شما با قلمی آهنی نوشته شده است.‏ گناهانتان با قلمی که نوکش از الماس است بر دل‌های سنگی‌تان حک شده،‏و بر گوشه‌های* مذبح‌هایتان کنده‌کاری شده است.‏ ۲  جوانانتان به مذبح‌ها و تیرک‌هایی* فکر می‌کنند که برای پرستش بت‌هایشان است؛‏مذبح‌ها و تیرک‌هایی که در کنار درختان سبز و روی تپه‌های بلند،‏ ۳  و روی کوه‌ها و در دشت‌ها دیده می‌شود.‏ به خاطر همهٔ گناهانی که در سراسر سرزمینتان مرتکب شده‌اید،‏اجازه می‌دهم که دشمنانتان ثروت و دارایی و مکان‌های بلندتان* را غارت کنند.‏ ۴  آن وقت،‏ سرزمینی را که به عنوان میراث به شما دادم از دست می‌دهید،‏ و مجبورتان می‌کنم در سرزمینی که نمی‌شناسید،‏ به دشمنانتان خدمت کنید،‏چون آتش خشم مرا شعله‌ور کرده‌اید،‏ آتشی که هیچ وقت خاموش نمی‌شود!‏»‏ ۵  این گفته‌ها از طرف یَهُوَه است:‏ ‏«کسی که به انسان توکّل کند،‏روی قدرت انسان حساب کند،‏و از یَهُوَه دور شود،‏* ملعون است.‏ ۶  چنین شخصی مثل درختی در صحراست؛‏ درختی که در بیابان خشک و در شوره‌زار می‌روید،‏جایی که هیچ کس در آن زندگی نمی‌کند.‏او عاقبت‌به‌خیر نمی‌شود!‏ ۷  برکت‌ها نصیب کسی می‌شود که توکّلش به یَهُوَه است،‏کسی که به یَهُوَه اعتماد دارد.‏ ۸  او مثل درختی است که کنار رودخانه کاشته شده،‏و ریشه‌هایش از هر طرف به آب می‌رسد؛‏ درختی که از هوای گرم نمی‌ترسد،‏و برگ‌هایش همیشه سبز می‌مانند؛‏ درختی که نگران خشکسالی نیست،‏و همیشه میوه می‌دهد.‏ ۹  دل انسان از هر چیز دیگری فریبنده‌تر است و نمی‌شود به آن اعتماد کرد.‏* کیست که بداند در آن چه می‌گذرد؟‏ ۱۰  من که یَهُوَه هستم،‏دل انسان را بررسی می‌کنم،‏*و عمق افکار* او را می‌سنجم،‏تا به هر کس مطابق راه‌ها و کارهایش پاداش یا جزا دهم.‏ ۱۱  کسی که ثروتش را از راه نادرست به دست بیاورد،‏مثل پرنده‌ای است که لانه‌اش را با تخم‌های پرندگان دیگر پر می‌کند.‏ وقتی به نیمهٔ زندگی‌اش برسد،‏ ثروتش را از دست می‌دهد،‏و سرانجام چوب حماقتش را خواهد خورد!‏»‏ ۱۲  ای خدا،‏ تخت پرشکوه تو از ازل استوار بوده،‏تختی که مکان مقدّس ماست.‏ ۱۳  ای یَهُوَه،‏ ای امید اسرائیل،‏تمام کسانی که به تو پشت کنند،‏ رسوا خواهند شد؛‏ کسانی که مرتد شوند،‏* مثل نوشته‌های روی خاک محو و نابود می‌شوند،‏چون تو را ای یَهُوَه که سرچشمهٔ آب حیات هستی،‏ ترک کرده‌اند.‏ ۱۴  ای یَهُوَه،‏ مرا شفا بده،‏ آن وقت شفا پیدا می‌کنم؛‏ مرا نجات بده،‏ آن وقت نجات پیدا می‌کنم،‏چون فقط تو را ستایش می‌کنم.‏ ۱۵  مردم به من می‌گویند:‏ ‏«چیزهایی که یَهُوَه گفت چه شد؟‏ بگذار همین الآن عملی شوند!‏»‏ ۱۶  خدایا،‏ من شبانی هستم که هیچ وقت از پیروی تو دست نکشیده‌ام،‏و در آرزوی آمدن روز مصیبت نبوده‌ام.‏ تو از همهٔ چیزهایی که به زبان آورده‌ام آگاهی؛‏من همهٔ آن‌ها را در حضور تو گفته‌ام!‏ ۱۷  مرا ترک نکن وگرنه به وحشت می‌افتم.‏ تو در روز بلا پناهگاه من هستی.‏ ۱۸  کسانی را که به من آزار می‌رسانند،‏ سرافکنده کن،‏ولی نگذار که من سرافکنده شوم!‏ آن‌ها را به وحشت بینداز،‏ولی نگذار که من به وحشت بیفتم!‏ بگذار روزی که به بلا گرفتار می‌شوند بیاید؛‏آن‌ها را خرد کن و کاملاً* از بین ببر.‏ ۱۹  یَهُوَه به من گفت:‏ «برو و کنار دروازهٔ اصلی* شهر که پادشاهان یهودا از آن رفت و آمد می‌کنند،‏ بایست.‏ بعد برو و کنار دروازه‌های دیگر اورشلیم بایست.‏ ۲۰  در آنجا بگو،‏ ‹ای پادشاهان یهودا،‏ ای همهٔ مردم یهودا و ساکنان اورشلیم که از این دروازه‌ها داخل می‌شوید،‏ به پیام یَهُوَه گوش کنید!‏ ۲۱  یَهُوَه می‌گوید:‏ «مراقب باشید که در روز شَبّات هیچ باری حمل نکنید یا آن را از دروازه‌های اورشلیم به داخل شهر نیاورید.‏ ۲۲  شما نباید در روز شَبّات هیچ باری از خانه‌هایتان بیرون ببرید؛‏ در آن روز نباید کار کنید.‏ طبق فرمانی که به اجدادتان دادم،‏ روز شَبّات را همیشه یک روزِ مقدّس بدانید.‏ ۲۳  ولی آن‌ها گوش ندادند و توجهی نکردند.‏ آن‌ها از روی لجبازی نخواستند از من اطاعت کنند یا خودشان را اصلاح کنند.‏»›»‏* ۲۴  یَهُوَه می‌گوید:‏ «اما اگر شما به‌دقت از من اطاعت کنید و در روز شَبّات هیچ باری را از دروازه‌های این شهر به داخل شهر نیاورید و با کار نکردن در روز شَبّات،‏ آن روز را همیشه مقدّس بدانید،‏ ۲۵  آن وقت پادشاهان و امیرانی که بر تخت داوود نشسته‌اند،‏ سوار بر ارابه‌ها و اسب‌ها از دروازه‌های این شهر وارد می‌شوند؛‏ مردم یهودا و ساکنان اورشلیم آن‌ها را همراهی می‌کنند و به این ترتیب،‏ مردم همیشه در این شهر زندگی خواهند کرد.‏* ۲۶  مردم از شهرهای یهودا،‏ منطقه‌های اطراف اورشلیم،‏ سرزمین بنیامین،‏ دشت‌ها،‏ کوهستان‌ها و از سمت جنوب* خواهند آمد و قربانی‌های سوختنی،‏ قربانی‌های دیگر،‏ هدایای غلّه‌ای،‏ کُندُر و قربانی‌های شکرگزاری برای تقدیم به یَهُوَه به خانهٔ او خواهند آورد.‏ ۲۷  ‏«اما اگر از من اطاعت نکنید و روز شَبّات را مقدّس ندانید و در این روز،‏ باری حمل کنید و آن را از دروازه‌های اورشلیم به داخل شهر بیاورید،‏ آن وقت دروازه‌های این شهر را به آتش می‌کشم؛‏ آتشی که برج‌های مستحکم اورشلیم را بسوزاند و کسی نتواند آن را خاموش کند.‏»‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «شاخ‌های.‏»‏
رجوع به واژه‌نامه.‏
رجوع به واژه‌نامه:‏ «مکان‌های بلند.‏»‏
یا:‏ «دلش از یَهُوَه برمی‌گردد.‏»‏
یا:‏ «و بسیار خطرناک است.‏» یا احتمالاً:‏ «و به بیماری علاج‌ناپذیری مبتلاست.‏»‏
یا:‏ «در دل انسان جستجو می‌کنم.‏»‏
یا:‏ «عمیق‌ترین احساسات.‏» تحت‌اللفظی:‏ «کلیه‌ها.‏»‏
یا:‏ «از تو روی برگردانند.‏»‏
یا:‏ «دو برابر.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «دروازهٔ پسران قوم.‏»‏
یا:‏ «تأدیب را قبول کنند؛‏ توبیخ را قبول کنند.‏»‏
یا:‏ «به این ترتیب،‏ این شهر برای همیشه مسکونی می‌ماند.‏»‏
یا:‏ «نِگِب.‏»‏