اِرْمیا ۱۲:۱-۱۷
۱۲ ای یَهُوَه، تو خدای عادلی.هر وقت شکایتم را به حضورت میآورم و دربارهٔ امور قضایی با تو صحبت میکنم،
تو با عدل و انصاف به آنها رسیدگی میکنی.پس چرا شریران در زندگی موفق میشوند و خیانتکاران هیچ نگرانیای ندارند؟
۲ تو آنها را مثل نهال کاشتی؛
ریشه دادهاند، رشد کردهاند و میوه به بار آوردهاند.
آنها همیشه دربارهٔ تو صحبت میکنند، ولی در واقع اصلاً به تو فکر نمیکنند!*
۳ اما ای یَهُوَه، تو مرا خوب میشناسی و کارهایم را میبینی؛تو دلم را محک زدهای و دیدهای که با تو همدل و همفکر هستم.
شریران را مثل گوسفندانی که برای سر بریدن میبرند جدا کن،و برای روز کشتار کنار بگذار.
۴ این سرزمین تا کی باید اینقدر خشک باشد؟گیاهان دشتها تا کی باید اینقدر پژمرده باشند؟
به خاطر کارهای شریرانهٔ ساکنان این سرزمین،حیوانات وحشی و پرندگان نابود میشوند،
چون آن ساکنان میگویند: «او نمیبیند که چه به سرمان میآید.»
۵ خدا به من گفت: «اگر از دویدن با مردان پیاده خسته شوی،چطور میتوانی با اسبها مسابقه دهی؟
شاید در سرزمینی امن و آرام احساس امنیت داشته باشی،ولی وقتی در جنگلهای انبوه اردن با خطر روبرو شوی، چه کار میکنی؟
۶ به تو خیانت کردهاند،حتی برادران و خانوادهات.*
آنها با داد و فریاد از تو شکایت کردهاند.
حتی اگر چیزهای خوب به تو بگویند،به آنها اعتماد نکن.
۷ من خانهام را ترک کردهام و قوم برگزیدهام* را به حال خودشان گذاشتهام،
و قوم بسیار عزیزم را تسلیم دشمنانشان کردهام.
۸ قوم برگزیدهام* مثل شیر جنگل بر من غرّش میکنند،
و مخالف من شدهاند.
برای همین از آنها بیزار شدهام.
۹ قوم برگزیدهام* برایم مثل یک پرندهٔ شکاری رنگارنگ شدهاند؛پرندهای که بقیهٔ پرندگان شکاری از هر طرف به آن حمله میکنند.
ای حیوانات وحشی، جمع شوید؛بیایید و بخورید!
۱۰ تعداد زیادی از شبانان، باغ انگورم را خراب کردهاند،و سرزمینم را لگدمال کردهاند.
آنها سرزمین زیبا و دوستداشتنیام را به بیابانی خشک تبدیل کردهاند.
۱۱ سرزمینم ویران شده،
و جلوی چشمانم به زمینی خشک* تبدیل شده است،به زمینی که هیچ کس در آنجا زندگی نمیکند.
تمام سرزمینم ویران شده،اما کسی از نابودی آن درس عبرت نمیگیرد.
۱۲ دشمنان ویرانگر از راههای بیابانی به قوم هجوم آوردهاند،چون شمشیر من که یَهُوَه هستم، همهٔ مردم را از یک طرف سرزمین تا طرف دیگر آن از بین میبرد.
هیچ کس صلح و آرامش ندارد.
۱۳ گندم کاشتهاند، ولی خار درو کردهاند؛
زحمت زیادی کشیدهاند، اما برایشان هیچ فایدهای نداشته است.
از شدّت خشم من که یَهُوَه هستم،محصولشان از بین رفته و برای همین شرمنده و سرافکندهاند.»
۱۴ یَهُوَه میگوید: «همسایگان شریر قوم من اسرائیل، به سرزمینی که به آنها دادم حمله کردهاند. برای همین، آنها را از سرزمین قومم بیرون میکنم و همین طور خاندان یهودا را از میانشان ریشهکن میکنم.
۱۵ ولی بعد از آن، دوباره به آنها رحم میکنم و هر کدامشان را به زمین و مملکت خودشان برمیگردانم.
۱۶ اگر این قومهای بیگانه، راه و رسم قوم مرا خوب یاد بگیرند و به اسم من قسم بخورند و بگویند، ‹به حیات یَهُوَه قسم!› (همان طور که قبلاً به قوم من یاد داده بودند که به اسم بَعَل قسم بخورند) آن وقت، آنها هم جزو قوم من محسوب میشوند و به موفقیتهای زیادی دست پیدا میکنند.
۱۷ اما هر ملتی که نخواهد از من اطاعت کند، آن را کاملاً ریشهکن و نابود میکنم.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
پاورقیها
^ یا: «ولی تو از عمیقترین افکار و احساساتشان دور هستی.»
^ یا: «اهل خانهٔ پدرت.»
^ تحتاللفظی: «میراثم.»
^ تحتاللفظی: «میراثم.»
^ تحتاللفظی: «میراثم.»
^ یا احتمالاً: «عزادار.»
