اِرْمیا ۱۱‏:‏۱‏-‏۲۳

  • یهودا عهدی را که با خدا بست می‌شکند ‏(‏۱-‏۱۷‏)‏

    • ‏«ای مردم یهودا،‏ شما به تعداد شهرهایتان بت دارید» ‏(‏۱۳‏)‏

  • اِرْمیا به برّه‌ای که برای سر بریدن می‌بَرند تشبیه می‌شود ‏(‏۱۸-‏۲۰‏)‏

  • مخالفت همشهری‌های اِرْمیا ‏(‏۲۱-‏۲۳‏)‏

۱۱  این پیام از طرف یَهُوَه به اِرْمیا رسید:‏ ۲  ‏«ای قوم،‏ به شرایط این عهد گوش دهید!‏ ‏«تو* آن‌ها را به مردم یهودا و ساکنان اورشلیم اعلام کن،‏ ۳  و به آن‌ها بگو که یَهُوَه خدای اسرائیل چنین می‌گوید:‏ ‹هر کسی که شرایط عهد مرا رعایت نکند،‏ لعنت‌شده است؛‏+ ۴  عهدی که وقتی اجدادتان را از مصر،‏ از آن کورهٔ آهن بیرون آوردم،‏ با آن‌ها بستم + و گفتم،‏ «اگر از من اطاعت کنید و به همهٔ فرمان‌هایم عمل کنید،‏ شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.‏+ ۵  آن وقت،‏ به قولی که به اجدادتان دادم عمل می‌کنم،‏ چون به آن‌ها قول دادم که سرزمینی را که شیر و عسل در آن جاریست به آن‌ها بدهم؛‏+ قول من تا امروز پابرجاست.‏»›»‏ بعد گفتم:‏ «آمین،‏* ای یَهُوَه.‏»‏ ۶  یَهُوَه به من گفت:‏ «این پیام را در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم اعلام کن:‏ ‹شرایط عهد مرا بشنوید و آن‌ها را رعایت کنید،‏ ۷  چون من از وقتی اجدادتان را از مصر بیرون آوردم تا امروز،‏ بارها تأکید کردم که از من اطاعت کنند!‏+ ۸  ولی آن‌ها گوش ندادند و توجهی نکردند،‏ بلکه با لجبازی دنبال خواسته‌های دل شریرشان رفتند.‏+ برای همین،‏ طبق شرایط عهدم،‏ آن‌ها را مجازات کردم.‏ من به آن‌ها فرمان داده بودم که به عهدم عمل کنند،‏ ولی آن را زیر پا گذاشتند.‏›»‏ ۹  بعد یَهُوَه به من گفت:‏ «مردم یهودا و ساکنان اورشلیم علیه من توطئه کرده‌اند.‏ ۱۰  آن‌ها گناهان اجدادشان را که نخواستند از من اطاعت کنند،‏+ تکرار کرده‌اند و دنبال خدایان دیگر رفته‌اند و آن‌ها را پرستیده‌اند.‏+ خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهدی را که من با اجدادشان بستم زیر پا گذاشته‌اند.‏+ ۱۱  بنابراین یَهُوَه می‌گوید،‏ ‹حالا بلایی بر سرشان می‌آورم که نمی‌توانند از آن جان سالم به در ببرند.‏+ وقتی از من کمک بخواهند،‏ به دعایشان گوش نمی‌دهم.‏+ ۱۲  آن وقت،‏ ساکنان شهرهای یهودا و اورشلیم از بت‌هایی که برایشان قربانی تقدیم می‌کنند کمک می‌خواهند،‏+ ولی آن بت‌ها نمی‌توانند از آن بلا نجاتشان بدهند.‏ ۱۳  ای یهودا،‏ تو به تعداد شهرهایت بت داری و به تعداد کوچه‌های اورشلیم مذبح ساخته‌ای تا به بَعَل،‏ یعنی آن بت شرم‌آور قربانی تقدیم کنی.‏›‏+ ۱۴  ‏«اما تو* برای این قوم دعا نکن!‏ برای آن‌ها چیزی از من نخواه و از طرفشان دعا نکن،‏+ چون وقتی در بلا و مصیبت از من کمک بخواهند،‏ به دعایشان گوش نمی‌دهم.‏ ۱۵  قوم عزیز من به چه حقی وارد خانهٔ من می‌شوند،‏در حالی که این همه کارهای شریرانه کرده‌اند؟‏ آیا گوشت قربانی‌ها می‌تواند جلوی بلایی را که بر سر تو می‌آید بگیرد؟‏ وقتی آن بلا برسد،‏ آیا تو شادی می‌کنی؟‏ ۱۶  تو برای یَهُوَه مثل یک درخت زیتونِ پر شاخ و برگ بودی،‏درختی زیبا و پر از میوه‌های خوب.‏ اما او با صدایی مثل غرّش رعد،‏ آن درخت را به آتش کشیده است،‏و دشمنان،‏ شاخه‌هایش را شکسته‌اند.‏ ۱۷  یَهُوَه خدای لشکرها که تو را مثل نهالی کاشته + می‌گوید که بلایی بر سر تو می‌آید،‏ چون خاندان اسرائیل و خاندان یهودا به کارهای شریرانه دست زده‌اند و با تقدیم قربانی به بت بَعَل مرا خشمگین و ناراحت کرده‌اند.‏»‏+ ۱۸  ای یَهُوَه،‏ تو مرا باخبر کردی تا در جریان باشم.‏تو در آن زمان کارهایشان را برایم آشکار کردی.‏ ۱۹  من مثل برّهٔ آرامی بودم که برای سر بریدن می‌بردند.‏ نمی‌دانستم که چه نقشه‌های پلیدی برایم کشیده‌اند؛‏+ می‌گفتند:‏ «بیایید این درخت و میوه‌هایش را از بین ببریم!‏بیایید این مرد را بکشیم*تا دیگر اسم او به یاد آورده نشود!‏»‏ ۲۰  اما تو ای یَهُوَه خدای لشکرها،‏ عادلانه داوری می‌کنی،‏و عمق افکار* و نیّت‌های دل انسان را می‌سنجی.‏+ بگذار ببینم که چطور از دشمنان انتقام می‌گیری،‏چون من شکایتم را به حضورت آورده‌ام.‏ ۲۱  بنابراین،‏ این پیام یَهُوَه علیه اهالی شهر عَناتوت + است که قصد جانم را دارند و می‌گویند:‏ «دیگر به اسم یَهُوَه پیشگویی نکن،‏+ وگرنه تو را می‌کشیم.‏» ۲۲  پس یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:‏ «حالا من از آن‌ها حساب می‌خواهم.‏ مردان جوانشان با شمشیر کشته می‌شوند و پسران و دخترانشان از قحطی می‌میرند.‏+ ۲۳  حتی یک نفر از آن‌ها هم باقی نمی‌ماند،‏ چون در سالی که از اهالی شهر عَناتوت حساب بخواهم،‏+ بلایی سخت بر سرشان می‌آورم.‏»‏

پاورقی‌ها

احتمالاً روی سخن با اِرْمیاست.‏
یا:‏ «همین طور بشود.‏»‏
منظور اِرْمیاست.‏
تحت‌اللفظی:‏ «از زمین زندگان قطع کنیم.‏»‏
یا:‏ «عمیق‌ترین احساسات.‏» تحت‌اللفظی:‏ «کلیه‌ها.‏»‏