اعمال ۱۷:۱-۳۴
۱۷ آنان از شهرهای آمفیپولیس و آپولونیا گذشتند و به تِسالونیکی رسیدند؛ شهری که یهودیان در آن کنیسه داشتند.
۲ پس پولُس طبق عادت خود نزد آنان به کنیسه رفت. او مدت سه هفته در روزهای سَبَّت* بر اساس نوشته‌های مقدّس با آنان استدلال می‌کرد؛
۳ نوشته‌ها را توضیح می‌داد و با استفاده از آن‌ها ثابت می‌کرد که مسیح می‌بایست رنج می‌کشید و از مردگان برمی‌خاست. او می‌گفت: «این عیسی که در مورد او به شما موعظه می‌کنم، همان مسیح است.»
۴ در نتیجه، برخی از آنان، همچنین بسیاری از یونانیانِ خداپرست و شماری فراوان از زنان سرشناس ایمان آوردند و به پولُس و سیلاس پیوستند.
۵ اما یهودیان حسادت ورزیدند و با جمع کردن عده‌ای از مردان اوباش که در بازار پرسه می‌زدند، گروهی تشکیل دادند و شهر را به آشوب کشیدند. سپس به خانهٔ یاسون هجوم بردند و می‌خواستند پولُس و سیلاس را نزد جمعیت بیرون بیاورند.
۶ پس چون آنان را نیافتند، یاسون و برخی برادران را کشان‌کشان نزد مقامات شهر بردند و فریادزنان گفتند: «آن مردان که تمام دنیا را به آشوب کشیده‌اند، به اینجا نیز آمده‌اند
۷ و یاسون نیز از ایشان پذیرایی کرده است. آنان همهٔ احکام قیصر را زیر پا می‌گذارند و می‌گویند، پادشاه دیگری به نام عیسی هست.»
۸ با شنیدن این سخنان، جمعیت و مقامات شهر نگران شدند
۹ و پس از گرفتن ضمانت از یاسون و دیگران، آنان را رها کردند.
۱۰ به محض این که شب شد، برادران، پولُس و سیلاس را به بیریه فرستادند. وقتی به آنجا رسیدند، به کنیسهٔ یهودیان رفتند.
۱۱ اهالی بیریه نسبت به اهالی تِسالونیکی از طرز فکری روشن‌تر برخوردار بودند؛ زیرا کلام را با ذهنی کاملاً مشتاق پذیرفتند و هر روز نوشته‌های مقدّس را به‌دقت بررسی می‌کردند تا از درستی آنچه می‌شنیدند، اطمینان حاصل کنند.
۱۲ در نتیجه بسیاری از آنان و همچنین شماری فراوان از زنان و مردانِ سرشناسِ یونانی ایمان آوردند.
۱۳ اما وقتی یهودیانِ تِسالونیکی پی بردند که پولُس کلام خدا را در بیریه نیز اعلام می‌کند، به آنجا آمدند و مردم را تحریک کرده، علیه آنان شوراندند.
۱۴ از این رو، برادران فوراً پولُس را به سمت دریا فرستادند، اما سیلاس و تیموتائوس در بیریه ماندند.
۱۵ کسانی که پولُس را همراهی کردند، او را تا آتن بردند. در آنجا به آنان دستور داده شد تا به سیلاس و تیموتائوس بگویند که هر چه زودتر نزد پولُس بیایند و سپس آنجا را ترک کردند.
۱۶ پولُس، در حالی که در آتن منتظر آن دو بود، از دیدن آن همه بت در آن شهر، روحش عمیقاً آزرده شد.
۱۷ پس در کنیسه با یهودیان و با دیگر خداپرستان و هر روز در بازار* با هر کس که می‌دید، به گفتگو و استدلال می‌پرداخت.
۱۸ اما شماری از فیلسوفان اِپیکوری* و رواقی* با او بحث می‌کردند و برخی می‌گفتند: «این یاوه‌گو چه می‌خواهد بگوید؟» دیگران می‌گفتند: «ظاهراً در مورد خدایان بیگانه تبلیغ می‌کند.» آنان این سخنان را می‌گفتند، چون پولُس در مورد عیسی و رستاخیز بشارت می‌داد.
۱۹ پس او را به آریوپاگوس* بردند و گفتند: «آیا می‌توانیم بدانیم که این تعلیم جدید که از آن صحبت می‌کنی، چیست؟
۲۰ زیرا چیزهای جدید می‌گویی که به گوش ما غریب است و می‌خواهیم بدانیم معنی گفته‌هایت چیست.»
۲۱ در واقع، تمام اهالی آتن و بیگانگانی که در آنجا ساکن بودند،* گویی مشغولیتی نداشتند جز این که وقت خود را به گفتن و شنیدن چیزهای تازه بگذرانند.
۲۲ آنگاه پولُس در میان آریوپاگوس ایستاد و گفت:
«ای مردان آتن، می‌بینم که شما از هر لحاظ و بیش از دیگران مذهبی هستید؛*
۲۳ زیرا برای مثال، هنگامی که در شهر می‌گشتم و آنچه را که شما می‌پرستید،* نظاره می‌کردم، در میان آن‌ها مذبحی را یافتم که بر آن نوشته شده بود: ‹تقدیم به خدای ناشناخته.› پس من می‌خواهم دربارهٔ آنچه شما ناشناخته می‌پرستید با شما سخن بگویم؛
۲۴ همان خدایی که دنیا و هر آنچه را که در آن است آفرید، همان که خداوند آسمان و زمین است و در معبدهای ساختهٔ دست انسان ساکن نیست.
۲۵ دست انسان نیز نمی‌تواند خدمتی به او بکند، چون او بی‌نیاز است و خود به همگان حیات، نَفَس و همه چیز می‌بخشد.
۲۶ او از یک انسان همهٔ قوم‌ها را به وجود آورد تا در سراسر زمین زندگی کنند، همچنین زمان‌هایی را مقرّر نمود و حدود مسکن‌های انسان‌ها را معین ساخت
۲۷ تا مردم خدا را جستجو کنند و اگر با سعی تمام او را بجویند، حقیقتاً او را خواهند یافت. به‌راستی که او از هیچ یک از ما دور نیست؛
۲۸ زیرا از او حیات و جنبش و هستی یافته‌ایم، همان طور که حتی برخی از شعرای خود شما گفته‌اند: ‹ما نیز فرزندان او هستیم.›
۲۹ «پس حال که ما انسان‌ها فرزندان خدا هستیم، نباید تصوّر کنیم که آن وجود الٰهی مانند طلا، نقره یا سنگ است که همچون مجسمه‌ای با هنر و خلاقیت انسان تراشیده شده باشد.
۳۰ آری، خدا در گذشته چنین جهالتی را نادیده می‌گرفت، اما حال به انسان‌ها می‌گوید که تمامی آنان، در هر جا که باشند، باید توبه کنند؛
۳۱ زیرا او از طریق مردی که منصوب کرده است، تمام مردم زمین را به عدالت داوری خواهد کرد و برای این مقصود روزی را تعیین نموده است. او این امر را با رستاخیز دادن آن مرد از مردگان، به همهٔ انسان‌ها تضمین کرده است.»
۳۲ وقتی آنان در مورد رستاخیز مردگان شنیدند، برخی تمسخر کردند، اما برخی نیز گفتند: «ما در فرصتی دیگر سخنان تو را خواهیم شنید.»
۳۳ پس پولُس ایشان را ترک کرد،
۳۴ اما چند نفر، از جمله دیونیسیوس که از قاضیان محکمهٔ آریوپاگوس بود، همچنین زنی به نام داماریس و عده‌ای دیگر به او پیوستند و ایمان آوردند.
پاورقی‌ها
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ منظور محوطه‌ای باز برای خرید و فروش و اجتماع مردم است.
^ رجوع به واژه‌نامه: «فیلسوفان اِپیکوری».
^ رجوع به واژه‌نامه: «فیلسوفان رواقی».
^ یا: «کوه مرّیخ»؛ نام تپه‌ای در آتن باستان و نام محکمهٔ عالی آن شهر در آن مکان.
^ یا: «که از آنجا دیدن می‌کردند».
^ یا: «از خدایان می‌ترسید».
^ یا: «و معبودهای شما را».
