یهودیان،‏ متوفا را بدون تأخیر و معمولاً در همان روز به خاک می‌سپردند.‏ آنان به دو دلیل چنین می‌کردند.‏ اول این که جنازهٔ متوفا در هوای گرم خاورمیانه به سرعت فاسد می‌شد.‏ دوم این که بنا بر رسوم آن زمان اگر دفن متوفا چند روز به تعویق می‌افتاد،‏ بی‌حرمتی به او و بازماندگانش بود.‏

انجیل‌ها و کتاب اعمال رسولان حداقل به چهار مراسم خاکسپاری اشاره می‌کنند که در روز وفات شخص صورت گرفته است.‏ (‏مَتّی ۲۷:‏۵۷-‏۶۰؛‏ اعمال ۵:‏۵-‏۱۰؛‏ ۷:‏۶۰–‏۸:‏۲‏)‏ قرن‌ها پیش از آن،‏ زمانی که یعقوب و خانواده‌اش در سفر بودند،‏ راحیل،‏ همسر عزیز یعقوب درگذشت.‏ او بجای دفن کردن راحیل در مقبرهٔ خانوادگی‌شان،‏ او را «در راه .‏ .‏ .‏ بیت‌لَحَم» به خاک سپرد.‏—‏پیدایش ۳۵:‏۱۹،‏ ۲۰،‏ ۲۷-‏۲۹‏.‏

گزارش‌های کتاب مقدّس نشان می‌دهد که یهودیان با دقت تمام جنازهٔ متوفا را برای مراسم خاکسپاری آماده می‌کردند.‏ خانواده و دوستان نزدیک،‏ بدن درگذشته را با آب می‌شستند،‏ به آن موادی خوشبو و روغنی مرغوب می‌مالیدند و متوفا را در پارچه‌ای می‌پیچیدند.‏ (‏یوحنا ۱۹:‏۳۹،‏ ۴۰؛‏ اعمال ۹:‏۳۶-‏۴۱‏)‏ همسایگان و سایرین به دیدن بازماندگان می‌آمدند و در غم و اندوه آنان شریک می‌شدند و آنان را تسلّی می‌دادند.‏—‏مَرقُس ۵:‏۳۸،‏ ۳۹‏.‏

بسیاری از خانواده‌های یهودی در مناطق بی‌شماری از اسرائیل،‏ درگذشتگان خود را در غارها و مقبره‌هایی که در دل صخره کنده می‌شد،‏ دفن می‌کردند.‏ آنان بر طبق رسومی عمل می‌کردند که در میان بندگان وفادار خدا در زمان باستان معمول بود.‏ برای نمونه،‏ ابراهیم،‏ سارا،‏ اسحاق،‏ یعقوب و سایر خادمان خدا در غاری به نام مَکفیله در نزدیکی حِبرون به خاک سپرده شدند.‏—‏پیدایش ۲۳:‏۱۹؛‏ ۲۵:‏۸،‏ ۹؛‏ ۴۹:‏۲۹-‏۳۱؛‏ ۵۰:‏۱۳‏.‏

عیسی را در مقبره‌ای که در صخره‌ای کنده شده بود،‏ به خاک سپردند.‏ (‏مَرقُس ۱۵:‏۴۶‏)‏ چنین مقبره‌ای معمولاً دارای ورودی باریکی بود.‏ در داخل آن چند تاقچه وجود داشت که در صخره کنده شده بود.‏ در این تاقچه‌ها جسد اعضای یک خانواده را می‌گذاشتند.‏ در زمان عیسی،‏ رسم بر این بود که پس از ازبین‌رفتن اجساد مردگان،‏ استخوان‌های آنان جمع‌آوری و در صندوقی نگهداری می‌شد.‏ بدین شکل یک خانواده می‌توانست در آینده برای خاکسپاری سایر اعضای خانواده از قبرهای خالی استفاده کند.‏

شریعت موسوی،‏ یهودیان را ملزم می‌ساخت که در روز سَبَّت درگذشتگان خود را به خاک نسپارند.‏ عیسی سه ساعت پیش از شروع سَبَّت جان سپرد.‏ از این رو،‏ یوسف اهل رامه و سایرین وقت کافی برای آماده کردن جسد عیسی نداشتند و او را فوراً به خاک سپردند.‏ (‏لوقا ۲۳:‏۵۰-‏۵۶‏)‏ به همین دلیل برخی از دوستان عیسی پس از سَبَّت،‏ به مقبرهٔ او رفتند به این امید که به بدن او موادی خوشبو و روغنی مرغوب بمالند.‏—‏مَرقُس ۱۶:‏۱؛‏ لوقا ۲۴:‏۱‏.‏