آیا عیسی واقعاً زندگی‌ای پرمفهوم داشت؟‏ از قرار معلوم عیسی در خانواده‌ای بزرگ شده بود که توانایی مالی بالایی نداشتند.‏ او خود نیز در زندگی صاحب مال و منالی نبود.‏ عیسی حتی ‹جایی برای سر نهادن› نداشت.‏ (‏لوقا ۹:‏۵۷،‏ ۵۸‏)‏ به علاوه او مورد تنفر واقع شد و به او تهمت و افترا زدند و در نهایت به دست دشمنانش کشته شد.‏

ممکن است پیش خود فکر کنید:‏ ‹از نظر من چنین زندگی‌ای پرمفهوم نیست.‏› اما نباید فراموش کرد که مطالب بسیاری را می‌توان از سرگذشت زندگی عیسی آموخت.‏ بیایید به چهار جنبه از زندگی او بپردازیم.‏

‏«خوراک من این است که ارادهٔ فرستندهٔ خود را به‌جا آورم.‏»—‏یوحنا ۴:‏۳۴‏.‏

عیسی با گفتار و اعمال خود در پی آن بود که خواست یَهُوَه،‏ * پدر آسمانی‌اش را به جا آورد.‏ او از انجام دادن خواست خدا شاد و مسرور بود.‏ همان طور که در آیهٔ فوق آمده است،‏ عیسی در اصل این امر را به خوراک تشبیه کرد.‏ حال می‌خواهیم ببینیم که او در چه شرایطی این تشبیه را بکار برد.‏

عیسی این سخنان را هنگام ظهر بیان کرد.‏ (‏یوحنا ۴:‏۶‏)‏ او تمام صبح مناطق کوهستانی سامره را پای پیاده پشت سر گذاشته بود،‏ پس یقیناً گرسنه بود.‏ به همین دلیل شاگردانش به او اصرار کردند و گفتند:‏ «استاد،‏ چیزی بخور.‏» (‏یوحنا ۴:‏۳۱‏)‏ عیسی در پاسخ نشان داد که با انجام دادن امور الٰهی به اصطلاح تغذیه می‌شود و از آن نیرو می‌گیرد.‏ آیا این امر نشان نمی‌دهد که این مرد خدا،‏ زندگی‌ای پرمفهوم داشت؟‏

‏«پدر را دوست می‌دارم.‏»—‏یوحنا ۱۴:‏۳۱‏.‏

عیسی در آسمان با پدرش رابطه‌ای بس نزدیک داشت.‏ عشق عمیقش به خدا او را بر آن می‌داشت که نام،‏ هدف و خصوصیات او را به همگان اعلام کند.‏ او با گفتار،‏ کردار و رفتار خود شخصیت پدرش را کاملاً منعکس می‌کرد؛‏ به عبارت دیگر ما می‌توانیم خصوصیات پدرش را در عیسی بیابیم.‏ هنگامی که فیلیپُس یکی از شاگردانش از او خواست که «پدر را به ما بنما» عیسی در پاسخ گفت:‏ «کسی که مرا دیده،‏ پدر را دیده است.‏»—‏یوحنا ۱۴:‏۸،‏ ۹‏.‏

عیسی آنچنان به پدرش عشق می‌ورزید که با میل و رغبت تا پای مرگ مطیع او بود.‏ (‏فیلیپیان ۲:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۳‏)‏ چنین عشق و محبت عمیقی،‏ زندگی عیسی را پرمفهوم و باهدف ساخته بود.‏

‏«محبتی بیش از این وجود ندارد که کسی جان خود را در راه دوستانش فدا کند.‏»—‏یوحنا ۱۵:‏۱۳‏.‏

باید اذعان کرد که زندگی‌ای ناگوار و غم‌انگیز در انتظار همهٔ ما انسان‌های ناکامل است.‏ کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید:‏ «همان‌گونه که گناه به‌واسطهٔ یک انسان [آدم] وارد جهان شد،‏ و به‌واسطهٔ گناه،‏ مرگ آمد،‏ و بدین‌سان مرگ دامنگیر همهٔ آدمیان گردید،‏ از آنجا که همه گناه کردند.‏» (‏رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ ما نمی‌توانیم از پیامد گناه آدم یعنی مرگ بگریزیم.‏—‏رومیان ۶:‏۲۳‏.‏

خوشبختانه یَهُوَه خدا برای این وضعیت ناگوار راه‌حلی یافت.‏ او اجازه داد که عیسی،‏ پسر کامل و بی‌گناهش،‏ درد و رنج کشد و جانش را در راه انسان‌ها فدا کند تا آنان از چنگ گناه و مرگ رهایی یابند.‏ عیسی به دلیل عشق به پدرش و به انسان‌ها‏،‏ با میل قلبی حاضر به این فداکاری‌ای شد و زندگی کامل خود را در راه ما داد.‏ (‏رومیان ۵:‏۶-‏۸‏)‏ چنین عشق و فداکاری‌ای به زندگی‌اش مفهوم بخشید.‏ *

‏«این است پسر محبوبم که از او خشنودم.‏»—‏مَتّی ۳:‏۱۷‏.‏

یَهُوَه هنگام تعمید عیسی،‏ این سخنان را از آسمان بیان کرد.‏ او آشکارا گفت که به عیسی،‏ پسرش علاقه و محبت دارد و از او خشنود است.‏ پس جای تعجب نیست که عیسی با تأکید گفت:‏ ‹پدر،‏ مرا دوست می‌دارد.‏› (‏یوحنا ۱۰:‏۱۷‏)‏ عیسی به خوبی می‌دانست که یَهُوَه او را دوست دارد و از او راضی و خشنود است.‏ بدین ترتیب برای رویاروی با هر گونه انتقاد و مخالفتی شجاعت لازم را یافت.‏ او حتی توانست تعادل عاطفی و روحی خود را هنگام مرگ حفظ کند.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏۱۸‏)‏ عیسی می‌توانست عشق و رضایت یَهُوَه را در زندگی خود حس کند.‏ این امر بی‌شک به زندگی او مفهوم و معنای بیشتری می‌داد.‏

عیسی یقیناً زندگی‌ای پرمفهوم و هدفمند داشت.‏ مسلّماً می‌توانیم از او بیاموزیم که چگونه زندگی‌ای پرمفهوم داشته باشیم.‏ در مقالهٔ بعدی به چند پند روشن و واضحی که عیسی به شاگردانش در خصوص زندگی‌ای پرمفهوم داد می‌پردازیم.‏