بیایید به خدا نزدیک شویم

‏«خدای جمیع تسلّیات»‏

۲قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴

در زندگی عوامل بسیاری همچون مصیبت،‏ سرخوردگی و تنهایی باعث غم،‏ افسردگی و حتی ناامیدی می‌شود.‏ در چنین مواقعی شاید انسان از خود بپرسد:‏ «چه کسی می‌تواند به داد ما برسد؟‏» یکی از رسولان عیسی به نام پولُس در رسالهٔ دوّم خود به قُرِنتیان به سرچشمه‌ای بی‌پایان از تسلّی و دلگرمی اشاره می‌کند که یَهُوَه خداست.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴.‏

در آیهٔ ۳ این باب یَهُوَه «پدر رحمت‌ها» خوانده شده است.‏ مفهوم این عبارت چیست؟‏ یکی از مفاهیم واژهٔ یونانیِ «رحمت» احساس دلسوزی نسبت به کسانی است که رنج و مصیبت دیده‌اند.‏ * مرجعی از کتاب مقدّس می‌گوید که این عبارت به مفهوم «احساس ترحّم» و «مراقبت کامل» است.‏ آری،‏ «رحمت» خدا با عمل همراه است.‏ آیا این موضوع ما را برنمی‌انگیزد که به خدا نزدیک شویم؟‏

پولُس،‏ یَهُوَه را «خدای جمیع تسلّیات» نیز می‌خواند.‏ واژه‌ای که پولُس در اینجا استفاده کرده،‏ به مفهوم «تسلّی و دلداری شخص مصیبت‌دیده و یاری وی است.‏» در «کتاب مقدّس مفسّر نوین» (‏انگل‍.‏)‏ چنین آمده است:‏ «شخص مصیبت‌زده را هنگامی تسکین داده‌ایم که بتواند دردش را تحمّل کند.‏»‏

شاید سؤال کنید که خدا چگونه به ما دلداری و دلگرمی می‌دهد تا دردمان را تحمّل کنیم؟‏ خدا عمدتاً از طریق کلامش یعنی کتاب مقدّس و دعا به ما کمک می‌کند.‏ پولُس رسول به ما می‌گوید که خدای مهربان کلامش را در دسترس ما قرار داده است که «به صبر و تسلّی کتاب امیدوار باشیم.‏» علاوه بر آن با دعاهایی که از دلمان برمی‌آید از ‹سلامتی یا آرامش خدا که فوق از تمامی عقل است› برخوردار می‌شویم.‏ —‏ رومیان ۱۵:‏۴؛‏ فیلیپیان ۴:‏۷.‏

آیا خدا برای تسلّی و دلگرمی ما حد و مرزی قائل است؟‏ پولُس رسول می‌گوید.‏ «ما را در هر تنگی ما تسلّی می‌دهد.‏» (‏۲قُرِنتیان ۱:‏۴‏)‏ خدا می‌تواند به ما قدرت و شجاعت لازم را بدهد تا هر نوع فشار و اضطراب یا رنجی را تحمّل کنیم.‏ آیا این باعث تسلّی‌خاطر نیست؟‏

پولُس رسول به این نکتهٔ مهم اشاره می‌کند که خدا ما را تسلّی و دلگرمی می‌دهد تا ‹ما نیز بتوانیم دیگران را در هر مصیبتی که باشد تسلّی بنماییم،‏ به آن تسلّی که خود از خدا یافته‌ایم.‏› پس با یافتن تسلّی قادر خواهیم بود با نیازمندان دلسوزی کرده،‏ آنان را یاری دهیم.‏

یَهُوَه «خدای جمیع تسلّیات» لزوماً مشکلات یا درد و رنج ما را از بین نمی‌برد.‏ اما چنانچه به او نزدیک شویم تسلّی و آرامش را به ما عطا خواهد کرد.‏ یَهُوَه قدرت تحمّل هر گونه غم و مشکل را به ما می‌دهد.‏ حقیقتاً که خدایی چنین دلسوز شایستهٔ ستایش و پرستش است!‏

‏[پاورقی]‏